Pracownik jest stroną postępowania administracyjnego przed państwowym inspektorem pracy, jeżeli przedmiotem postępowania jest nakazanie pracodawcy wypłacenia wynagrodzenia temu pracownikowi.
Wystąpienie państwowego inspektora pracy zawierające rozstrzygnięcie o nałożeniu na jego adresata określonych obowiązków prawnych jest w istocie decyzją administracyjną, podlegającą zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W zażaleniu na postanowienie o nałożeniu grzywny w celu przymuszenia do wykonania nakazu inspektora pracy pracodawca nie może kwestionować zasadności wydania tego nakazu.
Żaden przepis prawa nie zakazuje wprost używania przez pracowników w pracy wrotek lub innego podobnego sprzętu służącego szybkiemu przemieszczaniu się. Dopuszczalność wyposażenia pracowników w tego typu sprzęt może być jednak oceniana z punktu widzenia ciążącego na pracodawcy generalnego obowiązku zapewnienia pracownikom bezpiecznych i higienicznych warunków pracy.
Przewidziany w art. 226 Kodeksu pracy obowiązek informowania pracowników o ryzyku zawodowym dotyczy każdego pracownika, niezależnie od rodzaju zajmowanego stanowiska.
Wystąpienie pokontrolne o jakim mowa w art. 9 pkt 5 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy /Dz.U. 1985 nr 54 poz. 276 ze zm./ nie stanowi formy działania inspektora pracy, przybierającego postać decyzji administracyjnej. Wystąpienie to nie stanowi również innego aktu z zakresu administracji publicznej dotyczącego stwierdzenia uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów prawa
Jednym z podstawowych obowiązków pracodawcy związanym z powzięciem informacji o wypadku, jakiemu uległ pracownik, jest powołanie zespołu powypadkowego w celu ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku oraz ustalenia, czy wypadek pozostaje w związku z pracą. Szczególnie to ostatnie ustalenie ma istotne znaczenie dla pracodawcy, bowiem od kwalifikacji prawnej wypadku zależy ewentualna odpowiedzialność
Przepisy art. 9 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy /Dz.U. 1985 nr 54 poz. 276 ze zm./ nie dają podstaw do wydania nakazu przeprowadzenia postępowania powypadkowego.
Regulacje wydawane na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy /tj. Dz.U. 1985 nr 54 poz. 276 ze zm./ przez Prezydium Sejmu nie mogą być rozumiane jako dalej idące niż skierowane do wewnątrz struktury Państwowej Inspekcji Pracy dyrektywy stanowione jako realizacja wyrażonej w art. 2 tej ustawy podległości Państwowej Inspekcji Pracy Sejmowi.
Przez wstrzymanie robót w tym znaczeniu rozumieć należy przerwanie czynności polegających na budowie, montażu, remoncie, rozbiórce obiektu budowlanego lub jego części, a także czynności mających na celu stworzenie określonej rzeczy materialnej lub wykonanie określonego dzieła. "Roboty" w tym pojęciu to czynności zmierzające do stworzenia rzeczy nowej lub przekształcenia /zmodernizowania/, naprawienia
