1. Przy ocenie właściwego czasu do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości, o którym mowa w art. 116 § 1 pkt 1 lit. b o.p. należy uwzględnić kwoty zobowiązań podatkowych powstających z mocy prawa, które nie zostały zadeklarowane w ogóle bądź we właściwej wysokości w terminach przewidzianych w ustawie także wówczas, gdy decyzje podatkowe określające te zobowiązania bądź określające je w wysokości
1. Członek zarządu zobowiązany jest do prowadzenia spraw spółki i dbania o jej interesy, a także monitorowania jej stanu finansowego. To on podejmuje ryzyko odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki i powinien liczyć się z tym, że w przypadku dokonania błędnej oceny sytuacji spółki, sam będzie ponosił subsydiarną odpowiedzialność finansową. 2. Do badania istnienia przesłanki winy, bądź jej braku
1. Jeżeli dłużnik nie wykonuje ciążących na nim wymagalnych zobowiązań, wówczas jest niewypłacalny, co stwarza podstawę ogłoszenia w stosunku do niego upadłości. Dla określenia stanu niewypłacalności nieistotne jest, czy dłużnik nie wykonuje wszystkich swoich zobowiązań, czy też tylko niektórych z nich, jak też jaka jest przyczyna niewykonywania zobowiązań oraz ilość wierzycieli. Niewypłacalność istnieje
Mienie wskazane przez członka zarządu musi faktycznie istnieć, mieć realną wartość finansową, nadawać się do egzekucji pozytywnie rokującej wyegzekwowanie kwot i wskazanie to musi wystąpić po stwierdzeniu bezskuteczności egzekucji. Nie można zatem wywodzić, że została spełniona przesłanka ekskulpująca określona w art. 116 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli członek zarządu wskazuje mienie spółki
1. Jeżeli dłużnik nie wykonuje ciążących na nim wymagalnych zobowiązań, wówczas jest niewypłacalny, co stwarza podstawę ogłoszenia w stosunku do niego upadłości. Dla określenia stanu niewypłacalności nieistotne jest, czy dłużnik nie wykonuje wszystkich swoich zobowiązań, czy też tylko niektórych z nich, jak też jaka jest przyczyna niewykonywania zobowiązań oraz ilość wierzycieli. Niewypłacalność istnieje
1. Orzekając o odpowiedzialności członka zarządu spółki, organ podatkowy jest zobowiązany wykazać okoliczność pełnienia obowiązków członka zarządu w czasie powstania zobowiązania podatkowego, które przerodziło się w dochodzoną zaległość podatkową oraz bezskuteczność egzekucji wobec spółki. Natomiast ciężar wykazania którejkolwiek z okoliczności uwalniających od odpowiedzialności spoczywa na członku
Nie można wywodzić, że została spełniona przesłanka ekskulpująca określona w art. 116 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej, jeżeli członek zarządu wskazuje mienie spółki posiadane przez nią przed stwierdzeniem bezskuteczności egzekucji, jak również jeżeli wskazuje na hipotetyczną możliwość podjęcia działań prawnych, w których wyniku mógłby zwiększyć się majątek spółki.
Z wykładni przepisów: art. 1 ust. 3 pkt 3, art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. f i art. 9 pkt 11 lit. a u.p.c.c. wynika, iż w przypadku zmiany umowy spółki polegającej na przekształceniu spółki z o.o. w spółkę komandytową opodatkowaniu - jako zwiększenie majątku spółki osobowej - podlegać będzie różnica pomiędzy wartością majątku wniesionego do spółki komandytowej, a wysokością opodatkowanego uprzednio kapitału
Postawienie spółki w stan likwidacji nie oznacza, że nie może ona odjąć od przychodu wydatków, które są konieczne do zakończenia bieżących spraw.
1. Gdy organ kontroli skarbowej w momencie doręczania decyzji z urzędowych źródeł posiadał wiedzę o aktualnej siedzibie spółki, brak wypełnienia przez stronę przesłanek wynikających z art. 146 § 1 Ordynacji podatkowej, pozwala na zastosowanie sankcji, o której mowa w § 2 tego przepisu. 2. Celem przepisu art. 146 § 1 Ordynacji podatkowej jest zwolnienie organu prowadzącego postępowanie od "poszukiwania
Spółka komandytowo-akcyjna nie może żądać zwrotu zaliczek na poczet zysku od komplementariusza, jeśli zostały one wypłacone przed przekształceniami, gdy jeszcze była tylko spółką komandytową.
