Wyrok WSA w Krakowie z dnia 14 grudnia 2023 r., sygn. III SA/Kr 1073/23

Ewidencja ludności

|Sygn. akt III SA/Kr 1073/23 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 14 grudnia 2023 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Tadeusz Kiełkowski (spr.), Sędziowie: WSA Janusz Kasprzycki, Asesor WSA Magdalena Gawlikowska, Protokolant: Specjalista Agata Zaręba-Piotrowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 grudnia 2023 r., sprawy ze skargi M. F. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia 27 kwietnia 2023 r. nr WO-II.621.1.28.2023 w przedmiocie wymeldowania I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. zasądza od Wojewody Małopolskiego na rzecz skarżącego M. F. kwotę 580 zł (pięćset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewoda Małopolski decyzją z dnia 27 kwietnia 2023 r., znak WO-II.621.1.28.2023, działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2000 ze zm.) w związku z art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2022 r. poz. 1911 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania M. F. od decyzji Prezydenta Miasta Krakowa z dnia 7 lutego 2023 r., znak [...], orzekającej o wymeldowaniu M. F. z pobytu stałego z lokalu przy ul. [...] w K. – utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji.

Powyższa decyzja, która jest przedmiotem skargi, zapadła w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.

Decyzją z dnia 7 lutego 2023 r., znak [...], wydaną na podstawie art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (Dz. U. z 2022 r. poz. 1911 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2000 ze zm.), Prezydent Miasta Krakowa orzekł o wymeldowaniu M. F. z pobytu stałego z lokalu przy ul. [...] w K. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ pierwszej instancji wskazał, że lokal znajduje się w zasobach mieszkaniowych Gminy Kraków, a jego najemcami są małżonkowie B. F. i M. F. W aktach sprawy znajduje się kopia oświadczenia B. F. z dnia 11 lipca 2022 r. złożonego w Zarządzie Budynków Komunalnych w K., w którym M. F. nie został ujęty jako osoba zamieszkująca. W dniu 19 sierpnia 2022 r. B. F. wyjaśniła, że mąż nie zamieszkuje w lokalu od marca 2021 r. (wyprowadzenie się było jego dobrowolną decyzją), a w czerwcu 2021 r. złożyła pozew o rozwiązanie małżeństwa (nie wie, gdzie mieszka i co robi jej mąż). Nie ma możliwości powrotu męża do lokalu, bo jest dla niej obcą osobą, a z lokalem nie ma nic wspólnego. Pismem z dnia 28 listopada 2022 r. pełnomocnik M. F. poinformował, że obecnie nie zamieszkuje on w lokalu z uwagi na konflikt z żoną. Mieszkanie opuścił "na prośbę małżonki", ale nie była to jego dobrowolna decyzja. Kilkakrotnie bezskutecznie próbował wejść do mieszkania, ale nie udało się to (zablokowane drzwi, brak zgody małżonki). Nie chcąc eskalować konfliktu, nie występował o pomoc policji i nie podejmował kroków prawnych w celu umożliwienia wejścia do lokalu, ale pismem z dnia 16 września 2021 r. wezwał żonę do udostępnienia lokalu. Pismem z dnia 16 grudnia 2022 r. pełnomocnik M. F. poinformował o złożeniu pozwu o dopuszczenie do współposiadania. Na rozprawie administracyjnej w dniu 17 stycznia 2023 r. B. F. wyjaśniła, że jej mąż ma klucze do mieszkania i w każdej chwili może do niego wejść; jego rzeczy zostały przez nią spakowane na jego prośbę, mąż w lokalu ostatni raz był w marcu 2021 r. (nie podejmował próby wejścia do mieszkania), nie ma w nim żadnych rzeczy i nie ponosi opłat za użytkowanie. Z kolei pełnomocnik M. F. wyjaśnił, że B. F. poprosiła męża, aby opuścił mieszkanie "w celu ochłonięcia emocji"; od marca 2021 r. próbował on porozumieć się z nią co do jego powrotu i liczył, że sprawa zostanie wyjaśniona, ale tak się nie stało; chce powrócić do lokalu po tym, jak sąd dopuści go do współposiadania. Czasowe opuszczenie miejsca stałego zameldowania spowodowane było podjęciem opieki nad matką w podeszłym wieku. W świetle powyższego organ pierwszej instancji stwierdził, że M. F. nie zamieszkuje w lokalu od marca 2021 r., a powodem jego opuszczenia był rozpad związku małżeńskiego. Według B. F. wyprowadzka była decyzją jej męża – okoliczność tę kwestionuje pełnomocnik męża. Próby porozumienia się małżonków nie powiodły się. W ocenie organu pierwszej instancji wyrażana w toku postępowania meldunkowego wola męża powrotu do lokalu jest tylko i wyłącznie na potrzeby tego postępowania. Nie zamieszkuje on w lokalu od ponad dwóch lat, skoncentrował swoje sprawy życiowe w innym miejscu, nie prowadzi z żoną wspólnego gospodarstwa domowego i przez ten okres nie podjął żadnych realnych działań umożliwiających jego powrót do miejsca stałego zameldowania. Z akt sprawy wynika, że nie utrzymuje z żoną żadnych kontaktów. Organ meldunkowy nie jest właściwy do rozstrzygania sporów między małżonkami. Z wyjaśnień żony wynika, że w czerwcu 2021 r. złożyła w sądzie pozew o rozwiązanie małżeństwa i nie widzi żadnej możliwości, aby małżonek powrócił do mieszkania, które zajmuje wraz z synem. Mąż nie ma rzeczy w mieszkaniu i nie ponosi żadnych opłat za lokal. Tymczasem miejsce stałego pobytu danej osoby to miejsce, w którym osoba ta stale realizuje swoje podstawowe funkcje życiowe, w szczególności mieszka, nocuje, spożywa posiłki, przechowuje rzeczy niezbędne do codziennego funkcjonowania, utrzymuje kontakty z sąsiadami. Miejscem stałego pobytu jest jednocześnie miejsce, w pobliżu którego lub w możliwie jak najmniejszym oddaleniu od którego, zameldowany stara się koncentrować miejsce pracy lub nauki (ewentualne miejsce dojazdu do miejsc pracy lub nauki), miejsca robienia zakupów. Żadnej z tych czynności dnia codziennego M. F. nie wykonuje w lokalu. Jeżeli stan faktyczny ulegnie zmianie i ponownie zamieszka on pod wskazanym adresem, to powstanie nowy obowiązek meldunkowy, natomiast utrzymanie zameldowania w lokalu byłoby wyłącznie fikcją meldunkową, stanem niezgodnym z faktycznym miejscem pobytu, podczas gdy przepisy ustawy nie przewidują "utrzymania zameldowania", gdy nie ma faktycznego zamieszkiwania w lokalu.