Przepis art. 20 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 21 ust. 6 ustawy. Art. 20 ust. 2 pkt 1 tej ustawy nie ma zastosowania przy ponownym nabyciu prawa do zasiłku.
Suma okresów pobierania zasiłku dla bezrobotnych do "zawieszenia" i po ustaniu "zawieszenia wypłaty zasiłku" nie może przekroczyć okresu zasiłkowego wymienionego w art. 21 ust. 2-5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./.
Artykuł 3 ust. 1 ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zawodzie lekarza /Dz.U. nr 50 poz. 458 ze zm./ reguluje podstawy zezwolenia cudzoziemcowi na wykonywanie zawodu lekarza oraz - odrębnie - podstawy zezwolenia na zatrudnienie cudzoziemca w publicznych zakładach opieki zdrowotnej.
Właściciel gospodarstwa rolnego o powierzchni użytków rolnych powyżej 2 ha przeliczeniowych - nie może mieć statusu bezrobotnego.
Zawarty w art. 21 ust. 5a pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, wymóg aby małżonek bezrobotnego był również bezrobotnym dotyczy okresu z daty wydania decyzji w przedmiocie zasiłku oraz oznacza, że małżonek tego bezrobotnego, pozostając bez pracy i nie ucząc się w szkole, musi być zdolny do pracy i gotowy do jej podjęcia w pełnym wymiarze
Pojęcie "bezrobotny jest samotny w rozumieniu art. 21 ust. 5a pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ nie jest uwarunkowane okolicznościami faktycznymi - jest to pojęcie prawne i oznacza osobę stanu wolnego w rozumieniu obowiązującego prawa rodzinnego i prawa o aktach stanu cywilnego /osobę, która dotąd nie zawarła związku małżeńskiego,
1. Skoro od wcześniejszego zbadania w trybie nadzoru zasadności zarzutu skarżącego o bezzasadności pozbawienia prawa do zasiłku jego żony w związku z urodzeniem dziecka zależy prawidłowe rozstrzygnięcie sprawy o prawo do zasiłku na podstawie art. 21 ust. 5a ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, dodanego ustawą z dnia 10 marca 1994 r. /Dz.U
Rolnicza spółdzielnia produkcyjna nie ma obowiązku opłacania składek na Fundusz Pracy od wypłat na rzecz swych członków, z tytułu prowadzenia działalności rolniczej. Wypłaty na rzecz członków rolniczej spółdzielni produkcyjnej z tytułu ich działalności rolniczej nie podlegają składce na Fundusz Pracy.
Do okresów pracy wymienionych w art. 21 ust. 3 i ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu (Dz.U. Nr 106, poz. 457 ze zm.), wlicza się z mocy art. 1 ust. 2 zdanie drugie tej ustawy okresy zatrudnienia na podstawie umowy agencyjnej w Przedsiębiorstwie Upowszechniania Prasy i Książki Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej „Prasa-Książka-Ruch”.
Przepis art. 21 ust. 5a ustawy z dnia 10 marca 1994 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 43 poz. 165/ nie uzależnia jego zastosowania od nabycia prawa do zasiłku na podstawie przepisów ustawy z dnia 10 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./. Istota tego przepisu tkwi w tym, że prawo do zasiłku dla bezrobotnych przysługuje nadal tym wszystkim
Pracownikowi nie przysługuje roszczenie przeciwko zakładowi pracy o ustalenie wykonywania zatrudnienia w szczególnych warunkach w celu uzyskania zasiłku dla bezrobotnych do czasu nabycia prawa do emerytury.
Ustalenie w postępowaniu odwoławczym, że zaskarżona odwołaniem decyzja została wydana w sprawie już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją, może uzasadniać jedynie uchylenie zaskarżonej decyzji. Nie daje jednak wbrew postanowieniom art. 138 par. 1 pkt 2 i par. 2 Kpa podstaw do merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie przez organ odwoławczy, bądź do przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez
Przepis par. 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy, orientacji i poradnictwa zawodowego, rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz poszukujących pracy a także przyznawania świadczeń określonych w przepisach o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 122 poz. 541/ przewidujący, że bezrobotny ponosi
Osoba, która korzystała z prawa do zasiłku dla bezrobotnych, może ponownie takie prawo uzyskać mimo nie spełnienia wymagania określonego w art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, jeżeli spełnia jedno z wymagań określonych w art. 20 ust. 2 cytowanej ustawy.
Brak jest podstaw do tego aby "samotny" oznaczał jedynie osobę stanu wolnego, nie pozostającą w związku małżeńskim. Pomimo istnienia związku małżeńskiego nie można wykluczyć aby w określonej sytuacji współmałżonek nie mógł być uznany za osobę samotną w rozumieniu art. 21 ust. 5a ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ i aby w związku z tym
Wyłączenie karty rejestracyjnej bezrobotnego z ewidencji i przekazanie jej do archiwum w trybie par. 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy, orientacji i poradnictwa zawodowego, rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz poszukujących pracy, a także przyznawania świadczeń określonych w
Do stażu zasiłkowego wymaganego przez przepis art. 20 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu (Dz.U. art. 106, poz. 457 ze zm.) wlicza się okres pozostawania w stosunku pracy także wtedy, gdy wynagrodzenie pracownika nie przekracza połowy najniższej płacy, a wymiar czasu pracy nie jest wyższy niż połowa obowiązującego czasu przerwy.
Art. 31 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym /t.j. Dz.U. 1991 nr 109 poz. 470 ze zm./ daje podstawę sądowi administracyjnemu do stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji administracyjnej, która wydana została na podstawie przepisu prawnego, co do którego Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej o ile Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
W przypadku kiedy skarżący nie jest w stanie uzyskać od pracodawcy zaświadczenia czy świadectwa pracy precyzującego przyczynę wypowiedzenia, nie ma przeszkód, by Urząd Pracy okoliczność tą wyjaśnił zgodnie z art. 7 Kpa. Skarżącej /bezrobotnej/ nie mogą obciążać zaniedbania, czy inne uchybienia przepisom prawa pracy ze strony pracodawcy.
Wykonanie przez ustawodawcę orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego polegające na doprowadzeniu przepisu ustawy do zgodności z Konstytucją poprzez jego nowelizację prowadzi do tego, iż niezależnie od daty wejścia w życie znowelizowanej normy, zastępuje ona normę niekonstytucyjną we wszystkich sprawach rozpoznawanych przez Naczelny Sąd Administracyjny, w których Sąd ten zawiesił postępowanie - najpierw
Uchylenie lub zmiana normy ustawowej, dokonana przez ustawodawcę w wyniku wykonania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego /zd. pierwsze art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o Trybunale Konstytucyjnym - t.j. Dz.U. 1991 nr 109 poz. 470/ wywiera swój skutek zgodnie z wolą ustawodawcy, to znaczy z dniem jaki ustawodawca wskaże w ustawie zawierającej taką nowelizację normy niezgodnej z Konstytucją
Usunięcie z ewidencji bezrobotnych osoby nie mającej prawa do zasiłku nie sięga skutkami tak daleko, że pozbawia ją jednocześnie statusu osoby, która utraciła prawo do zasiłku z innych przyczyn niż określone w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./. Status ten zachowuje się do czasu powstania nowych okoliczności, mających znaczenie
Przepis art. 21 ust. 5a pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./, w brzmieniu ustalonym ustawą z dnia 10 marca 1994 r. /Dz.U. nr 43 poz. 165/ i obowiązującym od dnia 14 kwietnia 1994 r., nie ma zastosowania do sytuacji, w których prawo bezrobotnego małżonka do zasiłku dla bezrobotnych ustało na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca
