1. Okoliczność, że ani przepisy ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o funduszu gminnym i funduszu miejskim /Dz.U. nr 52 poz. 269/ ani uchwała właściwej rady narodowej stopnia podstawowego nie regulują sprawy obniżenia świadczenia na fundusz w razie zaprzestania działalności w ciągu roku, w którym powstał obowiązek ponoszenia tego świadczenia nie oznacza, że brak jest prawnej możliwości uwzględnienia
Organ wyższego stopnia nad organem, który wydał w sprawie decyzję w ostatniej instancji jest tylko wówczas właściwy do podjęcia postanowienia o wznowieniu postępowania, jeżeli przyczyną wznowienia jest działalność organu, który rozstrzygał sprawę w ostatniej instancji. Analiza przyczyn wznowienia postępowania wymienionych w art. 145 par. 1 Kpa prowadzi do wniosku, że przez działalność organu, o której
O tym jakiej materii decyzja dotyczy nie przesądza powołany w jej podstawie przepis prawa, lecz treść podjętego rozstrzygnięcia. Nie wpływa zatem na ocenę przedmiotu decyzji okoliczność, iż w decyzjach podjętych w obu instancjach nie powołano właściwej podstawy prawnej.
Przy podejmowaniu decyzji o nakazie doprowadzenia obiektu budowlanego do właściwego stanu technicznego niezbędne jest ustalenie, czy obiekt ten nadaje się do remontu. Nakaz ten nie może być wydany, gdy obiekt budowlany nadaje się tylko do rozbiórki.
1. Artykuł 138 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego /Dz.U. nr 41 poz. 185/ dotyczy sytuacji, gdy organy wymienione w art. 137 ust. 3 tej ustawy orzekały w I instancji w charakterze organów o właściwości szczególnej. Jeżeli zaś orzekały w ramach kompetencji organów o właściwości ogólnej, to w postępowaniu administracyjnym organem odwoławczym od decyzji
Nie ma obecnie uzasadnionych podstaw aby utożsamiać "interes społeczny" jako kategorię ogólną z jednostkowym interesem samodzielnego, samorządnego i samofinansującego się uspołecznionego przedsiębiorstwa handlowego. Wychodząc z założeń reformy gospodarczej można raczej sądzić, że konkurencja - także międzysektorowa - uruchamiając mechanizmy obniżenia kosztów działalności, a w rezultacie także cen,
Podstawę kontroli przez sąd administracyjny zgodności decyzji organu administracji państwowej z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stanowią łącznie rysunek planu oraz jego tekst.
Lokalami mieszkalnymi w budynkach położonych na terenie państwowych gospodarstw rolnych w rozumieniu par. 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 czerwca 1984 r. w sprawie czynszów najmu lokalu w budynkach położonych na terenie państwowych gospodarstw rolnych, przedsiębiorstw mechanizacji rolnictwa oraz państwowego gospodarstwa leśnego /Dz.U. nr 33 poz. 179/ są lokale mieszkalne znajdujące
Art. 46 in fine ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe nie ma zastosowania w sytuacji, kiedy jeden z byłych małżonków /najemców art. 9 ust. 3/ faktycznie lokalu nie zajmuje, a drugi pozostał w tym lokalu.
1. Z treści art. 47 i art. 48 Kc wynika, że przejęcie obiektu budowlanego na własność Państwa na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ wymaga równoczesnego przejęcia na mocy ust. 3 tego przepisu działki, na której obiekt ten jest położony. 2. Organ administracji państwowej orzekając na podstawie art. 37 ust. 1 prawa budowlanego
Nieodwracalne skutki prawne, o których mowa w art. 156 par. 2 Kpa wyłączające stwierdzenie nieważności decyzji nie zachodzą jeżeli pomimo przebudowy strychu na lokal mieszkalny na podstawie naruszającego prawo pozwolenia, istnieją zarówno prawne, jak i faktyczne możliwości przywrócenia stanu poprzedniego.
Zgodnie z art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa wznowienie postępowania następuje, gdy wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności lub nowe dowody, istotne dla tej sprawy, w której strona domaga się wznowienia postępowania.
