Wyrok WSA w Kielcach z dnia 29 listopada 2023 r., sygn. II SA/Ke 491/23

Ewidencja gruntów

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Sędzia WSA Krzysztof Armański (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Urszula Opara, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2023 r. sprawy ze skargi M. S. i A. S. na decyzję Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Kielcach z dnia 3 lipca 2023 r. znak: WIG.II.7221.28.2023 w przedmiocie odmowy aktualizacji ewidencji gruntów i budynków oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 3 lipca 2023 r. znak: WIG.II.7221.28.2023 Świętokrzyski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Kielcach (zwany dalej "ŚWINGiK") utrzymał w mocy decyzję Starosty Włoszczowskiego z 14 kwietnia 2023r. znak: GKN.6821.2.1.2019.EL w przedmiocie odmowy aktualizacji ewidencji gruntów i budynków.

W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia organ odwoławczy wyjaśnił, że decyzją z 1 października 2019 r. Wojewoda Świętokrzyski, po rozpatrzeniu odwołania M. S., utrzymał w mocy decyzję Starosty Włoszczowskiego z 12 sierpnia 2019 r. o umorzeniu w całości postępowania administracyjnego w sprawie zwrotu nieruchomości położonych w obrębie [...] miasta [...] oznaczonych jako działki nr [...]na rzecz M. S. i A. S. (zwanych też dalej stronami). Prawomocnym wyrokiem z 22 lipca 2020r. o sygn. akt II SA/Ke 983/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach uchylił ww. decyzję Wojewody Świętokrzyskiego oraz decyzję organu I instancji. We wskazaniach co do dalszego postępowania Sąd zwrócił uwagę na konieczność rozpoznania złożonego w sprawie wniosku zgodnie z rzeczywiście wyrażonym w nim żądaniem, podkreślając że wniosek ten koncentrował się na kompetencjach organu wynikających z ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (zwanej dalej "P.g.k.") oraz rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Twierdzenie organu o złożeniu żądania zwrotu wywłaszczonej nieruchomości zostało, zdaniem Sądu, wywiedzione w sposób sztuczny i nieuprawniony – w sytuacji gdy wcześniejsza wymiana korespondencji na przestrzeni od sierpnia 2018 r. do stycznia 2019 r. nie pozostawiała wątpliwości, że żądanie wnioskodawczyni nie ma nic wspólnego ze zwrotem wywłaszczonej nieruchomości, ale ogranicza się do kompetencji Starosty wynikających z przepisów P.g.k. i ww. rozporządzenia. Tak też zresztą pojmował to żądanie sam organ, co jasno wynika z jego pism kierowanych do wnioskodawczyni. Jednocześnie tut. Sąd nie wypowiedział się w kwestiach merytorycznych i nie przesądził sposobu załatwienia wniosku, wskazując że w tym przedmiocie – na gruncie ww. przepisów – organ nie zajął stanowiska.