Wyrok WSA w Krakowie z dnia 30 czerwca 2023 r., sygn. II SA/Kr 410/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Tuszyńska (spr.) Sędziowie: WSA Agnieszka Nawara - Dubiel WSA Sebastian Pietrzyk Protokolant: sekretarz sądowy Joanna Biegalska – Ciepacz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 czerwca 2023 r. sprawy ze skargi U. K., M. B., B. C., D. B. i G. B. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia 20 stycznia 2023 r. nr WS-VI.7534.2.35.2022.KP w przedmiocie odmowa ustalenia i wypłaty odszkodowania skargę oddala.

Uzasadnienie

Starosta Chrzanowski decyzją z dnia 8 sierpnia 2022 r. nr AGN.683.5.1.2019.PKK22 działając na podstawie art. 128 ust. 1, art. 129 ust. 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2020 r., poz. 1990 ze zm.) w związku z art. 104 i 107 §1 i § 2 K.p.a. odmówił ustalenia i wypłaty odszkodowania w trybie art. 129 ust. 5 pkt.3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r., o gospodarce nieruchomościami na rzecz B. C., U. K., D. B., M. B. za nieruchomość oznaczoną jako działka nr [...], nr [...], nr [...], jednostka ewid. T. miasto, obręb T..

W uzasadnieniu organ wskazał, że prowadził postępowanie z wniosku z dnia 31 maja 2019 r. złożonego przez pełnomocnika J. B. - radcy prawnego E. M. o ustalenie i wypłatę odszkodowania za nieruchomość położoną w T., składającą się z działek oznaczonych numerami geodezyjnymi: [...], [...] oraz [...]. Starosta Chrzanowski postanowieniem z dnia 6 marca 2020 r., wydanym na podstawie art.61 § 1 i § 2 oraz art.66 §3 K.p.a. zwrócił podanie wnioskodawcom. Następnie pismem z dnia 31 lipca 2021 r. pełnomocnik wnioskodawców wniósł o ustalenie i wypłatę odszkodowania za nieruchomość położoną w T. składającą się z działek oznaczonych numerami geodezyjnymi: [...], [...] [...] w trybie art. 129 ust. 5 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Organ I instancji ustalił, że działki objęte wnioskiem, zgodnie z treścią księgi wieczystej [...], stanowią własność następców prawnych po E. B. oraz J. B. tj. B. C., U. K., D. B., M. B. oraz G. B.. Starosta wyjaśnił, że brak jest decyzji o wywłaszczeniu przedmiotowej nieruchomości, ale na podstawie zgromadzonych dokumentów ustalił na jakiej podstawie i w jakim trybie nieruchomość ta została przejęta przez Skarb Państwa. Działki te zostały przejęte decyzją Naczelnika Miasta i Gminy w T. z dnia 21 kwietnia 1979 r., wydaną na podstawie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin. Decyzja ta została następnie uchylona decyzją Naczelnika Miasta i Gminy w T. z dnia 2 maja 1983 r., a postępowanie administracyjne ją poprzedzające - umorzone. Z kolei decyzją z dnia 30 kwietnia 1986 r. Dyrektor Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach stwierdził nieważność ww. decyzji Naczelnika Miasta i Gminy w T. z dnia 2 maja 1983 r. Nadto stwierdził, że decyzja Naczelnika Miasta i Gminy T. z dnia 21 kwietnia 1979 r. w sprawie przejęcia nieruchomości na własność Skarbu Państwa za spłaty pieniężne na podstawie art. 53 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym oraz o innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin obejmująca działki: nr [...], nr [...] i nr [...] położone w T., została wydana z naruszeniem prawa. Jednocześnie, z uwagi na zaistnienie nieodwracalnych skutków prawnych decyzji z dnia 21 kwietnia 1979 r., odmówił stwierdzenia jej nieważności. Organ I instancji podał także, że uzasadnienie decyzji z dnia 30 kwietnia 1986 r. zawierało pouczenie, że stosownie do przepisu art. 160 K.p.a stronom przysługuje roszczenie o odszkodowanie za poniesioną rzeczywistą szkodę w stosunku do organu, który wydał decyzję z naruszeniem prawa. Na podstawie pisma Dyrektora Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach z dnia 7 kwietnia 1987 r., skierowanego do E. B., Starosta C. ustalił, że decyzją Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 21 stycznia 1987 r., utrzymano w mocy w/w decyzję z dnia 30 kwietnia 1986 r. W piśmie tym wskazano również na brak podstaw do zwrotu przejętej nieruchomości, jak i przyznania nieruchomości zamiennej. Organ wskazał też, że w aktach sprawy znajduje się pismo Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach z dnia 30 maja 1987 r., przekazujące Naczelnikowi Miasta i Gminy w T. wniosek E. B. o wypłacenie odszkodowania na podstawie ostatecznej decyzji Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 21 stycznia 1987 r., jak również zlecające biegłemu rzeczoznawcy ustalenie odszkodowania za działki: nr [...], nr [...] i nr [...], położone w T. "wg. cen stosowanych w wolnym obrocie rolnikami dot. przeniesienia własności nieruchomości."