Likwidator przedsiębiorstwa wyznaczony przez organ założycielski – na podstawie art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (Tekst jednolity: Dz. U. 1991 r. Nr 18 poz. 80 z późn. zm.) – nie jest funkcjonariuszem publicznym w rozumieniu art. 115 § 13 pkt 4 kk.
Prokurator może złożyć wniosek określony w art. 46 § 1 kk tylko w warunkach wskazanych w art. 52 in fine kpk.
Orzeczenie grzywny na podstawie art. 71 § 1 kk jest niedopuszczalne wówczas, gdy istniały podstawy do jej wymierzenia określone w art. 33 § 2 kk albo w sankcji przepisu typizującego przestępstwo przewidziana jest kumulatywna kara grzywny.
Określenie: „lub pozbawiono wolności” użyte w art. 80 k.p.k., uzasadniające m. in. obowiązek posiadania przez oskarżonego obrońcy w postępowaniu przed Sądem Okręgowym jako sądem pierwszej instancji oznacza, iż obowiązek ten istnieje wówczas gdy pozbawienie oskarżonego wolności trwało w toku tego postępowania.
Użyte w art. 330 § 2 zdanie pierwsze k.p.k. określenie „wydaje ponownie postanowienie o umorzeniu postępowania lub o odmowie jego wszczęcia” oznacza, iż chodzi o sytuację, gdy prokurator - po uprzednim uchyleniu przez sąd postanowienia o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania przygotowawczego - nie znajdując nadal podstaw do wniesienia oskarżenia, wydaje po raz wtóry takie samo postanowienie
W trybie przewidzianym w art. 387 k.p.k. dopuszczalne jest tylko wydanie wyroku skazującego, a nie wyroku warunkowo umarzającego postępowanie karne.
Złożenie przez prokuratora na podstawie art. 524 § 1 kpk wniosku o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem, ograniczonego tylko do jednego spośród współoskarżonych, otwiera drogę do wniesienia kasacji jedynie w stosunku do tego oskarżonego.
Obowiązek uiszczenia opłaty sądowej w postaci opłaty od kasacji spoczywa również - na podstawie art. 527 § 1 zd. 1 k.p.k. - na finansowym organie dochodzenia.
Połączenie spraw do wspólnego prowadzenia powoduje, iż okres tymczasowego aresztowania miarodajny dla stosowania art. 263 § 2 i 4 k.p.k. liczy się od dnia zatrzymania w pierwszej ze spraw ulegających połączeniu.
Upływ terminu tymczasowego aresztowania, określonego w postanowieniu sądu, nie dezaktualizuje potrzeby kontroli odwoławczej tego postanowienia, co dotyczy także sytuacji, w której podstawą dalszego pozbawienia wolności podejrzanego (oskarżonego), jest już inna decyzja procesowa.
Zasądzenie kosztów procesu od oskarżyciela prywatnego w razie umorzenia postępowania (art. 632 ust. 1 k.p.k.) nie jest obligatoryjne. Decyzja sądu w tym przedmiocie zależna jest od podstawy umorzenia postępowania oraz tych okoliczności sprawy, które spowodowały powstanie kosztów.
Odwołanie od orzeczenia karnego wydanego przez finansowy organ orzekający w sprawie o przestępstwo skarbowe, nie rozpoznane przed dniem wejścia w życie kodeksu karnego skarbowego, rozpoznaje sąd właściwy według przepisów tego kodeksu oraz kodeksu postępowania karnego, to jest sąd okręgowy (art. 25 § 2 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 i art. 115 § 2 k.k.s.).
Korzystanie przez sprawcę przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów nie wyłącza ani nakazu orzeczenia obowiązku naprawienia szkody (art. 46 § 1 k.k.), ani możliwości orzeczenia - zamiast tego obowiązku - nawiązki określonej w art. 46 § 2 k.k. i postanowiono odmówić
1. Jeżeli postępowanie karne nie kończy się na etapie postępowania przygotowawczego, lecz przechodzi do sądowego stadium procesu karnego i kończy się orzeczeniem sądu, to sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie powinien określić, kto, w jakiej części i zakresie ponosi koszty procesu, w tym rozstrzygnąć także o kosztach nieopłaconej przez stronę pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu przygotowawczym
Naruszające treść umowy zawartej z bankiem (trasatem) doprowadzenie do wypłaty kwoty pieniężnej, na skutek wydania dyspozycji na imiennym czeku gotówkowym, z wykorzystaniem niewiedzy osoby rozporządzającej mieniem banku o braku pokrycia na koncie posiadacza czeku, wypełnia znamiona ustawowe przestępstwa oszustwa, określonego w art. 205 § 1 d.kk (obecnie art. 286 § 1 kk).
Na gruncie art. 459 § 3 kpk przyjąć należy, że osobą, której postanowienie bezpośrednio dotyczy, jest tylko taka osoba, nie będąca stroną, do której odnosi się wprost ta decyzja procesowa.
1. Zgodnie z nowym, wyraźnym rozwiązaniem, przyjętym przez k.p.k. z 1997 r., do treści zarządzeń należy odpowiednio stosować przepisy o treści postanowień (art. 94 § 2), te zaś wymagają, by decyzja procesowa zawierała nie tylko oznaczenie organu, który ją wydał (w tym wypadku prezesa sądu, przewodniczącego wydziału, upoważnionego sędziego), ale także i osoby wydającej, a więc jej imienia i nazwiska
Zaprzeczenie posiadania dokumentu i przetrzymywanie oraz niewydanie go mimo żądania osobie uprawnionej może stanowić ukrywanie dokumentu w rozumieniu art. 276 kk.
1. Naruszenie art. 70 § 1 pkt 2 i § 2 k.p.k. z 1969 r. (analogicznie: art. 79 § 1 pkt 3 i § 3 k.p.k.) ma miejsce nie tylko wówczas, gdy rozprawa przeprowadzona została bez udziału obrońcy, pomimo iż sąd powziął wątpliwość co do poczytalności oskarżonego, ale także wtedy, gdy w świetle materiałów zgromadzonych w sprawie powinien był taką wątpliwość powziąć. 2. Wypadek określony w art. 439 k.p.k., w
Przestępstwa popełnione w formie dokonania i usiłowania mogą wchodzić w skład jednego ciągu przestępstw w rozumieniu art. 91 kk.
W sądowym postępowaniu o wykroczenie, toczącym się na podstawie art. 508 § 1 i art. 509 k.p.k., protokoły wyjaśnień obwinionego i zeznań świadka, złożone uprzednio przed kolegium do spraw wykroczeń nie podlegają odczytaniu na rozprawie na podstawie art. 389 § 1 k.p.k. lub art. 391 § 1 k.p.k.
Przepis art. 626 § 3 k.p.k. - mimo zamieszczenia go w rozdziale 70 zatytułowanym: 'Zasądzenie kosztów procesu' - ma charakter ogólny. Przewidziane w nim zażalenie na orzeczenie 'w przedmiocie kosztów' odnosi się nie tylko do orzeczeń wydanych na podstawie art. 626 § 1 i 2 k.p.k., ale także do orzeczeń o zwolnieniu (lub odmowie zwolnienia) od wyłożenia kosztów podlegających uiszczeniu przy wnoszeniu
