Decyzja w sprawie zezwolenia na wejście w teren nieruchomości sąsiedniej winna określać warunki korzystania z nieruchomości w granicach niezbędnej potrzeby. Oznacza to, że inwestor nie może uzyskać zezwolenia na takie korzystanie w każdej sytuacji gdy mu to dogodne lecz tylko wówczas gdy brak jest innej możliwości przeprowadzenia prac bądź gdy przeprowadzenie tych prac bez wejścia na teren nieruchomości
Zezwolenie na przeprowadzenie przez nieruchomość przewodów i urządzeń, o których mowa w art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz.U. nr 22 poz. 99 ze zm./, powinno szczegółowo określać miejsce ich przebiegu.
1. Złożenie wniosku przez osobę, która w sprawie nie jest stroną, ani nie działa jako pełnomocnik lub przedstawiciel strony, powinno spowodować wydanie odmownej decyzji z przyczyn formalnych, to jest z powodu braku legitymacji procesowej wnioskodawcy. 2. Prowadzenie postępowania administracyjnego zmierzającego do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy mogłoby nastąpić, gdyby właściwy organ administracji
Stosując "odpowiednio" przepis art. 203 par. 1 Kpc w związku z art. 211 Kpa i art. 393 par. 1 Kpc sąd nie uwzględnił oświadczenia strony skarżącej o cofnięciu skargi albowiem zostało ono złożone już po rozpoczęciu rozprawy a strona przeciwna nie zezwoliła na cofnięcie skargi i umorzenie postępowania żądając wydania rozstrzygnięcia merytorycznego. Niezależnie od powyższej przeszkody cofnięcie skargi
Analiza dowodów i ocena materiału dowodowego powinna być dokonana nie później niż w momencie wydania decyzji rozstrzygającej sprawę, a motywy rozstrzygnięcia mają wynikać z uzasadnienia decyzji, jako jej integralnej części /art. 107 par. 3 Kpa/.
1. Właściciel nieruchomości sąsiadującej z nieruchomością, na której prowadzona jest działalność gospodarcza, wymagająca zezwolenia - jeżeli zarzuca, że działalność ta zagraża jego dobru osobistemu lub majątkowemu - ma interes prawny w rozumieniu art. 28 Kpa w kwestionowaniu prawidłowości wydania zezwolenia oraz jest osobą uprawnioną z art. 197 pkt 1 Kpa do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego
1. Organ wydający zezwolenie na uprawę maku ma obowiązek wskazania w tym zezwoleniu konkretnego miejsca uprawy, a przynajmniej określenia działki gruntu, w której obrębie uprawa może być prowadzona /art. 10 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o zapobieganiu narkomanii - Dz.U. nr 4 poz. 15 ze zm./. 2. Okoliczność, że mak został już zebrany, nie może powodować bezprzedmiotowości wyrokowania
Najem garaży przez podmiot nie będący jednostką gospodarki uspołecznionej nawiązany na podstawie decyzji o przydziale, nie podlega po dniu 1 sierpnia 1974 r. to jest po dniu wejścia w życie ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /t.j. Dz.U. 1987 nr 30 poz. 165 ze zm./ rozwiązaniu przez wydanie decyzji o cofnięciu przydziału.
1. Dla zachowania przewidzianego w art. 199 par. 1 Kpa - trzydziestodniowego terminu do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego, niezbędne jest, aby skarga strony wpłynęła do organu, który wydał zaskarżoną decyzję, najpóźniej w trzydziestym dniu od daty doręczenia decyzji stronie. 2. Niedotrzymanie określonego w art. 199 par. 1 Kpa terminu wniesienia skargi sądowoadministracyjnej do
Decyzje podejmowane w sprawie skierowania, bądź odmowy skierowania studenta na komisję lekarską nie są decyzjami w rozumieniu prawa administracyjnego /art. 107 Kpa/ lecz decyzjami wewnątrzzakładowymi, na które nie przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa/.
Dziecko poczęte przed uwięzieniem matki w obozie koncentracyjnym lub w czasie pobytu w takim obozie, lecz urodzone po odzyskaniu przez matkę wolności, nie jest objęte przepisami ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów /Dz.U. nr 16 poz. 122/ z tytułu więzienia w takim obozie.
Zmiana planu zagospodarowania przestrzennego powoduje powstanie nowego stanu prawnego, który daje podstawę do ponownego rozpatrzenia sprawy lokalizacji inwestycji.
W sprawach, w których obowiązek dotyczy na przykład usunięcia nieodpowiedniego stanu technicznego budynku, obowiązek wynikający z decyzji administracyjnej obciąża aktualnego właściciela budynku, bez względu na to, czy właścicielem stał się z mocy umowy, czy też dziedziczenia.
Prezes Wyższego Urzędu Górniczego nie może pełnić funkcji organu odwoławczego w odniesieniu do orzeczeń /decyzji i postanowień/ wydawanych przez Odwoławczą Komisję do Spraw Szkód Górniczych. Jego uprawnienia, określone w art. 75 ust. 2 i 3 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12 ze zm./, oznaczają pełnienie nadzoru pozainstancyjnego.
W okresie obowiązywania ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe w brzmieniu tekstu jednolitego z 1983 r. /Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/ uprawnienie właściciela lokalu do zamieszkania w tym lokalu /art. 39 ust. 4/ wyłącza uprawnienie najemcy tegoż lokalu do zajmowania w nim powierzchni ponadnormatywnej za zapłatą podwyższonego czynszu /art. 39 ust. 2/, bez względu na to, czy najemca złożył wniosek
Właścicielowi domu wielomieszkaniowego przysługuje prawo zajęcia lokalu użytkowego opróżnionego w tym domu.
Ustanowienie pełnomocnika w sprawie administracyjnej na podstawie art. 32 k.p.a. do zastępowania mocodawcy w sprawie podatkowej za 1987 r. daje temu pełnomocnikowi również umocowanie do działania w postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Rozstrzygnięcie o wymeldowaniu na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. 1984 nr 32 poz. 174/ ma charakter prawnie związany, nie zaś uznaniowy.
1. Gdy sposób rozwiązania stosunku pracy stanowi przedmiot sporu organ, przed którym toczy się postępowanie w sprawie o ustalenie wysokości czynszu najmu, powinien w myśl art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa zawiesić postępowanie, wyznaczając stronie, która wywodzi korzystne dla siebie skutki z rozstrzygnięcia tego sporu, termin do wystąpienia z powództwem do sądu powszechnego o ustalenie sposobu rozwiązania stosunku
Przy okazji badania zgodności z prawem decyzji w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania nie mogą być przedmiotem ponownej oceny zarzuty skargi na decyzję merytoryczną, rozpatrzonej wcześniej przez Naczelny Sąd Administracyjny.
