Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 19 grudnia 2023 r., sygn. II SA/Bk 274/22

Policja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Dudar, Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Lemańska (spr.), sędzia WSA Barbara Romanczuk, Protokolant st. sekretarz sądowy Renata Kryńska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 grudnia 2023 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w Białymstoku z dnia 14 marca 2022 r. nr 1/2022/WF/E w przedmiocie odmowy ponownego przeliczenia ekwiwalentu pieniężnego za wszystkie niewykorzystane urlopy wypoczynkowe i dodatkowe uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Komendanta Miejskiego Policji w Białymstoku z dnia 13 stycznia 2022 r. znak TK.1241.540.2021.

Uzasadnienie

I. Zaskarżoną decyzją z 14 marca 2022 r. nr 1/2022/WF/E Komendant Wojewódzki Policji w Białymstoku utrzymał w mocy decyzję Komendanta Miejskiego Policji w Białymstoku z 13 stycznia 2022 r. nr TK.1241.540.2021, którą odmówiono A. K. wyrównania ekwiwalentu z tytułu niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego przysługującego na podstawie art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (dalej: u.p.).

Decyzje wydano w następującym stanie faktycznym i prawnym.

II. We wniosku z 7 grudnia 2021 r. A. K. zwrócił się do Komendanta Wojewódzkiego Policji w Białymstoku o wyrównanie ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy w związku ze zwolnieniem ze służby w Policji, które miało miejsce 15 stycznia 2021 r. Powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 30 października 2018 r. w sprawie sygn. akt K 7/15 i wniósł o przeliczenie wysokości ekwiwalentu z uwzględnieniem wskazań zawartych w wyroku Trybunału. Doprecyzowując wniosek na wezwanie organu wskazał, że żądanie przeliczenia i użyte przez niego określenie "prawidłowy mnożnik" ekwiwalentu dotyczy lat 2017-2018.

Decyzją z 13 stycznia 2022 r. Komendant Miejski Policji odmówił ponownego przeliczenia ekwiwalentu za wszystkie niewykorzystane urlopy wypoczynkowe i dodatkowe za lata 2017-2018 i ich wypłacenia w wysokości 1/21 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym, należnego policjantowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Wyjaśnił, że Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 30 października 2018 r. sygn. akt K 7/15 zakwestionował jako niezgodną z art. 66 ust. 2 w związku z art. 31 ust. 3 zdanie drugie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej wskazaną w art. 115a u.p. wysokość wskaźnika, według którego wylicza się ekwiwalent pieniężny za 1 dzień niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego lub dodatkowego, tj. wysokość stanowiącą 1/30 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego policjantowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Organ pierwszej instancji wskazał, że stwierdzenie niekonstytucyjności przepisu przekłada się na ukształtowanie nowego stanu prawnego, którym organy są związane na podstawie art. 6 k.p.a. Dalej wyjaśnił, że z dniem 1 października 2020 r. weszła w życie ustawa z dnia 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1610), dalej: ustawa z 14 sierpnia 2020 r. Na podstawie art. 1 pkt 16 tej ustawy do art. 115a u.p. wprowadzono nową wysokość wskaźnika wyliczenia ekwiwalentu jako 1/21 części miesięcznego uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami o charakterze stałym należnego policjantowi na ostatnio zajmowanym stanowisku służbowym. Jednak w przepisie art. 9 ust. 1 ustawy z 14 sierpnia 2020 r. zawarto regulacje międzyczasowe, zgodnie z którymi znowelizowane brzmienie art. 115a u.p., z nowym wskaźnikiem wyliczenia ekwiwalentu wynoszącym 1/21, nakazano stosować wyłącznie do ściśle określonych spraw w tym przepisie wymienionych, dla których datą graniczną jest dzień 6 listopada 2018 r. Na tej podstawie organ wywiódł, że przy obliczaniu wysokości ekwiwalentu pieniężnego przysługującego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy za rok 2018 określa się proporcję liczby dni niewykorzystanego urlopu przysługującego przed 6 listopada 2018 r. oraz od 6 listopada 2018 r. Ekwiwalent za urlop za okres przed 6 listopada 2018 r. należało zatem wyliczyć na podstawie wskaźnika 1/30 czyli według poprzedniego brzmienia przepisu art. 115a u.p. i tak też się stało za lata 2017-2018 w stosunku do strony i według tego przeliczenia wypłacono mu ekwiwalent za te lata. W dniu zwolnienia ze służby przysługiwało mu bowiem: za rok 2017 – 26 dni urlopu wypoczynkowego i za rok 2018 - 35 dni urlopu wypoczynkowego, z tym że z uwagi na zwolnienie ze służby 15 stycznia 2021 r. – za 6 dni urlopu za rok 2018 wypłacono ekwiwalent według przelicznika 1/21 a za pozostałą część urlopu za te lata (55 dni) według przelicznika 1/30. Oznacza to, że wypłacony ekwiwalent został naliczony w prawidłowej wysokości w oparciu o obowiązujące w danym czasie przepisy i nie ma podstaw do jego wyrównania. Organ pierwszej instancji dodał, że wypłata ekwiwalentu za niewykorzystany urlop jest czynnością materialno – techniczną, nie jest prowadzone w tej kwestii postępowanie administracyjne, a wypłata ekwiwalentu kończy postępowanie w sprawie.