Wyrok WSA w Krakowie z dnia 26 września 2023 r., sygn. II SA/Kr 837/23

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Monika Niedźwiedź (spr.) Sędziowie: WSA Joanna Człowiekowska WSA Mirosław Bator Protokolant: sekretarz sądowy Katarzyna Migda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 września 2023 r. sprawy ze skargi T. S.A. z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 17 kwietnia 2023 r. znak SKO.GN/4160/9/2023 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nabycia z mocy prawa użytkowania wieczystego oddala skargę.

Uzasadnienie

Obecnie zaskarżoną do WSA w Krakowie decyzją z 17 kwietnia 2023 r., nr SKO.GN/4160/9/2023, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Krakowa z 31 stycznia 2023 r., nr GS-03.6841.1.2017.PŁ, orzekającą o odmowie stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. przez T. D. S.A. z siedzibą w K. (strona skarżąca, skarżąca spółka) przy ulicy [...], powstałą w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą Zakład Energetyczny K. w K. w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa pod nazwą Zakład Energetyczny K. S.A., prawa użytkowania wieczystego gruntu, stanowiącego obecnie własność Gminy Kraków, utworzonego z działki nr [...] o pow. 502 m2, obręb [...], jedn. ewid. Ś. oraz prawa własności budynku oznaczonego numerem porządkowym [...] położonego przy ulicy [...], na gruncie tym zlokalizowanego.

Przedmiotowe postępowanie toczy się powtórnie w związku z uchyleniem przez WSA w Krakowie wyrokiem z 6 kwietnia 2022 r., sygn. akt II SAKr 137/22, poprzednio zapadłych decyzji: Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z 14 grudnia 2021r., znak SKO.GN/4160/152/2021 oraz poprzedzającej jej decyzji Prezydenta Miasta Krakowa z 25 października 2021 r. o odmowie stwierdzenia nabycia z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. prawa użytkowania wieczystego opisanego powyżej gruntu oraz prawa własności budynku przez stronę skarżącą. W uzasadnieniu powyższego orzeczenia WSA stwierdził, że kluczowe elementy stanu faktycznego są w przedmiotowej sprawie bezsporne. Przedmiotowa nieruchomość stanowi obecnie własność Gminy Kraków, jednakże od lat 50-tych XX w. znajdowała się w posiadaniu poprzedników prawnych skarżącej spółki. Faktowi temu nie zaprzeczają organy i wynika to również ze zgromadzonych dokumentów w przedmiotowej sprawie. Pomimo wystąpienia do licznych organów wymienionych powyżej w uzasadnieniu, nie udało się uzyskać żadnego z dokumentów expressis verbis wymienionych w § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 lutego 1998 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu (t.j. Dz.U.1998 r. nr 103 poz. 120 ze zm., dalej: "rozporządzenie"). Zdaniem WSA zgromadzone dokumenty: decyzja Prezydium Rady Narodowej m. Krakowa Wydział Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej z dnia 15 lutego 1969 roku znak GKM.ZGK.6205-3/68 o ustaleniu Zakładowi Energetycznemu w K. opłaty rocznej za użytkowanie terenu przy ulicy [...] oznaczonego jako parcela I. kat. [...] o pow. 257 m2, protokół zdawczo odbiorczy z dnia 11 lipca 1950 r. potwierdzający przekazanie realności przy ul. [...] nr [...], nr [...] w zarząd i użytkowanie na potrzeby Centralnego Zarządu Energetyki Zjednoczenia Energetycznego Okręgu Krakowskiego (będącego poprzednikiem skarżącej spółki), książka nieruchomości z lat 1951-1955, z której wynika, że poprzednik prawny wnioskodawcy był wskazywany jako właściciel i zarządca nieruchomości, pozwolenie na budowę z dnia 5 sierpnia 1987 r. nr [...] wydaną na Zakłady Energetyczne K. przez Urząd Dzielnicowy K.-Ś. potwierdzającą, że w okresie przed 5 grudnia poprzednich prawny skarżącej spółki realizował inwestycje na przedmiotowej nieruchomości, nie stanowią dowodu wymienionego w katalogu z § 4 ust. 1 cyt. rozporządzenia. Można także zgodzić się z organem, że kluczowa w sprawie decyzja z dnia 15 lutego 1969 r. nie obejmuje swym zakresem całości powierzchni przedmiotowej nieruchomości i dotyczy wyłącznie roku 1969 r. W tej sytuacji winien zdaniem Sądu znaleźć zastosowanie § 4 ust. 3 cyt. rozporządzenia. Sąd zobowiązał organy, by w ponownie przeprowadzonym postępowaniu wzięły pod uwagę powyższe wskazania i w związku z faktem niezachowania dokumentów, wymienionych w § 4 ust. 3 cyt. rozporządzenia, przeprowadziły dowody z zeznań świadków oraz oświadczeń stron na okoliczność stwierdzenia, czy skarżąca spółka, bądź jej poprzednicy prawni sprawowali zarząd nad przedmiotową nieruchomością w dniu 5 grudnia 1990 r.