Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 26 maja 2004 r., sygn. SA/Sz 1620/02
W stosunku do postępowań zakończonych ostateczną decyzją termin 3-letni należy liczyć od dnia wejścia w życie art. 265[2] ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /t.j. Dz.U. 2001 nr 75 poz. 802 ze zm./, gdyż przepis ten zawiera samodzielne uregulowanie niezależnie od treści przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Agencja celna, która dokonała zgłoszenia celnego przedmiotowego samochodu w imieniu osoby trzeciej nie była dłużnikiem celnym, a zatem nie była legitymowana do żądania zwrotu należności celnych w trybie art. 246 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./. Agencja Celna jako przedstawiciel bezpośredni nie była stroną postępowania celnego w rozumieniu art. 133 ustawy
Każda skarga kasacyjna powinna zawierać wymogi przewidziane dla pism procesowych /formalne/ oraz wymogi o charakterze merytorycznym /materialne/. Wymóg materialny dominuje nad formalnym i nie spełnienie pierwszego wymogu powoduje, że skarga kasacyjna podlega odrzuceniu na podstawie art. 178 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270
W świetle art. 23 par. 1 i par. 9 ustawy z dnia 9 stycznia 1997 r. - Kodeks celny /Dz.U. nr 23 poz. 117 ze zm./ wartością celną towaru jest jego wartość transakcyjna, czyli cena faktycznie zapłacona lub należna, jeżeli nawet została ustalona lub zapłacona po przyjęciu zgłoszenia celnego.