Wyrok NSA z dnia 12 maja 1993 r., sygn. SA/Gd 2371/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Organy administracji nie mają uprawnień do oceny zatrudnienia w aparacie bezpieczeństwa publicznego.

Wyrok NSA z dnia 27 maja 1993 r., sygn. SA/Gd 376/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Nie będzie zachodziła przesłanka "zatrudniony w aparacie bezpieczeństwa", jeżeli dana osoba nie zgłosiła się do tego aparatu dobrowolnie, bądź nie była świadoma, że skierowanie jej do tego aparatu nastąpiło na podstawie rekomendacji ówczesnych czynników politycznych.

Postanowienie NSA z dnia 28 maja 1993 r., sygn. II SA 77/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Od generalnej klauzuli kompetencyjnej sądu administracyjnego zawartej w przepisach art. 196 par. 1-3 Kpa istnieją wyjątki przewidziane w art. 196 par. 4, wyłączające kognicję tego sądu, a wśród nich pkt 3 odnoszący się do decyzji odmawiających powołania lub mianowania na stanowiska kierownicze i do pełnienia funkcji w organach państwowych, chyba, że obowiązek powołania lub mianowania wynika z przepisów

Wyrok NSA z dnia 3 czerwca 1993 r., sygn. II SA 406/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Jeżeli organ nie dysponuje dowodem doręczenia pisma stronie, strona zaś zaprzecza, że je otrzymała, nie można uznać, że organ wojskowy wywiązał się z obowiązku wynikającego z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./.

Postanowienie SN z dnia 15 czerwca 1993 r., sygn. WZ 107/93

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1993

Jeżeli sąd odwoławczy, uchylając postanowienie odmawiające odszkodowania za niesłuszne tymczasowe aresztowanie dochodzonego na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z 23.II.1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz.U. nr 34, poz. 149; zm. Dz.U. z 1993 r., nr 36, poz. 159) i przekazując sprawę sądowi pierwszej

Wyrok NSA z dnia 30 czerwca 1993 r., sygn. II SA 804/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Samo wypłacenie równoważnika pieniężnego za niepobrane przedmioty mundurowe jest jedynie czynnością wykonawczą, realizującą ustalenia wydanej uprzednio przez organ wojskowy decyzji w tym przedmiocie /art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 17 grudnia 1974 r. o uposażeniu żołnierzy - Dz.U. 1992 nr 5 poz. 18 oraz par. 10 ust. 2 zarządzenia Ministra Obrony Narodowej Nr 41 z dnia 12 czerwca 1975 r. w sprawie wykonania

Wyrok NSA z dnia 1 lipca 1993 r., sygn. SA/Ka 321/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Z wykładni gramatycznej art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ wynika, że z uprawnień kombatanckich przewidzianych tym przepisem korzystać mogą osoby, które jako dzieci "zostały odebrane rodzicom". Taka redakcja tego przepisu oznacza w przypadku wynarodowienia bądź

Wyrok NSA z dnia 6 lipca 1993 r., sygn. II SA 998/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

1. Według art. 78 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych /t.j. Dz.U. 1992 nr 8 poz. 31/ wypowiedzenie żołnierzowi zawodowemu przez organ wojskowy stosunku służbowego z powodu rozformowania jednostki wojskowej, w której żołnierz pełni służbę lub zmniejszenia się jej stanu etatowego, dopuszczalne jest dopiero wówczas, gdy brak jest możliwości wyznaczenia go na

Wyrok NSA z dnia 6 lipca 1993 r., sygn. II SA 988/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

I wersja. 1. Jeśli istnieją możliwości wyznaczenia żołnierza na inne stanowisko służbowe i żołnierz wyraża zgodę na objęcie wskazanego stanowiska, to nie jest dopuszczalne dokonanie wypowiedzenia stosunku służbowego na podstawie art. 78 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1970 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych /tekst jednolity Dz.U. 1992 nr 8 poz. 31/, to jest z powodu rozformowania jednostki

Wyrok NSA z dnia 12 lipca 1993 r., sygn. II SA 1123/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Uznanie za jedynego żywiciela 2 osób nie uprawnia do zwolnienia żołnierza z zasadniczej służby wojskowej na podstawie par. 11 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 listopada 1992 r. w sprawie udzielania poborowym odroczeń czynnej służby wojskowej oraz zwalniania żołnierzy z tej służby przed jej odbyciem, a także uznawania poborowych i żołnierzy za jedynych żywicieli rodzin /Dz.U. nr 85 poz. 431/.

Wyrok NSA z dnia 10 sierpnia 1993 r., sygn. SA/Po 3193/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Do osób obowiązanych do zwolnienia osobnych kwater w rozumieniu art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 20 maja 1976 r o zakwaterowaniu sił zbrojnych /Dz.U. 1989 nr 52 poz. 309 ze zm./ należą również te osoby, które same albo ich małżonkowie posiadają mieszkania zakładowe przydzielone im w drodze decyzji przed dniem 1 stycznia 1988 r., to jest wejścia w życie ustawy z dnia 16 lipca 1987 r. o zmianie ustawy

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 31 lipca 1993 r. w sprawie przyznawania zakwaterowania i bezpłatnego wyżywienia lub równoważnika pieniężnego oraz zwrotu kosztów przejazdu osobom odbywającym służbę w obronie cywilnej

