Wyrok WSA w Opolu z dnia 8 grudnia 2023 r., sygn. I SA/Op 12/23

Podatek rolny

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Gocki (spr.) Asesor sądowy WSA Anna Komorowska-Kaczkowska Protokolant Referent Grażyna Sułkowska-Kosmider po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2023 r. sprawy ze skargi K. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 2 września 2022 r., nr SKO.40.561.2022.po w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2018 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 2 września 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu, po rozpatrzeniu odwołania K. G. (dalej określanego jako: strona, skarżący), działając na podstawie m.in. art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm. - dalej w skrócie: "op"), utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Kędzierzyn-Koźle z 22 grudnia 2021 r. ustalającą K. G. oraz małoletnim K. G.1 i A. G. (dalej jako: podatnicy), reprezentowanym przez przedstawiciela ustawowego: K. G., łączne zobowiązanie pieniężne na rok 2018 w wysokości 3.284 zł.

Rozstrzygnięcie powyższe zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

W wyniku przeprowadzonego postępowania podatkowego Prezydent Miasta Kędzierzyn-Koźle wydał 22 grudnia 2021 r. r. decyzję, mocą której ustalił podatnikom wysokość łącznego zobowiązania pieniężnego na rok 2018 w kwocie 3.284 zł, przyjmując jako podstawy opodatkowania podatkiem rolnym użytki rolne o powierzchni 0,1109 ha oraz podatkiem od nieruchomości budynki pozostałe 157,20 m2 i grunty pozostałe o powierzchni 7,788 m2.

W uzasadnieniu organ wskazał, że strona wraz z małoletnimi synami (K. G.1 i A. G.) w badanym okresie byli właścicielami nieruchomości położonej w K. przy ul. [...], w skład której wchodzi działka gruntu nr a, stanowiąca użytki rolne RIVa o powierzchni 0,1109 ha oraz grunty pozostałe Bi o powierzchni 415 m2 i Bz o powierzchni 7.373 m2, zabudowana trzykondygnacyjnym pozostałym budynkiem niemieszkalnym o powierzchni zabudowy 88 m2 (nr [...]). Działka nr a, stanowiąca fragment zabytkowego [...], posiada indywidualny wpis do rejestru zabytków województwa opolskiego pod numerem rej. [...] decyzją z 21 kwietnia 1964 r., natomiast znajdujący się na niej pawilon [...] (tzw. [...]) posiada indywidualny wpis do rejestru zbytków województwa opolskiego pod numerem rej. [...] decyzją z 2 listopada 1971 r. Natomiast na podstawie informacji uzyskanych od Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, ustalono, że ww. grunty i pawilon [...] nie były utrzymywane i konserwowane zgodnie z przepisami o ochronie zabytków, co wyklucza możliwość skorzystania ze zwolnienia z podatku na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 452 ze zm., dalej: "upol"). Również posiadane przez podatników grunty orne nie były zagospodarowane i utrzymane zgodnie z wymogami ustawy o ochronie zabytków, wobec czego nieuzasadnione było skorzystanie ze zwolnienia od podatku rolnego na podstawie art. 12 ust 1 pkt 11 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 333, dalej: "upr").