Świadczenie objęte bankowym postępowaniem ugodowym spełnione w czasie trwania tego postępowania (art. 410 § 2 k.c. i art. 34 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 3 lutego 1993 r. o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków oraz o zmianie niektórych ustaw - Dz.U. Nr 18, poz. 82 ze zm.) jest świadczeniem nienależnym.
Wykładnia art. 36 § 2 k.r.o., a w szczególności pojęcia „czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu” majątkiem wspólnym małżonków, nie może abstrahować od celów, na jakie ten majątek jest w rzeczywistości wykorzystywany, a mianowicie, czy jest to tylko zaspokajanie potrzeb rodziny (cele konsumpcyjne), czy prowadzenie działalności gospodarczej względnie inwestowanie.
Przepis art. 14 ust. 1 pkt 7 lit. "b" ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ nie wymaga aby rzeczy stanowiące mienie osoby przesiedlającej się zostały nabyte wyłącznie w kraju, którym osoba ta przebywała z zamiarem stałego pobytu, jak również by wyłącznie w tym kraju służyły i to w dodatku przez określony czas do celów ustalonych w tym przepisie.
1. Jeżeli w trakcie procesu o unieważnienie uchwały o połączeniu dwóch banków działających w formie spółek akcyjnych, podjętej w trybie art. 463 pkt 1 kh, dojdzie do wykreślenia z rejestru handlowego banku przejmowanego, to dalsze postępowanie w sprawie powinno łączyć się z udziałem banku przejmującego jako następcy prawnego ogólnego w rozumieniu art. 465 § 3 kh w zw. z art. 180 § 1 pkt 2 kpc. 2. W
Obowiązek porozumienia się organów udzielających koncesję na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych z Ministerstwem Łączności w zakresie określonym w art. 37 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji /Dz.U. 1993 nr 7 poz. 34 ze zm./ dotyczy każdego wniosku koncesyjnego rozpatrywanego w postępowaniu o udzielenie koncesji.
Jeżeli małoletni obywatel polski, który ma odpowiednie rozeznanie, chce pozostać w Polsce, to działań rodzica zmierzających do realizacji woli dziecka, nie można uznać za nadużycie władzy rodzicielskiej.
(...) ustanowiona w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ zasada wymiaru cła, według stanu towaru i jego wartości celnej w dniu dokonania zgłoszenia celnego i według stawek w tym dniu obowiązujących, nie pozbawia strony możliwości żądania skorygowania tego wymiaru we właściwym trybie przez organ celny. Cena zapłacona za towar nie jest elementem
Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ wartością celną towaru jest cena należna za towar /wartość transakcyjna/ wraz z kosztami w niej ujętymi, a faktycznie poniesionymi przez kupującego: m.in. należności i opłaty licencyjne, które kupujący musiał zapłacić jako warunek sprzedaży towaru, zgodnie z art. 30c ust. 1 pkt 3 tej ustawy
W ustalonym stanie faktycznym brak było podstaw do doliczenia opłat licencyjnych należnych firmie brytyjskiej do ceny faktycznie zapłaconej firmie niemieckiej za olej napędowy, bowiem nie został wykazany ścisły związek pomiędzy odpłatnym nabyciem know-how w zakresie usprawnienia działalności handlowej skarżącej a zakupem przez nią towaru z możliwości jego dalszej sprzedaży pod nazw, i znakiem handlowym
W dniu dokonania odprawy celnej nie istniał obowiązek ponoszenia opłat licencyjnych przez importera na rzecz licencjodawcy, ponieważ umowa licencyjna nakładająca obowiązek ponoszenia takich opłat została zawarta po tej dacie. Okoliczność, że umowa ta obowiązuje z mocą wsteczną, nie zmienia w niczym tego, że w dniu dokonania zgłoszenia celnego importer nie mógł obliczyć wartości celnej towaru z uwzględnieniem
Przepis art. 30c ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ przedstawia sposób określenia wartości celnej z zastosowaniem art. 26 prawa celnego, nakazując jednocześnie doliczanie do ceny faktycznie zapłacone j lub należne j niektóre inne koszty, w tym, zgodnie z art. 30c ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, opłaty licencyjne dotyczące towarów dla których ustalana jest
Przepis art. 30c ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ przedstawia sposób określenia wartości celnej z zastosowaniem art. 26 prawa celnego, nakazując jednocześnie doliczanie do ceny faktycznie zapłacone j lub należne j niektóre inne koszty, w tym, zgodnie z art. 30c ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy, opłaty licencyjne dotyczące towarów dla których ustalana jest
W dniu dokonania odprawy celnej nie istniał obowiązek ponoszenia opłat licencyjnych przez importera na rzecz licencjodawcy, ponieważ umowa licencyjna nakładająca obowiązek ponoszenia takich opłat została zawarta po tej dacie. Okoliczność, że umowa ta obowiązuje z mocą wsteczną, nie zmienia w niczym tego, że w dniu dokonania zgłoszenia celnego importer nie mógł obliczyć wartości celnej towaru z uwzględnieniem
Dowód, w postaci dodatkowej faktury związanej z uiszczaniem przez stronę opłat licencyjnych, nie istniał w dacie wydania decyzji o dopuszczeniu towaru do obrotu na polskim obszarze celnym i wymiarze cła i nie mógł być przedłożony w trakcie odprawy celnej, choćby dlatego, że faktura obejmowała należności obliczone od wartości towarów sprzedanych po dacie odprawy celnej. Wątpliwości budzi również okoliczność
Nie każde opłaty licencyjne podlegają doliczeniu do wartości celnej sprowadzonego towaru, a jedynie takie, które warunkują sprzedaż towaru importerowi.
Nie każde opłaty licencyjne podlegają doliczeniu do wartości celnej sprowadzonego towaru, a jedynie takie, które warunkują sprzedaż towaru importerowi.
