1. Okoliczność, że przeznaczenie gruntów leśnych na cele nieleśne nastąpiło przed ich nabyciem przez indywidualnych nabywców na podstawie decyzji organu administracji państwowej w okresie obowiązywania rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 kwietnia 1974 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych oraz rekultywacji gruntów /Dz.U. 1974 nr 19 poz. 104 ze zm
Organ administracji państwowej, który stwierdził istnienie potrzeb mieszkaniowych w rozumieniu art. 39 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 74/, zgodnie z treścią zdania pierwszego tego przepisu powinien przydzielić stronie część lokalu mieszkalnego, odpowiadającą ustalonym potrzebom. Uznając natomiast niecelowość podziału lokalu na niesamodzielne części przydzielane
1. Artykuł 10 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328/ stanowi, ze organ administracji ustala na wniosek strony pisownię lub brzmienie imienia i nazwiska w razie wątpliwości. Ustalenie pisowni imion i nazwisk nie jest zatem ograniczone tylko do wypadków, gdy te imiona lub nazwiska mają brzmienie lub pisownię niepolską. Powodem wydania takiej decyzji
1. Stosownie do art. 163 Kc, jeżeli wskutek przeniesienia własności nieruchomości rolnej lub jej części miałby nastąpić podział gospodarstwa rolnego, przeniesienie własności może nastąpić tylko wtedy, gdy nabywana nieruchomość rolną lub jej część bądź sama przez się bądź wraz z nieruchomościami stanowiącymi już własność nabywcy utworzy gospodarstwo rolne zdolne do towarowej produkcji rolnej. 2. W myśl
1. Artykuł 2 ustawy z dnia 15 listopada 1956 r. o zmianie imion i nazwisk /Dz.U. 1963 nr 59 poz. 328/ nie wprowadza zasady stabilizacji nazwisk w sensie zakazu ich zmiany. Stwarzając ułatwienia przy zmianach ich brzmienia na polski ustawodawca dał jedynie wyraz preferowania imion i nazwisk polskich, zwalniając wnioskodawców od przeprowadzania dowodu występowania ważnych względów uzasadniających zmianę
Stosownie do obowiązujących przepisów, w szczególności art. 16 par. 2 Kpa i art. 196 par. 1 Kpa, Naczelny Sąd Administracyjny uprawniony jest do kontroli decyzji administracyjnych wyłącznie pod kątem ich zgodności z prawem i może zaskarżoną decyzję wzruszyć jedynie w wypadku, gdy narusza ona w sposób istotny obowiązujące przepisy - w przeciwnym razie obowiązany jest skargę oddalić.
Słuszny jest pogląd organu administracji państwowej, że do rozporządzenia rzeczą wspólną, przekraczającą zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli /art. 199 Kc/. W związku z tym przyznanie decyzją administracyjną prawa nabycia określonych pomieszczeń w budynku stanowiącym współwłasność narusza przepis art. 199 Kc. Ponadto decyzja ta pozostaje w sprzeczności z przepisem
1. Art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/ dotyczy przebywania w sensie fizycznym w określonym miejscu /corpus/ oraz woli /animus/. Oba te elementy muszą występować łącznie. O stałości pobytu w danym miejscu decyduje przede wszystkim takie przebywanie, które ma na celu założenie tam ośrodka swoich osobistych i majątkowych interesów
1. Podstawowym obowiązkiem organów administracji państwowej powołanych do pełnienia funkcji nadzoru budowlanego - jest nadzór nad przestrzeganiem ochrony środowiska. 2. Sprzeciw Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, który uznał, że wybitne walory krajobrazu kulturowego, będące podstawą wpisania Doliny Radości, do rejestru zabytków jako zespołu urbanistyczno-krajobrazowego nie mogą być narażone na degradującą
1. Od decyzji organu administracji państwowej uchylającej decyzję organu pierwszej instancji celem ponownego rozpoznania sprawy nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. 2. Od decyzji administracyjnej wydanej w trybie art. 200 par. 2 Kpa przez organ drugiej instancji, z wyjątkiem decyzji określonych w pkt 1 niniejszej uchwały, oraz przez naczelny organ administracji państwowej działający
1. Art. 53 ust. 1 dekretu z dnia 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym /Dz.U. nr 29 poz. 154/ ograniczył postępowanie dotyczące ewidencji ludności do jednoinstancyjnego ale wyłącznie w sprawach związanych z uzyskiwaniem zezwolenia na zmianę miejsca pobytu stałego i pobytu czasowego polegającego na przeniesieniu się do innej miejscowości. 2. Z przepisu par. 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych
Uzyskanie zameldowania na okres ponad dwa miesiące może nastąpić po zaistnieniu okoliczności wymienionych przykładowo w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/. Wspólną ich cechą jest sytuacja, w której określony czasokres pobytu stałego trwa wprawdzie dłużej niż dwa miesiące ale po ustaniu szczególnych okoliczności uzasadniających
Czy organ administracji państwowej może wyrazić zgodę na odstępstwo przewidziane w par. 15 rozporządzenia Ministra Administracji,Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki /Dz.U. nr 17 poz. 62/ od wymagań określonych w przepisie par. 1 tego rozporządzenia, jeśli ze względu na istniejący stan zagospodarowania i szerokość
Od orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego dopuszczalna jest skarga o wznowienie postępowania w trybie art. 399 Kpc w związku z art. 211 Kpa.
