Postanowienie SN z dnia 12 października 2005 r. sygn. IV KZ 39/05
Sąd wymierza karę według swego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę.
Sąd wymierza karę według swego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę.
Przepisy art. 32 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych /Dz.U. 2001 nr 79 poz. 854 ze zm./ nie pozwalają na pozbawienie funkcjonariusza Policji części pobieranego dodatku służbowego w okresie ochronnym po zakończeniu kadencji w zarządzie organizacji związkowej bez zgody zakładowej organizacji związkowej, nawet jeśli wysokość tego dodatku pozostawiona jest uznaniu organu, a
Sformułowany w art. 12 ust. 1 pkt 1 prawa prasowego wymóg szczególnej staranności należy rozumieć jako zalecenie kierunkowe wskazujące na zasady oceniania staranności dziennikarza m.in. przez sądy. Wymóg ten zakłada każdorazową potrzebę konstruowania modelu działania o szczególnie surowych wymagających kryteriach stanowiących wzorzec, w którym porównywać należy kwestionowanie zachowania dziennikarza
skarżący jako funkcjonariusz Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego był w okresie pozostawania w dyspozycji Szefa ABW, tj. między 29 czerwca 2002r. a 15 lipca 2004r. uprawniony do otrzymywania równoważnika pieniężnego w zamian za umundurowanie, o którym mowa w art. 86 ust 1 ustawy z dnia 24 maja 2002r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu ( Dz. U. nr 74, poz. 676 ze zm.), a odmowa wypłacenia
Przepis art. 146 ust. 3 ustawy z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu /Dz.U. nr 27 poz. 298 ze zm./ jest przepisem szczególnym w odniesieniu do zasady określonej w art. 74 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, że z zawodowej służby wojskowej zwalnia żołnierzy zawodowych Minister Obrony Narodowej. Ta regulacja oznacza, że skoro Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji został szczególnie
Ujawnienie przez osobę, o której mowa w art. 4 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944 - 1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r. Nr 42, poz. 428 ze zm.), świadomego podjęcia i przebiegu kontaktów z ogniwami operacyjnymi lub śledczymi organów bezpieczeństwa państwa, dokonane wobec osoby lub
Z przepisu art. 18a ust.5 zd.1 ustawy z dnia 11 kwietnia 1997 r. o ujawnieniu pracy lub służby w organach bezpieczeństwa państwa lub współpracy z nimi w latach 1944 - 1990 osób pełniących funkcje publiczne (Dz. U. z 1999 r., Nr 42, poz. 428 ze zm.) wynika, że rezygnacja z pełnienia funkcji publicznej lub kandydowania na taką funkcję albo odwołanie z takiej funkcji osoby, która złożyła oświadczenie,
Nałożenie na uczestnika ruchu drogowego obowiązku przewidzenia bez wyjątku wszystkich, nawet najbardziej irracjonalnych zachowań innych uczestników tego ruchu, prowadziłoby w prostej linii do jego sparaliżowania. Nie można przy tym, dla uzasadnienia stanowiska przeciwnego, odwołać się do zasady ograniczonego zaufania przewidzianej w art. 4 ustawy prawo o ruchu drogowym, który obliguje do uwzględnienia
1. W toku oceny społecznej szkodliwości czynu nie jest możliwe wzięcie pod uwagę okoliczności zaistniałych po dacie czynu. 2. W sytuacji kiedy sąd odwoławczy orzeka w sprawie merytorycznie odmiennie niż sąd I instancji, rozstrzygnięcie sądu II instancji winno spełniać wymogi określone w art. 457 § 3 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 k.p.k.
Sąd Najwyższy nie orzeka jednak reformatoryjnie, lecz kasatoryjnie. W postępowaniu kasacyjnym nie jest bowiem dopuszczalne dokonanie zmiany zaskarżonego wyroku, także polegającej na uchyleniu w części wyroku sądu pierwszej instancji. Stoi temu na przeszkodzie treść art. 537 § 1 k.p.k. wymieniającego możliwe rozstrzygnięcia zapadające po rozpoznaniu kasacji. Przepis ten nie stoi jednak na przeszkodzie
Naruszenia art. 148 par. 1 i art. 147 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. 2000 nr 98 poz. 1071 ze zm./ powinny być potraktowane jako naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie w rozumieniu art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270
O ile dla przyjęcia pomocnictwa niezbędne jest, znajdujące potwierdzenie w materiale dowodowym konkretnej sprawy, przekonanie sądu o tym, że istniała osoba indywidualnie oznaczona, względem działań której podejmowane były przez pomocnika czynności określone w dyspozycji przepisu art. 18 § 3 k.k. (oraz dyspozycji przepisu określającego znamiona przestępstwa, którego dopuszczał się sprawca), o tyle brak
W postępowaniu w sprawach o wykroczenia uniewinniony obwiniony, w stosunku do którego wniosek o ukaranie skierował oskarżyciel publiczny, może skutecznie domagać się zwrotu wydatków poniesionych z tytułu ustanowienia jednego obrońcy z wyboru na podstawie art. 118 § 2 k.p.s.w. w zw. z art. 119 k.p.s.w. w zw. z art. 616 § 1 pkt 2 k.p.k.
Odpowiednie stosowanie przepisów działu IX Kodeksu postępowania karnego o postępowaniu odwoławczym w postępowaniu kasacyjnym, pozwala przyjąć, że w wypadku rozpoznawania kasacji opartej na bez-względnych przyczynach odwoławczych, wymienionych w art. 439 § 1 k.p.k., może znaleźć zastosowanie unormowanie w nim zawarte umożliwiające rozpoznanie tego nadzwyczajnego środka odwoławczego na posiedzeniu.