Wersja: archiwalna |  Dziennik Ustaw rok 1993 nr 74 poz. 348 z 1993-08-10

Wyrok NSA z dnia 12 sierpnia 1993 r., sygn. SA/Wr 243/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Według art. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./, udział w wojnie lub pełnienie służby w polskich podziemnych formacjach i organizacjach, w tym w oddziałach partyzanckich, mógł polegać bądź na bezpośrednim uczestnictwie w działaniach zbrojnych tych formacji i organizacji, bądź

Wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 1993 r., sygn. II SA 1567/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

W par. 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 10 listopada 1992 r. w sprawie udzielania poborowym odroczeń czynnej służby wojskowej oraz zwalniania żołnierzy z tej służby przed jej odbyciem, a także uznawania poborowych i żołnierzy za jedynych żywicieli rodzin /Dz.U. nr 85 poz. 431/ chodzi o osoby równorzędnie lub bliżej usytuowane według pokrewieństwa, które rzeczywiście mogą sprawować opiekę

Wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 1993 r., sygn. SA/Ka 379/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Błędny jest pogląd głoszący, że musi zachodzić "oczywista sprzeczność" pomiędzy wyznawanymi zasadami moralnymi a odbywaniem służby wojskowej, gdyż tak ostrego rygoru kwalifikacyjnego ustawodawca nie wskazał w treści art. 189 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /t.j. Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/.

Wyrok NSA z dnia 23 sierpnia 1993 r., sygn. II SA 1460/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Przepis art. 39 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /t.j. Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/ kładzie nacisk na konieczność sprawowania bezpośredniej opieki nad członkiem rodziny, który został zaliczony do pierwszej grupy inwalidów. Podstawą jest tu więc interes niepełnosprawnego tak, aby w wyniku powołania do zasadniczej służby wojskowej członka

Wyrok NSA z dnia 30 sierpnia 1993 r., sygn. I SA 1746/92

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Korytarz w budynku i pomieszczenia zsypowe nie stanowią pomieszczeń przynależnych do kwatery, o jakiej mowa w przepisach zarządzenia nr 31 Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 czerwca 1976 r. w sprawie przydzielania, zwalniania i remontów osobnych kwater stałych oraz właściwości organów wojskowych w tych sprawach /t.j. - Dz.Rozk. MON 1984 nr 16/. Gospodarowanie tymi pomieszczeniami nie może się więc

Wyrok NSA z dnia 10 września 1993 r., sygn. V SA 205/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Osoba, która uzyskała uprawnienia kombatanckie jako "uczestnik walk o ustanowienie i utrwalenie władzy ludowej", a ponadto prowadziła działalność kombatancką lub działalność równorzędną z działalnością kombatancką w rozumieniu ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./, nie traci uprawnień

Postanowienie NSA z dnia 10 września 1993 r., sygn. SA/Wr 1156/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Zdanie drugie art. 127 ust. 4 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /t.j. Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/ stanowi odrębną od przepisów art. art. 154 do 162 Kpa podstawę do uchylenia lub zmiany decyzji ostatecznej organu pierwszej instancji przez wojewodę, o jakiej mowa w art. 163 Kpa. Możliwość uchylenia lub zmiany decyzji ostatecznej wójta w przedmiocie

Wyrok NSA z dnia 14 września 1993 r., sygn. II SA 1702/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Przekonania religijne nie mogą być podstawą do zwolnienia z obowiązku odbycia służby wojskowej. Stanowią natomiast powód do starania się o skierowanie do służby zastępczej.

Wyrok NSA z dnia 16 września 1993 r., sygn. SA/Gd 687/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Uprawnienia kombatanckie z ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. nr 17 poz. 75 ze zm./ przysługują osobie represjonowanej, jeżeli posiada obywatelstwo polskie, chociażby nie posiadała go w okresie stosowania represji.

Postanowienie NSA z dnia 23 września 1993 r., sygn. II SA 1507/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Ustalenie "okresu służby" strażaka jest, w zależności od tego do czego służy, czynnością organizacyjną bądź nawet procesową, której efektem jest przyjęcie określonego stanu faktycznego, zgodnie z kryteriami zawartymi w przepisach obowiązującego prawa. Ustalenia takiego nie dokonuje się w formie decyzji administracyjnej /art. 104 i 105 Kpa/, może ono natomiast stanowić podstawę faktyczną decyzji np.

Wyrok NSA z dnia 1 października 1993 r., sygn. SA/Wr 1498/93

Orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego, rok 1993

Przewidziane w art. 39 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /t.j. Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16/ w związku z par. 4 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady Ministrów z dnia 10 listopada 1992 r w sprawie udzielania odroczeń czynnej służby wojskowej oraz zwalniania żołnierzy z tej służby przed jej odbyciem, a także uznawania poborowych za

Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 2 października 1993 r., sygn. WZP 1/93

Orzeczenia Sądu Najwyższego, rok 1993

1. Przewidziana w art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 21 maja 1963 r. o dyscyplinie wojskowej oraz o odpowiedzialości żołnierzy za przewinienia dyscyplinarne i za naruszenie honoru i godności żołnierskiej (j.t. Dz.U. z 1992 r., nr 5, poz. 17) kara zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych nie może być orzekana jako kara samoistna. 2. Karę tę w każdym wypadku wymierza się fakultatywnie, niezależnie od tego