Położenie działki, na której strona planuje budowę domu mieszkalnego, na granicy terenów o różnym przeznaczeniu /rolnym i zabudowy zagrodowej/ wynikającym z planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego, nie może być przez organ administracji uznawane za przesłankę kategorycznej odmowy udzielenia pozwolenia na zabudowę działki, bez wnikliwego rozważenia wszelkich aspektów sprawy z uwzględnieniem zasady
1. Organ administracji nie może orzekać o podziale nieruchomości z powołaniem na przepisy prawa budowlanego dotyczące zabudowy planowej, ponieważ kwestie takiego podziału regulowane są tylko przepisami art. 18 ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 27 poz. 192 ze zm./. 2. Z zakresu przedmiotowego
1. W obowiązującym stanie prawnym brak jest podstawy do udzielania przez wojewodów /prezydentów miast stopnia wojewódzkiego/ upoważnień dla dyrektorów bądź innych pracowników zarządów urbanistyki, architektury i nadzoru budowlanego działających jako jednostki budżetowe, do wydawania w ich imieniu decyzji administracyjnych. 2. Naruszenie przepisów o właściwości przy rozpatrywaniu odwołania, wypełnia
Brak nadwyżki wody w studni oraz cała zdolność gromadzenia wody w niej /ok. 60 litrów na godzinę/ - stanowi przesłankę do nie wydania pozwolenia wodnoprawnego na korzystanie wody ze studni sąsiada.
1. Sąd Administracyjny stosownie do art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa upoważniony jest tylko do badania zgodności z prawem zaskarżonej decyzji. W tym wypadku decyzji o wypowiedzeniu i rozwiązaniu stosunku pracy /z wiceprokuratorem Prokuratury Rejonowej/. 2. Art. 41 Kp stanowi: Zakład pracy nie może wypowiedzieć umowy o pracę w czasie urlopu wypoczynkowego pracownika, a także w czasie innej usprawiedliwionej
Na podstawie art. 43 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ organ administracji państwowej wprawdzie może cofnąć przydział lokalu mieszkalnego, ale nie może równocześnie uchylić decyzji ostatecznej o jego przydziale. Uchylenie decyzji ostatecznej, na mocy której strona nabyła prawa, a taką jest wcześniejsza decyzja o przydziale lokalu, może nastąpić tylko za zgodą
Z przepisu par. 1 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 marca 1981 r. w sprawie zasad i trybu przydziału lokali mieszkalnych /Dz.U. nr 9 poz. 37/ nie wynika, aby przy ocenie "zbliżonej powierzchni mieszkalnej" mogły być brane pod uwagę również inne przesłanki, poza wielkością mierzonej powierzchni mieszkalnej lokali mających być przedmiotem decyzji o zamianie z urzędu.
W sytuacji gdy Skarb Państwa jest współwłaścicielem nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym lub budynkiem mieszkalnym, o jakich mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 14 lipca 1961 r. o gospodarce terenami w miastach i osiedlach /Dz.U. 1969 nr 22 poz. 159 ze zm./ nie ma zastosowania rozporządzenie Rady Ministrów z 18 maja 1970 r. w sprawie sprzedaży przez Państwo budynków z równoczesnym oddawaniem
Fakt powołania się przez organy administracji w decyzji na przepisy niewłaściwe w sprawie, jakkolwiek wskazuje na wadliwość działania tych organów, nie stanowi jednak przesłanki do uznania przez sąd, że nastąpiło naruszenie prawa w stopniu istotnym dla rozstrzygnięcia, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że organy administracji mogły wydać zaskarżone decyzje, mając do tego podstawę w innym przepisie
1. Umowa najmu lokalu mieszkalnego zawarta przez osobę fizyczną z właścicielem zamieszkałym w tym lokalu, stanowi - stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ - tytuł prawny do zajmowania lokalu. 2. Przepisy prawa lokalowego zawierają odrębne pojęcie najemcy i właściciela lokalu, określając w różny sposób ich uprawnienia i obowiązki. Z art. 38
