Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 19 września 2023 r., sygn. II SA/Bd 493/23

Ulgi podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Tomasz Wójcik (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Urszula Wiśniewska asesor WSA Joanna Ziołek Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Krenz-Winiecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2023r. sprawy ze skargi Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu z dnia 13 lutego 2023 r. nr SKO-62-13/22 w przedmiocie umorzenia opłaty rocznej za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu na rzecz Ś. kwotę 680 zł ( sześćset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] lipca 2022 r. [...] (dalej także: Strona, Skarżący, Związek) zwrócili się do Wójta Gminy W. o umorzenie opłaty rocznej za rok 2022 naliczonej decyzją Starosty Ś. z dnia [...] lutego 2017 r. znak: [...] w sprawie zwolnienia na wyłączenie gruntów rolnych z produkcji w związku z budową budynku Zboru [...] na działce nr [...] w miejscowości W.. Wójt Gminy W. przychylając się do ww. wniosku pismem z dnia [...] lipca 2022 r. wystąpił do Marszałka Województwa [...] z prośbą o umorzenie ww. opłaty rocznej.

Decyzją z dnia [...] września 2022 r. Marszałek Województwa [...] (dalej także: Marszałek Województwa, organ I instancji) odmówił umorzenia opłaty rocznej za rok 2022 wraz z odsetkami w łącznej kwocie [...]zł, w tym opłata roczna [...] zł oraz odsetki w kwocie [...]zł, przysługującej Województwu [...] w związku z wyłączeniem gruntu rolnego z produkcji, które nastąpiło pod budowę budynku Zboru [...] na działce nr [...] w miejscowości W., gmina W. na podstawie decyzji Starosty Ś. z dnia [...] lutego 2017 r., znak: [...].

W uzasadnieniu powyższej decyzji organ I instancji wskazał, że materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie formułuje przepis art. 12 ust. 16 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1326 ze zm.) – dalej: "u.o.g.r.l.". Podkreślił, że w sprawie zostały spełnione warunki określone w tym przepisie, jednak przepis ten nie wprowadza obowiązku umorzenia opłaty rocznej, a zastosowanie tej ulgi lub odmowa jej przyznania opiera się na uznaniu administracyjnym. Marszałek Województwa wskazał, że jest zobowiązany do racjonalnego wyważenia interesu strony i interesu publicznego. Dodał, że instytucja umorzenia ma nadzwyczajny charakter i nie może być ono formą subsydiowania. Zdaniem organu I instancji zastosowanie ulgi musi wynikać z trudności lub niemożności w zapłacie należności przez zobowiązanego, na którą to sytuację podatnik nie ma wpływu, a Strona w toku postępowania nie wskazała na żadną okoliczność uzasadniającą umorzenie opłaty, zaś realizacja inwestycji nie jest okolicznością o charakterze wyjątkowym, uzasadniającym odstępstwo od zasady ponoszenia swoich zobowiązań. Marszałek Województwa podkreślił, że ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających przyznanie takiej ulgi spoczywa na wnioskodawcy, który to powinien swój wniosek odpowiednio uzasadnić, a także aktywnie powinien uczestniczyć w postępowaniu dowodowym i przedstawić takie okoliczności, które przemawiają za udzieleniem wnioskowanej ulgi. Podkreślono, że zasadą jest płacenie podatków, nie zaś zwalnianie podatników z takiego obowiązku. Zdaniem Marszałka Województwa Skarżący podejmując decyzję o budowie musiał mieć na uwadze koszty z tym związane, w tym koszt budowy. Koszty takie nie stały się podstawą do odstąpienia od inwestycji. Organ dodał, że Skarżący był w posiadaniu decyzji Starosty Ś. z dnia [...] lutego 2017 r., na podstawie której w okresie 2 lat wnioskodawca miał prawo do zrezygnowania w całości lub z części uzyskanego prawa do wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej. Z decyzji tej wynikało, że Skarżący przez 10 lat zobowiązany jest do uiszczania opłat rocznych.