Uchwała SN z dnia 9 października 2000 r. sygn. I KZP 37/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

Kasację od wyroku oddala się postanowieniem (art. 93 § 1 k.p.k.).

Postanowienie SN z dnia 5 października 2000 r. sygn. II KKN 306/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

Wydanie przez sąd postanowienia o nieuwzględnieniu wniosku obrońcy o przywrócenie terminu do wniesienia złożonego przez niego środka zaskarżenia z powodu stwierdzenia, że niedotrzymanie nastąpiło z przyczyn zależnych od obrońcy, zobowiązuje sąd do doręczenia tego postanowienia oskarżonemu z pouczeniem o sposobie jego zaskarżenia (art. 100 § 2 k.p.k.) oraz o uprawnieniu wynikającym z treści art. 126

Wyrok SN z dnia 4 października 2000 r. sygn. III KKN 164/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

Tam, gdzie apelacja ogranicza się do aspektów wyłącznie prawnych, albo gdy dotycząc jedynie kary, kwestionuje - i to na korzyść oskarżonego - tylko jej rodzaj lub rozmiar, i to wyłącznie w oparciu o niepodważane ustalenia faktyczne i przyjęte okoliczności, wskazując jedynie na wadliwą, zdaniem skarżącego, ocenę sądu co do rangi i wagi tych okoliczności dla wymiaru kary, niesprowadzenie na rozprawę

Uchwała składu 7 Sędziów SN z dnia 7 września 2000 r., sygn. I KZP 18/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

1. Wydanie postanowienia o odmowie uchylenia prawomocnego rozstrzygnięcia kolegium do spraw wykroczeń przez sąd okręgowy (art. 516 § 2 kpk) wobec braku przesłanek z art. 515 § 1 kpk stoi na przeszkodzie rozpoznaniu ponownie takiego wniosku, chyba że wskazuje on jako podstawę orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, wydane po rozpoznaniu poprzedniego wniosku złożonego na podstawie art. 515 § 2 kpk w zw

Uchwała składu 7 Sędziów SN z dnia 7 września 2000 r., sygn. I KZP 22/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

Sformułowanie „nie powróci najpóźniej w ciągu 3 dni po upływie wyznaczonego terminu”, użyte w art. 242 § 2 kk oznacza, że sprawca popełnia określony nim czyn przez cały okres bezprawnego przebywania na wolności.

Postanowienie SN z dnia 7 września 2000 r., sygn. I KZP 26/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

Przepisy art. 44 ustawy o zawodzie lekarza i art. 24 ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej mają charakter przepisów szczególnych i nadal obowiązują, gdyż art. 3 § 1 Przepisów wprowadzających Kodeks karny statuujący, że „z dniem wejścia w życie kodeksu karnego tracą moc przepisy dotyczące przedmiotów w tym kodeksie unormowanych, chyba że przepisy tej ustawy stanowią inaczej”, nie może odnosić się

Postanowienie SN z dnia 6 września 2000 r. sygn. III KKN 337/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

1. Postępowanie karne mające za przedmiot kwestię obniżenia kary na podstawie art. 4 § 2 k.k. powinno toczyć się na podstawie przepisów kodeksu postępowania karnego. 2. Przez ustawowe zagrożenie karą rozumieć należy zagrożenie przewidziane w sankcji przepisu określającego dany typ przestępstwa. Jest ono zatem związane z danym typem przestępstwa, który figuruje w katalogu przestępstw (część szczególna

Wyrok SN z dnia 30 sierpnia 2000 r. sygn. V KKN 259/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

W postępowaniu karnym przeciwko oskarżonemu o popełnienie przestępstwa określonego w art. 209 § 1 k.k. Zakład Ubezpieczeń Społecznych, jako podmiot wypłacający uprawnionemu świadczenia z funduszu alimentacyjnego, nie jest 'zakładem ubezpieczeń', który na podstawie art. 49 § 3 k.p.k. uważa się za pokrzywdzonego.

Wyrok SN z dnia 30 sierpnia 2000 r., sygn. V KKN 267/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

Ustawowe znamię, stanowiące skutek przestępstwa oszustwa, określonego w art. 286 § 1 kk wypełnione zostaje wtedy, gdy sprawca, działając w sposób opisany w tym przepisie, doprowadza inną osobę do rozporządzenia mieniem, które jest niekorzystne z punktu widzenia interesów tej osoby lub innej osoby pokrzywdzonej. Powstanie szkody w mieniu nie jest koniecznym warunkiem do przyjęcia, że doszło do tak pojmowanego

Uchwała SN z dnia 11 sierpnia 2000 r. sygn. I KZP 20/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

Przepis art. 626 § 3 k.p.k. - mimo zamieszczenia go w rozdziale 70 zatytułowanym: 'Zasądzenie kosztów procesu' - ma charakter ogólny. Przewidziane w nim zażalenie na orzeczenie 'w przedmiocie kosztów' odnosi się nie tylko do orzeczeń wydanych na podstawie art. 626 § 1 i 2 k.p.k., ale także do orzeczeń o zwolnieniu (lub odmowie zwolnienia) od wyłożenia kosztów podlegających uiszczeniu przy wnoszeniu

Uchwała SN z dnia 11 sierpnia 2000 r. sygn. I KZP 21/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

W sądowym postępowaniu o wykroczenie, toczącym się na podstawie art. 508 § 1 i art. 509 k.p.k., protokoły wyjaśnień obwinionego i zeznań świadka, złożone uprzednio przed kolegium do spraw wykroczeń nie podlegają odczytaniu na rozprawie na podstawie art. 389 § 1 k.p.k. lub art. 391 § 1 k.p.k.

