OBWIESZCZENIE MINISTRA GOSPODARKI z dnia 21 grudnia 2009 r. w sprawie polityki energetycznej państwa do 2030 r.
Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, po rozpoznaniu na podstawie art. 47946 pkt 2 k.p.c. zażalenia na postanowienie Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki odmawiając wydania świadectwa pochodzenia energii elektrycznej, o którym mowa w art. 9l ust 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (tekst jednolity: Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm.), wydaje orzeczenie
Elektrownie wiatrowe nie są budowlami w rozumieniu art. 1a ust 1 pkt 2 ustawy podatkowej w związku z art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego. Elektrownie wiatrowe nie tylko nie są wymienione w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, lecz pozbawione są cech zbliżonych do budowli wymienionych w tym przepisie. W związku tym nie mogą być one uznane za budowle. Takie urządzenia, jak generator, rotor z gondolą, wirnik, generator
Przedsiębiorstwo energetyczne może obciążyć odbiorcę energii elektrycznej opłatami określonymi w art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 54, poz. 348 ze zm.) tylko wtedy, gdy taka energia została rzeczywiście pobrana.
Ustalenie, że niespełnienie wymagań przewidzianych w odbiorczej instalacji elektrycznej stwarza bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia albo środowiska, uzasadnia wstrzymanie przez przedsiębiorstwo energetyczne dostarczania energii elektrycznej, chociażby zostało dokonane w trakcie kontroli przeprowadzonej w innym celu.
Przepis art. 56 ust. 1 pkt 1a w związku z art. 9a ust. 8 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne w brzmieniu sprzed wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 2007 r. o zmianie ustawy Prawo energetyczne oraz ustawy Prawo ochrony środowiska i ustawy o systemie oceny zgodności (Dz. U. Nr 21, poz. 124) stosuje się do oceny wykonania w 2006 r. przez przedsiębiorstwo energetyczne
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyrażonym w wyroku z 13 marca 2009 r., sygn. akt I FSK 127/08, opłaty pobierane przez dostawców energii z tytułu czynów nielegalnych związanych z kradzieżą energii, polegających m.in. na dokonywaniu manipulacji w urządzeniach pomiarowych, samowolnym podpięciu się do sieci, dokonywaniu zmian w układzie pomiarowo-rozliczeniowym, w tym na naruszeniu plomb - są
1. Stopniowe wprowadzanie zasady dostępu stron trzecich do sieci przesyłu paliw gazowych zwęża spektrum praktyk ograniczających konkurencję, jakich może dopuścić się przedsiębiorstwo sieciowe, zaś określenie przez ustawodawcę harmonogramu zapewnienia dostępu do sieci przesyłowej kolejnym kategoriom podmiotów umożliwia obronę przed zarzutem nadużycia pozycji dominującej przez odmowę świadczenia usług
1. Po wejściu w życie nowej taryfy nie można żądać zmiany taryfy poprzedniej, jednakże przedsiębiorca energetyczny ma interes prawny w rozstrzygnięciu przez sąd, czy odmowa zmiany decyzji taryfowej była zasadna. 2. Po upływie terminu obowiązywania decyzji o zatwierdzeniu taryfy, sąd rozpoznający odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki o odmowie zmiany taryfy może jedynie orzec o tym
Sytuację ekonomiczną przedsiębiorcy będącą przesłanką górnej granicy kary pieniężnej (art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, jednolity tekst: Dz.U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm.), ustala się według przychodu przedsiębiorcy osiągniętego w roku podatkowym poprzedzającym ukaranie.
W sytuacji dopuszczenia do wykonania części zamówienia przez podwykonawcę stwierdzić należy, że podmiot taki nie pozostaje w bezpośrednim stosunku prawnym z zamawiającym i nie jest wykonawcą w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy Pzp, a w konsekwencji, nie ma podstaw prawnych żądania składania przez podwykonawców dowodów potwierdzających spełnianie przez nich warunku udziału w postępowaniu.