Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 lipca 2023 r., sygn. I SA/Gd 90/23

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Wesołowska, Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń (spr.), Sędzia NSA Joanna Zdzienicka - Wiśniewska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Joanna Mierzejewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 lipca 2023 r. sprawy ze skargi T.D i M.D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 15 listopada 2022 r. nr 2201-IOD-3.4102.85.2021 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2016 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Gd 90/23

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z 15 listopada 2022 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku, działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.; dalej: O.p.), art. 3 ust. 1 i ust. 1a, art. 4a, art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1, art. 11a ust. 1, art. 12 ust. 1, art. 21 ust. 1 pkt 20, art. 22 ust. 2 pkt 1, art. 27 ust. 1 i ust.9-9a, art. 27g ust. 1-2, art. 44 ust. 6, art. 45 ust. 1 i ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm., dalej: u.p.d.o.f.), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni z 12 sierpnia 2021 r., którą określono T. i M. D. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2016.

Stan sprawy jest następujący:

T. i M. D. (dalej: skarżący) złożyli roczne zeznanie (PIT-36) o wysokości osiągniętego dochodu za 2016 r. Do zeznania dołączono informację o wysokości dochodów z zagranicy o zapłaconym podatku (PIT/ZG), w którym jako państwo uzyskania dochodów skarżącego wskazali Norwegię, dochód z tytułu należności ze stosunku pracy – 320.994 zł, podatek zapłacony za granicą – 0,00 zł.

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdyni (dalej: Naczelnik US, organ I instancji), po przeprowadzeniu postępowania podatkowego, uznał, że do dochodów skarżącego nie mają zastosowania regulacje zawarte w art. 14 ust. 3 Konwencji z dnia 9 września 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2010 r. poz. 134, poz. 899 dalej: Konwencja) wraz z Protokołem z dnia 5 lipca 2012 r. zmieniającym ww. Konwencję (dalej: Protokół). Tym samym w odniesieniu do tych dochodów nie będą też miały zastosowania dalsze przepisy Konwencji, w tym dotyczące unikania podwójnego opodatkowania. Brak jest zatem podstaw do zastosowania art. 27 ust. 8 oraz art. 27 ust. 9 albo 9a u.p.d.o.f. i odmówił skarżącemu prawa do odliczenia tzw. ulgi abolicyjnej. Z dokonanych ustaleń wynika bowiem, że: (-) skarżący podlegał w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, (-) świadczył pracę na pokładzie statku N. (tankowca), który podnosił banderę Wysp Bahama i w 2016 r. i pływał na wodach Brazylii lub na Morzu Północnym, (-) był pracownikiem firmy T. AS z siedzibą w Norwegii, która dla polskich marynarzy zatrudnionych na tankowcach pełni funkcję menadżera – firma jest rezydentem norweskim, podlega opodatkowaniu w Norwegii, świadczy usługi zarządzania i usługi dotyczące załóg dla wielu właścicieli tankowców, z których każdy czarteruje te tankowce na rzecz osób trzecich w transporcie międzynarodowym na wodach przybrzeżnych Brazylii lub Morzu Północnym, otrzymuje wynagrodzenia za świadczenie ww. usług, które to podlegają opodatkowaniu w Norwegii, zatrudnieni marynarze w każdym przypadku wykonują prace poza Norwegią, nie są rezydentami norweskimi i nie stosuje się w stosunku do nich norweskich podatków od wynagrodzeń. W ocenie organu I instancji fakt świadczenia pracy na statku N., obsługiwanego przez norweskie przedsiębiorstwo, nie oznacza opodatkowania dochodu marynarza w Norwegii. Przedsiębiorstwo to wykonuje jedynie czynności związane z obsługą statków i fakt ten w żaden sposób nie wpływa na miejsce opodatkowania dochodów marynarzy pływających na statkach. W konsekwencji decyzją z 12 sierpnia 2021 r. określił skarżącym zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r. w kwocie 82.011 zł.