Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 11 października 2023 r., sygn. I SA/Bk 265/23

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Dariusz Marian Zalewski, Sędziowie sędzia WSA Marcin Kojło (spr.),, asesor sądowy WSA Justyna Siemieniako, Protokolant st. sekretarz sądowy Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 października 2023 r. sprawy ze skargi R. Sp. z o.o. w M. na decyzję Naczelnika Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku z dnia 14 czerwca 2023 r. nr 318000-COP.4103.43.2023 w przedmiocie uchylenia w całości decyzji w sprawie podatku od towarów i usług za okresy od stycznia do grudnia 2017 r. i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Podlaskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Białymstoku, po przeprowadzeniu kontroli celno-skarbowej i postępowania podatkowego, decyzją z 6 lipca 2022 r., nr 318000-CKK31.4103.11.2021.51, dokonał R. Sp. z o.o. (dalej jako: "Spółka") odmiennego, aniżeli zadeklarowano, rozliczenia w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2017 r. Ustalono, że w deklaracjach VAT-7 za wskazane miesiące 2017 r. Spółka dokonała bezpodstawnego obniżenia podatku naliczonego w łącznej kwocie 855.782 zł z 47 faktur dotyczących zakupu usług outsourcingu pracowników, wystawionych przez: L. Sp. z o.o. z P. (44 faktury) oraz D. Sp. z o.o. z B. (3 faktury), które to faktury nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych.

Od wydanej decyzji 3 sierpnia 2022 r. wniesione zostało odwołanie. Strona wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania w sprawie.

Decyzją z 5 grudnia 2022 r., nr 318000-COP.4103.55.2022, Naczelnik PUCS w Białymstoku utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję pierwszej instancji. Od tego rozstrzygnięcia Spółka wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku.

Wyrokiem z 22 marca 2023 r., I SA/Bk 63/23, WSA w Białymstoku uchylił ww. decyzję organu odwoławczego. W opinii składu orzekającego organ w oparciu o zebrane dowody przekonująco i rzetelnie wykazał, że kwestionowane faktury wystawione na rzecz Spółki przez L. i D. nie dokumentują czynności, które zostały faktycznie dokonane przez te podmioty. Zdaniem sądu jednak organ nie dość wnikliwie rozprawił się z aspektem tzw. dobrej wiary Spółki, zachowania należytej staranności przez Spółkę w relacjach gospodarczych z tymi podmiotami. WSA uznał, na tle materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy, za zbyt daleko idące twierdzenia organu, że Spółka nie dochowała należytej staranności w kontaktach handlowych z nierzetelnymi podmiotami. Ocena w tym względzie jest powierzchowna, schematyczna i nie wytrzymuje krytyki w kontekście argumentów przedstawionych przez stronę skarżącą, które sąd uznaje za racjonalne i zasługujące na głębszą refleksję. WSA wskazał m.in., że ponownie rozpatrując sprawę, organ jeszcze raz oceni i zweryfikuje wszystkie okoliczności mogące wpływać na kwestię należytej staranności Spółki w relacjach z L. i D. w 2017 r.