Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 4 października 2023 r., sygn. I SA/Ol 593/22

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Górska, Sędziowie sędzia WSA Jolanta Strumiłło (sprawozdawca), asesor WSA Anna Janowska, Protokolant specjalista Jolanta Piasecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2023 r. sprawy ze skargi M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, Spółka komandytowa z siedzibą w W. na decyzję Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie z dnia 17 października 2022 r., nr 378000-COP.4103.19.2022.KP.SZD w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące: wrzesień-listopad 2018 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie decyzją z 17 października 2022 r. Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie (dalej NUCS) rozpoznał odwołanie M. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w W. (dalej skarżąca, odwołująca się, strona, podatnik, Spółka) od własnej decyzji z 31 maja 2022 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące: wrzesień-listopad 2018 r.

Jak wynika z przekazanych akt sprawy i uzasadnienia rozstrzygnięcia poddanego kontroli Sądu, organy podatkowe przeprowadziły kontrolę celno-skarbową, w wyniku której stwierdzono, że Spółka, prowadząc działalność gospodarczą w zakresie hurtowej sprzedaży sprzętu elektronicznego i telekomunikacyjnego oraz części do niego, uczestniczyła w mechanizmie oszustwa podatkowego z udziałem "znikających podatników". Po kontroli przeprowadzono postępowanie podatkowe w zakresie przestrzegania przepisów w podatku od towarów i usług za wrzesień-listopad 2018 r. W efekcie organ I instancji stwierdził, że w łańcuchach obrotu towarami z branży elektroniki użytkowej i tonerów, skarżąca Spółka była ostatnim podmiotem na terytorium kraju, organizującym wewnątrzwspólnotowe dostawy towaru.

NUCS w decyzji z 31 maja 2022 r. zakwestionował zadeklarowane przez podatnika odliczenie podatku naliczonego w łącznej kwocie 1 312 286 zł z faktur wystawionych przez S. Sp. z o.o. z siedzibą w L., NIP: [...] (dalej jako S.), dotyczących zakupu elektroniki: słuchawek [...], telewizorów i 236 sztuk tonerów. Powołał art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym w kontrolowanym okresie: Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), dalej u.p.t.u. Stwierdził, że faktury te dokumentują czynności, które nie zostały dokonane. Natomiast na podstawie art. 86 ust. 1 u.p.t.u. zakwestionował także odliczenie podatku naliczonego w łącznej kwocie 12 177 zł z faktur wystawionych przez D. Sp. z o.o. z siedzibą [...] S., [...], NIP [...] (dalej jako D.), dotyczących zakupu usług spedycyjnych dla ww. towaru ujętego na fakturach wystawionych przez S. stwierdzając, że faktury te nie mają związku z rzeczywistą działalnością opodatkowaną.