Wyrok NSA z dnia 3 października 2018 r., sygn. II FSK 2775/16
O zastosowaniu najmniej uciążliwego środka egzekucyjnego można mówić, gdy istnieje możliwość wyboru. Jeśli natomiast w konkretnej sprawie organ egzekucyjny ma do dyspozycji tylko jeden środek egzekucyjny, to wówczas nie tylko jest on uprawniony, ale i zobowiązany do jego stosowania.
Wniosek zobowiązanego o zawieszenie postępowania egzekucyjnego w istocie nie stanowi oświadczenia woli, składanego w celu doprowadzenia do czasowego przerwania stosowania środków egzekucyjnych, ale oświadczenie wiedzy, dotyczące istnienia podstaw do zawieszenia tego postępowania. Oświadczenie to jest podstawą do podjęcia przez organ egzekucyjny działań z urzędu celem stwierdzenia, czy zachodzi którakolwiek
1. Skoro minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego nie został prawidłowo upoważniony do wydania rozporządzenia, w którym zostałby zawarty materialnoprawny termin warunkujący przyznanie pomocy de minimis, to § 9 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji w zakresie w jakim uzależnia uznanie wydatku z zakładowego funduszu rehabilitacji za dokonany w ramach pomocy