Artykuł 43 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, który wskazuje między innymi zobowiązanego do ponoszenia kosztów przeprowadzki z budynku poddanego remontowi, nie stanowi podstawy prawnej do wydania decyzji administracyjnej w sprawie tych kosztów.
Zgodnie z art. 1 ust. 1, art. 2 i art. 173 ustawy z 30 maja 1962 r - Prawo wodne, z dniem 11 czerwca 1962 r. właściciele wód płynących utracili prawo własności tych wód na skutek ustawowej nacjonalizacji. Roszczenia o przyznanie byłym właścicielom prawa nieodpłatnego korzystania z wód płynących dla celów rybackich, mogły być zgłaszane w ciągu 3 lat od wejścia w życie ustawy z 24 października 1974 r
1. Jeżeli istniejący w dacie decyzji stosunek zobowiązaniowy stwarzał po stronie skarżącego prawo pierwszeństwa w nabyciu państwowej nieruchomości rolnej /wyznaczonej do sprzedaży na rzecz rolników prowadzących indywidualne gospodarstwa rolne - par. 7 ust. 2 pkt 1 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych
Wykładnia celowościowa par. 7 ust. 2 pkt 5 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205 ze zm./ nie pozwala na podzielenie poglądu, że prawo pierwszeństwa przysługuje młodemu rolnikowi przy każdorazowym wystawieniu do sprzedaży państwowej nieruchomości rolnej. Zainteresowany
1. Zastosowanie art. 43 ust. 4 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ jest możliwe wówczas, gdy w sposób przewidziany przepisami prawa budowlanego stwierdzono, że budynek wymaga - ze względu na jego stan - modernizacji, przebudowy lub naprawy, a planowana realizacja zadań budowlanych w tym zakresie uzasadnia przekwaterowanie osób zamieszkujących ten budynek.
Wybudowanie budynku gospodarczego w granicy działki nie stanowi niedopuszczalnego pogorszenia warunków użytkowych dla otoczenia w rozumieniu art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, skoro ustalono, że właściciel działki sąsiedniej ma możliwość prawidłowej zabudowy swojej działki.
Podstawą dla ustalenia przeznaczenia terenu przy stosowaniu art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ nie mogą być materiały do planu, które - w rozumieniu art. 48 ust. 4 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 35 poz. 185 ze zm./ są dopuszczone jedynie jako zastępcza podstawa decyzji dotyczących zagospodarowania
Nie spełnia warunków, zawierania i wywiązywania się z umów kontraktacyjnych osoba, która nie prowadzi samodzielnego gospodarstwa rolnego a tylko pracuje w gospodarstwie rolnym swoich rodziców, choćby praca ta stanowiła dla tej osoby główne źródło utrzymania i choćby w gospodarstwie tym były w pełni realizowane zawarte umowy kontraktacyjne produktów rolnych.
Przepisy ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./ nie przewidują wszczęcia postępowania karnego przeciwko osobie korzystającej z wody bez wymaganego pozwolenia wodnoprawnego lub wykonującego urządzenia wodne - w formie decyzji. Art. 126 prawa wodnego stanowi normę materialną prawa karno-administracyjnego, a czyn w nim przewidziany jest wykroczeniem zagrożonym
Według par. 23 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ minimalna odległość studni dostarczającej wody do picia i na potrzeby gospodarcze od granicy nieruchomości winna wynosić 7,5 metra liczona od osi studni. Odległość ta odnosi się także
Przywileje osób wywiązujących się z umów kontraktacyjnych zostały wprowadzone par. 7 ust. 2 pkt 4 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205/, które obowiązuje od 5 października 1982 r. Biorąc pod uwagę możność uwzględnienia skutków nowych regulacji prawnych tylko
Przez ważne przyczyny w rozumieniu art. 37 ust. 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ należy rozumieć skutki powstałe w następstwie naruszenia zasad tej ustawy, a zwłaszcza objętych jej art. 5, art. 13, art. 14 i art. 15 godzące w istotny sposób w interes ogólnospołeczny.
1. Pominięcie w postępowaniu administracyjnym, przewidzianej w sprawie, konsultacji społecznej zamierzonej decyzji, powoduje w zasadzie nieważność tejże decyzji wydanej z rażącym naruszeniem prawa. 2. Decyzja o wygaśnięciu użytkowania nieruchomości z tego powodu iż stała się ona lub jej część zbędną dla określonej jednostki na podstawie par. 14 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 listopada
Przedmiotem sprzedaży mogą być tylko te państwowe nieruchomości rolne, wchodzące do zasobów Państwowego Funduszu Ziemi, które zostały przeznaczone do takiej sprzedaży i zamieszczone w odpowiednich wykazach, sporządzonych przez naczelnika gminy /par. 12 ust. 1 pkt 1 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych
Jeżeli sprawa administracyjna o stwierdzenie nabycia własności nieruchomości przez posiadacza samoistnego jest w fazie rozpatrywania przez organ I instancji - również na skutek kasacyjnego orzeczenia organu odwoławczego - to postępowanie powinno być umorzone albowiem wobec uchylenia ustawy z dnia 26 października 1971 r. o uregulowaniu własności gospodarstw rolnych /Dz.U. nr 27 poz. 250; zm. Dz.U. 1975
Nadzór nad ochroną interesów osób trzecich należy do obowiązków terenowych organów administracji państwowej. Przy projektowaniu, realizowaniu i utrzymywaniu obiektów budowlanych terenowe organy administracji państwowej mają obowiązek dbania o ochronę takich interesów wynikających zarówno z ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, jak i innych aktów normatywnych
1. Prawidłową formą sprawowania przez właściwy terenowy organ administracji państwowej kontroli nad uchwałami walnego zgromadzenia członków spółki wodnej na zasadzie par. 44 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 20 lipca 1979 r w sprawie spółek wodnych i ich związków /Dz.U. nr 17 poz. 109 ze zm./ jest decyzja administracyjna. 2. Instytucja zatwierdzenia przez właściwy terenowy organ administracji
Przez fakt scalenia gruntów, w tym i należących do Państwowego Funduszu Ziemi, dzierżawcy tych ostatnich nie mogą utracić uprawnień wynikających z przepisu par. 7 ust. 2 pkt 1 lub 2 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 18 września 1982 r. w sprawie cen, warunków i trybu sprzedaży państwowych nieruchomości rolnych /M.P. nr 23 poz. 205 ze zm./, przy czym należy podkreślić,
Artykuł 44 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ nie może stanowić podstawy prawnej decyzji o cofnięciu przydziału lokalu użytkowego z powodu prowadzenia w nim działalności uciążliwej dla mieszkańców budynku, w którym lokal ten się znajduje. Takie korzystanie z lokalu może jedynie prowadzić do wytoczenia powództwa o rozwiązanie stosunku najmu i nakazanie przez
Umowa dzierżawy nieruchomości położonej w mieście, stanowi - obok prawa własności i wieczystego użytkowania - wystarczający tytuł prawny do domagania się przez dzierżawcę udzielenia mu pozwolenia na obudowanie obiektu budowlanego na dzierżawionej nieruchomości, pod warunkiem, że na takie zamierzenie uzyskał zgodę właściciela nieruchomości i że nie pozostaje ono w kolizji z założeniami przeznaczenia
Służebność przejazdu, przechodu i przegonu drogą biegnącą między zabudowaniami stron nie stanowi tytułu do dysponowania nieruchomością.
Działania organu administracji, przewidziane w art. 56 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./, podejmowane w toku postępowania w sprawie wybudowania obiektu budowlanego niezgodnie z przepisami, mają charakter dowodowy.