Uchwała SN z dnia 11 sierpnia 2000 r., sygn. I KZP 17/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

Przestępstwa popełnione w formie dokonania i usiłowania mogą wchodzić w skład jednego ciągu przestępstw w rozumieniu art. 91 kk.

Wyrok SN z dnia 10 sierpnia 2000 r. sygn. III KKN 287/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

1. Naruszenie art. 70 § 1 pkt 2 i § 2 k.p.k. z 1969 r. (analogicznie: art. 79 § 1 pkt 3 i § 3 k.p.k.) ma miejsce nie tylko wówczas, gdy rozprawa przeprowadzona została bez udziału obrońcy, pomimo iż sąd powziął wątpliwość co do poczytalności oskarżonego, ale także wtedy, gdy w świetle materiałów zgromadzonych w sprawie powinien był taką wątpliwość powziąć. 2. Wypadek określony w art. 439 k.p.k., w

Wyrok SN z dnia 9 sierpnia 2000 r., sygn. V KKN 208/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

Zaprzeczenie posiadania dokumentu i przetrzymywanie oraz niewydanie go – mimo żądania – osobie uprawnionej może stanowić ukrywanie dokumentu w rozumieniu art. 276 kk.

Postanowienie SN z dnia 18 lipca 2000 r. sygn. IV KZ 64/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

1. Zgodnie z nowym, wyraźnym rozwiązaniem, przyjętym przez k.p.k. z 1997 r., do treści zarządzeń należy odpowiednio stosować przepisy o treści postanowień (art. 94 § 2), te zaś wymagają, by decyzja procesowa zawierała nie tylko oznaczenie organu, który ją wydał (w tym wypadku prezesa sądu, przewodniczącego wydziału, upoważnionego sędziego), ale także i osoby wydającej, a więc jej imienia i nazwiska

Postanowienie SN z dnia 18 lipca 2000 r., sygn. IV KZ 63/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

Na gruncie art. 459 § 3 kpk przyjąć należy, że osobą, której postanowienie „bezpośrednio dotyczy”, jest tylko taka osoba, nie będąca stroną, do której odnosi się wprost ta decyzja procesowa.

Wyrok SN z dnia 28 czerwca 2000 r., sygn. III KKN 86/98

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

Naruszające treść umowy zawartej z bankiem (trasatem) doprowadzenie do wypłaty kwoty pieniężnej, na skutek wydania dyspozycji na imiennym czeku gotówkowym, z wykorzystaniem niewiedzy osoby rozporządzającej mieniem banku o braku pokrycia na koncie posiadacza czeku, wypełnia znamiona ustawowe przestępstwa oszustwa, określonego w art. 205 § 1 d.kk (obecnie art. 286 § 1 kk).

Postanowienie SN z dnia 21 czerwca 2000 r. sygn. V KKN 192/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

1. Jeżeli postępowanie karne nie kończy się na etapie postępowania przygotowawczego, lecz przechodzi do sądowego stadium procesu karnego i kończy się orzeczeniem sądu, to sąd w orzeczeniu kończącym postępowanie powinien określić, kto, w jakiej części i zakresie ponosi koszty procesu, w tym rozstrzygnąć także o kosztach nieopłaconej przez stronę pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu przygotowawczym

USTAWA z dnia 24 maja 2000 r. o Krajowym Rejestrze Karnym

Wersja: archiwalna |  Dziennik Ustaw rok 2000 nr 50 poz. 580 z 2000-06-21

Uchwała SN z dnia 20 czerwca 2000 r. sygn. I KZP 5/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

Korzystanie przez sprawcę przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów nie wyłącza ani nakazu orzeczenia obowiązku naprawienia szkody (art. 46 § 1 k.k.), ani możliwości orzeczenia - zamiast tego obowiązku - nawiązki określonej w art. 46 § 2 k.k. i postanowiono odmówić

Postanowienie SN z dnia 20 czerwca 2000 r. sygn. I KZP 13/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

Odwołanie od orzeczenia karnego wydanego przez finansowy organ orzekający w sprawie o przestępstwo skarbowe, nie rozpoznane przed dniem wejścia w życie kodeksu karnego skarbowego, rozpoznaje sąd właściwy według przepisów tego kodeksu oraz kodeksu postępowania karnego, to jest sąd okręgowy (art. 25 § 2 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 i art. 115 § 2 k.k.s.).

Uchwała SN z dnia 20 czerwca 2000 r. sygn. I KZP 14/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

Zasądzenie kosztów procesu od oskarżyciela prywatnego w razie umorzenia postępowania (art. 632 ust. 1 k.p.k.) nie jest obligatoryjne. Decyzja sądu w tym przedmiocie zależna jest od podstawy umorzenia postępowania oraz tych okoliczności sprawy, które spowodowały powstanie kosztów.

Postanowienie SN z dnia 1 czerwca 2000 r. sygn. II KZ 59/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

Upływ terminu tymczasowego aresztowania, określonego w postanowieniu sądu, nie dezaktualizuje potrzeby kontroli odwoławczej tego postanowienia, co dotyczy także sytuacji, w której podstawą dalszego pozbawienia wolności podejrzanego (oskarżonego), jest już inna decyzja procesowa.

Postanowienie SN z dnia 1 czerwca 2000 r. sygn. II KZ 60/00

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 2000

Połączenie spraw do wspólnego prowadzenia powoduje, iż okres tymczasowego aresztowania miarodajny dla stosowania art. 263 § 2 i 4 k.p.k. liczy się od dnia zatrzymania w pierwszej ze spraw ulegających połączeniu.