Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 11 października 2023 r., sygn. I SA/Bk 305/23

Opłaty administracyjne; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski, Sędziowie sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz,, asesor sądowy WSA Justyna Siemieniako (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 października 2023 r. sprawy ze skargi G. Sp. z o.o. w C. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku z dnia 7 czerwca 2023 r. nr 2001-IOA.4108.1.2023 w przedmiocie określenia wysokości opłaty z tytułu świadczenia usług będących reklamą napojów alkoholowych oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 3 czerwca 2022 r. nr 2071-SPP.4108.1.2022.26 Naczelnik Podlaskiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku określił Grupie C. Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. (dalej jako: "spółka", "skarżąca") wysokość opłaty z tytułu świadczenia usług będących reklamą napojów alkoholowych w wysokości 8.010 zł za maj 2021 r., w wysokości 3.645 zł za czerwiec 2021 r. oraz w wysokości 10.171 zł. za lipiec 2021 r

Po rozpatrzeniu odwołania Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku (dalej jako: "DIAS") decyzją z 20 września 2022 r. nr 2001-IOA.4108.3.2022 utrzymał w mocy decyzje organu pierwszej instancji.

Po rozpoznaniu skargi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z 27 stycznia 2023 r., sygn. akt I SA/Bk 495/22 uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Białymstoku. Sąd przyjął za bezsporne to, że skarżąca zawarła umowy o świadczenie usług z pięcioma podmiotami będącymi producentami bądź dystrybutorami piwa: 1) V S.A. z siedzibą w W., 2) C Spółką z o.o. z siedzibą w W., 3) B. Sp. z o.o. Spółką komandytową z siedzibą w C., 4) Ż. Spółką z o.o. z siedzibą w Ż., 5) K. S.A. z siedzibą w P. Wskazał, że w wykonaniu tych umów skarżąca realizowała różnego rodzaju działania promocyjne, reklamowe i marketingowe, których celem było zwiększenie sprzedaży napojów alkoholowych wskazanych podmiotów w sieci handlowej skarżącej. Za bezsporne uznał sąd również to, że realizując zawarte umowy, skarżąca za wynagrodzeniem publicznie (w gazetkach promocyjnych oraz na plakatach i billboardach) rozpowszechniała znaki towarowe napojów alkoholowych (piwa) oraz symbole graficzne z nimi związane, a także nazwy i symbole graficzne przedsiębiorców produkujących te napoje alkoholowe. Sąd podjął natomiast wątpliwość, na jakiej podstawie organ wskazał, że faktury wystawione przez spółkę na rzecz: V. S.A. (3 faktury), C. Sp. z o.o. (13 faktur), B. Sp. z o.o. Sp. k. (1 faktura), Ż. Sp. z o.o. (17 faktur) i K. S.A. (1 faktura) wynikają z umów o współpracy z ww. spółkami i dotyczą usługi stanowiącej reklamę napojów alkoholowych. Sąd zauważył, że w wykonaniu umów o współpracę skarżąca realizowała nie tylko działania reklamowe, ale też różnego rodzaju działania promocyjne i marketingowe. Wątpliwości sądu wzbudził fakt, że niektóre faktury organ zakwalifikował jako dotyczące usługi stanowiącej reklamę napojów alkoholowych w rozumieniu ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, a inne nie. W związku z tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w cyt. wyroku stwierdził naruszenie art. 122 i art. 187 o.p. Sąd uznał, że wymaga zbadania, na jakiej podstawie organ przyjął, że 35 faktur wystawionych przez stronę skarżącą na rzecz ww. pięciu podmiotów wynika z umów o współpracy z ww. spółkami i dotyczy usługi stanowiącej reklamę napojów alkoholowych, podkreślając, że w wykonaniu tych umów skarżąca realizowała różnego rodzaju działania promocyjne, reklamowe i marketingowe. Ponadto w cyt. wyroku sąd, odnosząc się do zarzutów naruszenia art. 121 § 1 oraz art. 122 w zw. z art 180 § 1, art. 187 § 1 oraz art. 188 o.p. poprzez odmowę przeprowadzenia wnioskowanych przez skarżącą dowodów. oraz art. 229 o.p. poprzez brak przeprowadzenia dodatkowego postępowania dowodowego, stwierdził ich niezasadność.