Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 25 lipca 2023 r., sygn. II SA/Rz 320/23

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SNSA Jerzy Solarski Sędziowie WSA Piotr Godlewski WSA Paweł Zaborniak /spr./ po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 25 lipca 2023 r. sprawy ze skargi Wojewody Podkarpackiego na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] października 2022 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. stwierdza nieważność § 21 ust. 1 pkt 2 lit. a i b zaskarżonej uchwały; II. zasądza od Gminy [...] na rzecz strony skarżącej Wojewody Podkarpackiego kwotę 500 zł /słownie: pięćset złotych/ tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie

Uchwałą z 27 października 2022 r., nr 111/2022, Rada Gminy Leżajsk (dalej: "Organ" lub "Rada Gminy"), uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego wsi Giedlarowa. Zgodnie z § 21 ust. 1 pkt 1 Planu, dla terenów oznaczonych symbolem RM ustalono przeznaczenie podstawowe: zabudowa zagrodowa w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych. Stosownie zaś do art. 21 ust. 1 pkt 2 lit. a) i b) uchwały, dla terenów RM ustalono przeznaczenie uzupełniające: wolnostojące obiektu służące prowadzeniu działalności gospodarczej oraz przeznaczenie nie więcej niż 40% powierzchni użytkowej budynków mieszkalnych i gospodarczych pod usługi podstawowe, w tym usługi agroturystyczne.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, Wojewody Podkarpacki wniósł o stwierdzenie nieważności § 21 ust. 1 pkt 2 lit. a) i b) zaskarżonej uchwały.

Wojewoda wskazał, że w § 2 pkt 5 uchwały zdefiniowano "usługi podstawowe" jako usługi związane z zabezpieczeniem codziennych potrzeb mieszkańców: usługi handlu detalicznego, gastronomii, działalności biurowej i administracyjnej, usługi informatyczne, wystawiennicze i targowe, usługi drobne związane z obsługą mieszkańców takie jak: fryzjer. Kosmetyczka, kultura i rozrywka. Zdaniem Skarżącego, powyższe prowadzi do konkluzji, że na terenach oznaczonych symbolem RM dopuszczono realizację wzajemnie wykluczających się funkcji. Stanowi to istotne naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz.U. z 2023 r. poz. 977) – dalej: "u.p.z.p." oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Technologii z dnia 17 grudnia 2021 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. z 2021 r. poz. 2404) – dalej: "rozporządzenie". Ponadto dopuszczenie realizacji obiektów służących działalności gospodarczej oraz usług podstawowych na wszystkich terenach zabudowy zagrodowej oznaczonej symbolem RM, zlokalizowanych na gruntach rolnych klasy III, stanowi naruszenie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (tekst jedn. Dz.U. z 2022 r. poz. 2409) – dalej: "u.o.g.r.". Skarżący zaznaczył przy tym, że w dokumentacji prac planistycznych brak jest dokumentów potwierdzających uzyskanie zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych klasy III na terenach RM na cele nierolnicze. To zaś stanowi istotne naruszenie art. 17 pkt 6 lit. c) u.p.z.p. oraz § 12 pkt 12 rozporządzenia.