W sytuacji gdy opuszczenie lokalu nastąpiło na skutek przeszkód formalnych stwarzanych przez najemcę lokalu /wymiana zamków w drzwiach itp./ o opuszczeniu miejsca stałego pobytu w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ można mówić tylko wtedy, gdy osoba zmuszona do opuszczenia lokalu nie skorzystała z przysługujących
Strona, która zwróciła się do naczelnego organu administracji państwowej z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją tego organu, powoduje stosownie do art. 61 par. 3 Kpa - wszczęcie postępowania określonego w art. 127 par. 3 Kpa w dniu doręczenia wniosku organowi. Strona niezadowolona z decyzji organu naczelnego, która swoim wnioskiem wszczęła postępowanie określone w art. 127 par
Ustalenie wysokości opłat z tytułu kosztów eksploatacji oraz remontów bieżących i kapitalnych domów w których znajduje się nabyty od Skarbu Państwa lokal mieszkalny, zarówno w stanie prawnym obowiązującym do dnia 1 sierpnia 1985 r. to jest do dnia wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z 16 września 1985 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu oddawania w użytkowanie wieczyste gruntów i sprzedaży
1. Brak jest podstaw do uchylenia lub zmiany decyzji, gdy odwołanie wniosła jedna ze stron a pozostałe strony nie wyraziły na to zgody. Oznacza to, że wydana przez organ I instancji na podstawie art. 132 Kpa, decyzja uchylająca własną decyzję, w przypadku wniesienia odwołania przez jedną stronę i braku zgody drugiej strony na uchylenie lub zmianę decyzji zgodnie z żądaniem odwołania albo też po upływie
1. Obiektem budowlanym w rozumieniu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229/ jest budynek, a nie poszczególne lokale w nim się znajdujące. 2. Przepisy art. 43 i 46 prawa budowlanego są adresowane do właściciela lub zarządcy budynku, a nie do osób zajmujących w nim poszczególne lokale. 3. Stosunki prawne między właścicielem /zarządcą/ budynku a osobami
Jeżeli podanie o wznowienie zostało wniesione po upływie miesięcznego terminu, o którym mowa w art. 148 par. 1 Kpa organ administracji władny jest do wydania decyzji o odmowie wznowienia postępowania, o ile termin ten nie został przywrócony.
Pismo Państwowej Dyspozycji Mocy uzasadniające odmowę zawarcia umowy o dostawę energii elektrycznej nie jest decyzją administracyjną i nie może być przedmiotem skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, mimo że sprawy gospodarki paliwowo-energetycznej są objęte właściwością Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 196 par. 2 pkt 8 Kpa/.
Jeżeli odwołanie od decyzji organu I instancji w części stanowiło określone żądanie, do którego organ odwoławczy nie był właściwy, przekazanie tego żądania do załatwienia właściwemu organowi nie mogło być uznane za naruszenie prawa.
1. "Odtworzenie stanu istniejącego", jako warunek postawiony inwestorowi budynków związanych z gospodarką rolną lub leśną, nie może być traktowany jako odtworzenie bryły budynków w ich poprzednim kształcie, bez zważania na potrzeby inwestora, rozwój cywilizacyjny, potrzebę unowocześnienia zabudowy wiejskiej. 2. Niedopuszczalna jest ingerencja organów administracji państwowej w sposób zagospodarowania
Spośród różnych decyzji wydawanych przez Główny Urząd Kontroli Publikacji i Widowisk przedmiotem zaskarżenia do Naczelnego Sądu Administracyjnego są tylko "decyzje dotyczące zakazu publikacji i widowisk" /art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o kontroli publikacji i widowisk - Dz.U. nr 20 poz. 99 ze zm./. Decyzje o odmowie przyjęcia publikacji lub widowiska do kontroli nie są wymienione w art
1. Decyzja wydana na podstawie art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ powołująca jako podstawę również art. 40 tej ustawy mający zastosowanie tylko wówczas, gdy nie zachodzą okoliczności określone w art. 37 - narusza w sposób istotny prawo materialne. 2. Art. 43 prawa budowlanego nie uprawnia organów administracji państwowej do wydawania
