Dostatecznym dowodem uzgodnienia z art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 17 lipca 1997 r. o stosowaniu szczególnych rozwiązań w związku z likwidacją skutków powodzi, która miała miejsce w lipcu 1997 r. /Dz.U. nr 80 poz. 491/ byłoby też utrwalenie tej czynności w aktach w formie adnotacji z art. 72 Kpa podpisanej przez kierownika ośrodka pomocy społecznej wskazującej z kim uzgodniono decyzję, jaki tytuł miały
1. Nawet uznanie dopuszczalności ustalenia przez radę gminy pewnych ogólnych zasad /wytycznych/ w sprawach związanych z wydawaniem przez wójta decyzji w zakresie zadań własnych gminy nie mogłoby prowadzić do uznania za zgodne z prawem wytycznych, które w istocie stanowią zakaz wydania konkretnej decyzji i tym samym pozbawiają wójta ustawowo przypisanych mu kompetencji. 2. Przepis art. 155 Kpa może
Stosownie do art. 10 par. 1, art. 79 i art. 81 Kpa organ prowadzący postępowanie jest obowiązany zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, w tym zawiadomić strony o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodu ze świadka, umożliwić im udział w przeprowadzeniu tego dowodu poprzez zadawanie pytań świadkowi i składanie wyjaśnień, okoliczność faktyczna zaś może być uznana za udowodnioną
1. Ani prawo podatkowe, ani kodeks cywilny nie zakazują w przyszłości dokonywania darowizny przez poprzednio obdarowanego na rzecz poprzedniego darczyńcy. Tego rodzaju sytuacje mają często miejsce między członkami najbliższej rodziny i związane być mogą z poprawą sytuacji finansowej jednej ze stron. Niewątpliwie o czynności pozornej można byłoby mówić wtedy, gdyby te dwie umowy darowizny zostały zawarte
Stosownie do art. 108 par. 1 Kpa decyzji, od której służy odwołanie może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności, gdy jest to niezbędne ze względu na ochronę zdrowia lub życia ludzkiego albo zabezpieczenia gospodarstwa narodowego przed ciężkimi stratami, bądź też ze względu na interes społeczny lub wyjątkowo ważny interes strony.
Przy rozstrzyganiu niniejszej sprawy należało mieć na uwadze, że cały materiał dowodowy oraz dokonane na jego podstawie ustalenia faktyczne, poza dokumentami stanowiącymi podstawę wznowienia postępowania administracyjnego, zostały już ocenione prawomocnym wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego. W konsekwencji ocenie Sądu w niniejszym postępowaniu mogły podlegać wyłącznie dowody nie znane sądowi
Zgodnie z art. 17 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 1-4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, zaskarżenie przez bank bezczynności organu administracji publicznej jest dopuszczalne w takim tylko zakresie, w jakim obowiązujące przepisy prawa przewidują działanie danego organu w określonej formie prawnej.
Zwolnienie lekarskie nie jest potwierdzeniem braku winy zainteresowanego w uchybieniu terminu. Nie wyklucza ono bowiem możliwości dokonania czynności procesowej przez stronę /np. sporządzenie odwołania i nadania go przez pocztę osobiście lub przez domownika/.
Wybór osoby do zawarcia umowy najmu lokalu mieszkalnego z mieszkaniowego zasobu gminy nie jest aktem lub czynnością z zakresu administracji publicznej.
Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego można wnieść dopiero po upływie 30 dni od daty doręczenia organowi wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa w przedmiocie bezczynności organu.
Merytoryczne rozstrzygnięcie sprawy oznacza rozstrzygnięcie w drodze decyzji a nie poprzez uzasadnienie decyzji rozstrzygającej inną kwestię.
Przeprowadzenie kontroli w obecności księgowego firmy, wobec nieobecności podatnika i ustanowionego przez niego do prowadzenia działalności gospodarczej pełnomocnika, w pełni odpowiada prawu. Powołany przepis nie nakłada na organ kontrolny obowiązku zawiadomienia o zamiarze przeprowadzenia kontroli, ani też zapewnienia, aby wziął w niej udział podatnik lub jego pełnomocnik, Nie ma przy tym żadnego
Przepis art. 35 ust. 4 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, odmiennie niż obowiązujący do dnia 30 września 1995 r. art. 199 par. 3 Kpa, nie zawiera ograniczenia do postępowania wszczętego przed organem administracji państwowej. Artykuł 35 ust. 4 powyższej ustawy obejmuje każdy rodzaj postępowania prowadzący do zmiany, uchylenia lub stwierdzenia
Przewidziane w art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ rozpoznanie sprawy przez skład siedmiu sędziów z powodu występujących w niej istotnych wątpliwości prawnych będzie uzasadnione wówczas, gdy charakter tych wątpliwości oraz ich ścisły związek z okolicznościami sprawy wymaga ich rozważenia na tle wymienionych okoliczności.
W obowiązującym w czasie wydawania decyzji rozporządzeniu z dnia 24 stycznia 1986 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o drogach publicznych /Dz.U. nr 6 poz. 33 ze zm./ par. 11 ust. 1 ustalono jedną stawkę, za samowolne zajęcie pasa drogowego, bez rozróżnienia na rodzaj drogi /krajowej czy wojewódzkiej/ oraz za poszczególne elementy pasa drogi /jezdnia, pobocze, inne urządzenia/.
Cofnięcie skargi nie skutkuje w sposób bezwzględny umorzeniem postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, poza wypadkami, gdy rozpatrzenie sprawy stało się bezprzedmiotowe lub wydanie orzeczenia stało się z innych przyczyn zbędne. Oznacza to, że prawna skuteczność cofnięcia skargi i dopuszczalność tej czynności procesowej, podlega kontroli Sądu. Skoro zaś zakres sądowej kontroli dopuszczalności
W myśl art. 16 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skarga do tego Sądu jest dopuszczalna tylko na te postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie. Na postanowienie o podjęciu wstrzymanego postępowania egzekucyjnego zażalenie nie służy.
Sformułowanie z art. 156 par. 1 Kpa, że organ administracji stwierdza nieważność decyzji oznacza, że nieważność taka istniała już przed datą orzekania o niej. Decyzja administracyjna o stwierdzeniu nieważności innej decyzji administracyjnej ma charakter deklaratoryjny. Działa ona z mocą wsteczną, tj. ze skutkiem ex tunc, a więc od daty wzruszanej decyzji. Uchyla ona wszelkie skutki prawne, jakie powstały