1. Spółka kapitałowa, która w toku procesu nabyła w wyniku podziału przez wydzielenie (art. 529 § 1 pkt 4 k.s.h.) część majątku spółki dzielonej, wstępuje do procesu o prawo objęte wydzielonym majątkiem w miejsce spółki dzielonej bez potrzeby uzyskiwania zgody przeciwnika procesowego; art. 192 pkt 3 k.p.c. nie ma w tym wypadku zastosowania. Nie ma bowiem podstaw do odmiennego traktowania pod względem
Spółka dwuosobowa, w której jeden ze wspólników zachował 99 na 100 udziałów, ma pozycję właścicielską tak dalece dominującą, że nie może być własnym pracodawcą. Taka skala większości udziałów (przewagi głosów) oraz sposób jej wykorzystywania nakazuje traktować stosunki pracy w wieloosobowej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością na równi ze stosunkami w spółce jednoosobowej, której konstrukcja prawna
Status właścicielski wspólnika-komandytariusza spółki komandytowej, który wniósł 99 % wkładu finansowego do tej spółki, a tylko 1% należy do spółki z o.o. będącej komplementariuszem utworzonej spółki komandytowej, której dominującym właścicielem jest ten sam wspólnik-komandytariusz uprawniony w umowie spółki komandytowej do prowadzenia jej spraw (art. 121 § 1 in fine k.s.h.), wyklucza samozatrudnienie
Faktyczne wykonywanie obowiązków członka zarządu w spółce, nawet po formalnej rezygnacji z tej funkcji, powoduje odpowiedzialność podatkową tego podmiotu przewidzianą w art. 116 § 2 O.p.
Niedotrzymanie terminu z art. 401 § 1 zd. 2 k.s.h. jedynie pośrednio wpływa na działania zarządu - o tyle, że organ ten musi kontrolować zachowanie przez akcjonariuszy tzw. okresu minimalnego. Żądania zgłoszone z opóźnieniem nie powinny być procedowane, bowiem ogłoszenie zmian w porządku obrad, do którego zarząd jest zobowiązany zgodnie z art. 401 § 2 zd. 1 k.s.h., dotyczy tylko zmian wprowadzonych
Odpowiedzialność członków zarządu na podstawie art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej wiąże się z rzeczywistym sprawowaniem tej funkcji, zaś faktyczne wykonywanie obowiązków członka zarządu, nawet po formalnej rezygnacji z pełnionej funkcji powoduje odpowiedzialność podatkową na podstawie art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej, zaś użyte w tym przepisie sformułowanie "pełnienie obowiązków członka zarządu" należy
Udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością nabyte (objęte) przez jednego małżonka ze środków pochodzących z majątku wspólnego wchodzą co prawda w skład tego majątku, jednakże wspólnikiem spółki staje się tylko małżonek będący stroną czynności prowadzącej do nabycia (objęcia) udziałów (art. 1831 k.s.h. oraz art. 31 § 1 k.r.o.).
Wniesienie aportem wierzytelności nie rodzi uprawnienia do uznania ich za koszt uzyskania przychodu, ponieważ podatnik nie poniósł wydatków związanych z nabyciem wkładu w celu objęcia udziałów w spółce. Zatem wniesienie wierzytelności w formie aportu niepieniężnego, w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, jest przychodem spółki w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 7 u.p.d.o.p.
1. Z art. 31 § 1 k.s.h. wynika, że przymusowa realizacja odpowiedzialności wspólnika spółki jawnej za zobowiązania, za które odpowiada on solidarnie ze spółką i innymi wspólnikami może być przez wierzyciela realizowana nie wcześniej niż z momentem powstania stanu wskazującego na niemożliwość zaspokojenia zobowiązania z majątku spółki, a zatem na bezskuteczność faktycznie prowadzonej lub tylko planowanej
Co do zasady, konsorcjum nie działa w formie spółki cywilnej, chyba że wolą stron ukształtowano je w ten sposób, że spełnione są wymogi konstrukcyjne wyznaczające treść takiego stosunku prawnego, tj. istnieje przedsiębiorstwo, majątek wspólny, więzi organizacyjne i majątkowe wspólników. Dodaje się, że świadczenie pieniężne oraz świadczenie rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku w zasadzie mają charakter
Wspólnik jednoosobowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością dysponujący 98 z 100 udziałów spółki jest właścicielem prawie całego kapitału zakładowego i jemu przypada prawie cały zysk z działalności spółki, nadto z racji swojej pozycji w zgromadzeniu wspólników, będącej konsekwencją wielkości posiadanych udziałów, sam decyduje o strategicznych sprawach spółki, a z uwagi na status prezesa jednoosobowego
Art. 2 ust. 1 lit. b i c Dyrektywy 2008/7/WE należy interpretować w ten sposób, że spółkę komandytowo-akcyjną prawa polskiego uznaje się za spółkę kapitałową w rozumieniu owego przepisu, nawet jeżeli jedynie część jej kapitału i członków może spełnić przesłanki przewidziane w tym przepisie. Art. 2 ust. 1 Dyrektywy 2008/7/WE ujmuje szeroko pojęcie "spółki kapitałowej", nie wiążąc go z żadną szczególną
