Umorzenie zaległości podatkowych jest prawem - a nie obowiązkiem organów podatkowych. Art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ pozostawia tę kwestię uznaniu organu administracyjnego. Nawet w wypadku zaistnienia przyczyn społecznych lub gospodarczych organ administracyjny może lecz nie musi umorzyć należnych kwot. Jest to swego rodzaju
1. Z żadnego z przepisów ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach /Dz.U. nr 101 poz. 444/ nie wynika, aby faktyczne gospodarowanie Nadleśnictwa na gruntach państwowych odbywało się w imieniu i na "rzecz" Skarbu Państwa. Art. 50 tej ustawy jednoznacznie stwierdza, że Lasy Państwowe prowadzą gospodarkę na własną rzecz /rachunek/, na zasadzie samodzielności finansowej. 2. Zgodnie z art. 3a pkt 1 ustawy
1. Przepisy określające zasady sądowej kontroli decyzji administracyjnych /art. 16 par. 2 oraz art. 196 par. 1 i nast. Kpa/ nie pozwalają na bezpośrednie kształtowanie przez sąd administracyjny praw i obowiązków stron. 2. Gdy grunty gospodarstwa rolnego pozostają w samoistnym posiadaniu innej niż właściciel osoby, decyzja ustalająca zobowiązanie w podatku rolnym może być kierowana zarówno do właściciela
Z przepisu art. 13 ust. 1 lit. "c" ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. nr 52 poz. 268 ze zm./ jednoznacznie wynika, że warunkiem przyznania ulgi w podatku rolnym przez zaniechanie jego ustalenia lub poboru w całości lub w części jest równoczesne wystąpienie dwóch ściśle ze sobą powiązanych przesłanek, to jest klęski żywiołowej przez sprowadzenie tą klęską istotnej szkody w budynkach
1. Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464/ Skarb Państwa powierza Agencji wykonywanie prawa własności i innych praw rzeczowych na jego rzecz w stosunku do mienia pozostałego po likwidacji państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej między innymi poprzez tworzenie gospodarstw
Nieruchomości Skarbu Państwa pozostałe po likwidacji państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej wydzierżawione przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa podlegają zwolnieniu od podatku na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /t.j. Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431/, o ile spełnione są pozostałe przesłanki określone w tym przepisie.
Przez szczegółowe warunki zwolnienia, o których mowa w art. 12 ust. 7 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /t.j. Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ należy rozumieć warunki konkretyzujące jedynie warunki podstawowe przewidziane w ustawie. Rada gminy nie jest natomiast uprawniona do określania dodatkowych warunków polegających na ograniczeniach podmiotowych dotyczących zwolnień od podatku
Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. nr 52 poz. 268/ przy wymiarze podatku rolnego organ wymiarowy dla ustalenia liczby hektarów przeliczeniowych przyjmuje powierzchnie, rodzaj i klasę użytków rolnych wynikających z ewidencji gruntów. Zmiana decyzji o klasyfikacji gruntów, na której oparto decyzję podatkową, stanowi podstawę do wznowienia postępowania w sprawie
Art. 12 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ nie upoważnia organów administracyjnych ani do zwolnienia, ani do odmawiania zwolnienia. Przepis ten przesądza, które grunty zwolnione są od podatku rolnego. Skoro więc zwolnienie następuje z mocy prawa, żaden organ administracyjny nie ma podstawy prawnej do orzekania w tym zakresie. Jeżeli natomiast dany
Zwolnienie przewidziane w art. 12 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ dotyczy gruntów przejętych z Państwowego Funduszu Ziemi, a nie gruntów pochodzących ze zlikwidowanego Państwowego Gospodarstwa Rolnego.
Ustawa z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 107 poz. 464/ przewiduje różne sposoby przejęcia mienia Skarbu Państwa do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. W szczególności rozróżnia przejęcie gruntów zlikwidowanych państwowych przedsiębiorstw gospodarki rolnej /art. 14 i art. 15/ od przekazania nieruchomości
Jeśli rada gminy, w granicach uprawnień ustanowionych w art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. nr 52 poz. 268 ze zm./, nie podjęła uchwały o obniżeniu ceny skupu żyta, to podstawą obliczenia podatku rolnego na obszarze tej gminy stanowią ceny skupu żyta ustalone w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego.
