Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 21 czerwca 2023 r., sygn. II SA/Bd 1257/22

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Katarzyna Korycka (spr.) Sędziowie sędzia WSA Grzegorz Saniewski asesor WSA Mariusz Pawełczak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 21 czerwca 2023 r. sprawy ze skargi B. K. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] września 2022 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

Uchwałą nr [...] z dnia [...] września 2022 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego przy ul. [...] i T. S. w T. (dalej powoływanej też jako: "mpzp", "uchwała", "plan miejscowy"), Rada Miasta działając na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia [...] marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 559 ze zm., dalej powoływanej jako "ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym" lub "upzp") przyjęła ww. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Na powyższą uchwałę B. K. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, domagając się stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały w całości. Skarżący powołał się na naruszenie interesu prawnego wynikającego z prawa własności działek nr [...], objętych ustaleniami przedmiotowego planu miejscowego, wskazując na istotne uchybienie zasadom sporządzenia planu miejscowego, prowadzące do niemożności zastosowania zapisów planu miejącego "w praktyce" i ograniczenie skarżącego w możliwości korzystania z przysługującego mu prawa własności. Skarżący zarzucił organowi naruszenie:

1) art. 15 ust. 2 pkt 1 upzp poprzez brak określenia linii rozgraniczającej tereny o różnej intensywności zabudowy i różnej maksymalnej wysokościach zabudowy, pomimo iż w § 6 pkt 7 lit. c i f uchwały zróżnicowano te wartości dla pasa terenu o szerokości 80m i pozostałego terenu planu, co stanowi przesłankę stwierdzenia nieważności planu miejscowego w całości z uwagi na brak określenia ww. linii i niejednoznaczne określenie terenów (pas o szerokości 80m) objętych ww. zróżnicowanymi wskaźnikami;

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00