W każdym przypadku wydzierżawienia gruntu /gospodarstwa rolnego/ wchodzącego w skład Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa obowiązek podatkowy w podatku rolnym ciąży na dzierżawcy stosownie art. 3 ust.6 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./.
Z treści art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431/ nie wynika, aby wprowadzona została zasada konieczności jednorodzajowego użytkowania obiektu. Istotą tego uregulowania jest bowiem przyznanie ulgi inwestycyjnej w każdym przypadku stworzenia nowych obiektów inwentarskich. Oznacza to więc, iż ulga inwestycyjna przysługuje również wtedy, gdy część
1. Mieszalnia pasz przeznaczona na potrzeby jednego gospodarstwa rolnego i bazująca na surowcach pochodzących z tego gospodarstwa może być zakwalifikowana jako składnik tego gospodarstwa, którego działalność nie wymaga wyłączenia gruntów z produkcji rolnej 2. Mieszalnia pasz, której produkcja będzie wymagać zakupu surowca z zewnątrz i której celem będzie sprzedaż innym podmiotom gospodarczym bądź wykonywanie
Grunty dzierżawione przez podatnika podatku rolnego wpierw - od państwowego przedsiębiorstwa gospodarki rolnej, następnie zaś - po likwidacji przedsiębiorstwa - od Agencji Własności Rolnej Skarbu Państwa nie są gruntami Państwowego Funduszu Ziemi, ani też gruntami przejętymi z tego Funduszu do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa. Dzierżawcy takich gruntów nie przysługuje zwolnienie od podatku rolnego
Zwolnienia od podatku rolnego, przewidziane w art. 12 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /t.j. Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./, są wyjątkiem od powszechności opodatkowania. Z istoty swej więc przepisy dotyczące zwolnień nie mogą być interpretowane rozszerzająco a jedynie odnoszone ściśle do sytuacji określonych w ustawie.
1. Decydujące znaczenie dla biegu terminu do uiszczenia należności i stałej opłaty rocznej z tytułu wyłączenia gruntów rolnych z produkcji rolnej ma data faktycznego wyłączenia gruntów z produkcji rolnej a nie data zawarcia aktu notarialnego. Za dzień faktycznego wyłączenia gruntów z produkcji można przyjąć datę rozpoczęcia prac budowlanych. 2. Decydujące znaczenie dla uznania, że wyłączone grunty
Pojęcie "klęska żywiołowa", użyte w art. 13c ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431/, nie powinno być rozumiane wyłącznie według definicji zastosowanej w dekrecie z dnia 23 kwietnia 1953 r. o świadczeniach w celu zwalczania klęsk żywiołowych /Dz.U. nr 23 poz. 93/.
1. Istota prawna Państwowego Funduszu Ziemi oraz istota prawna Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa nie są tożsame. 2. Osoby fizyczne dzierżawiące grunty przejęte przez Agencję Własności Rolnej Skarbu Państwa z innych źródeł niż Państwowy Fundusz Ziemi, a w szczególności przejmujące w trwałe zagospodarowanie grunty rolne zlikwidowanych po dniu 31 grudnia 1991 r. państwowych przedsiębiorstw gospodarki
1. Zobowiązania podatkowe określone ustawami mają charakter powszechny. Możliwość zaniechania ustalania zobowiązań podatkowych bądź umorzenie zaległości podatkowych jest odstępstwem od zasady powszechności podatków i ma charakter wyjątkowy. Treść przepisu art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ wskazuje na uznaniowy charakter
Jednostki badawczo-rozwojowe, działające na podstawie ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych /Dz.U. 1991 nr 44 poz. 194 ze zm./, są zwolnione od podatku rolnego oraz od podatku leśnego.
Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /t.j.: Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ oraz par. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 stycznia 1990 r. w sprawie podatku rolnego /Dz.U. nr 3 poz. 18/ podatnik wnioskujący o ulgę inwestycyjną zobowiązany jest dołączyć zestawienie wydatków poniesionych w związku z inwestycją oraz rachunki lub ich uwierzytelnione
Nie mogą zostać zaliczone do wydatków inwestycyjnych wartości w postaci własnych nakładów robocizny, nawet udokumentowane wystawionymi przez siebie rachunkami, bądź oświadczeniami. Udokumentowanie wydatków inwestycyjnych wystawionych przez samego podatnika rachunkami lub fakturami nie jest udokumentowaniem wymaganym przez obowiązujące przepisy.
