Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 24 maja 2023 r., sygn. I SA/Ol 120/23

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski Sędziowie sędzia WSA Andrzej Brzuzy (sprawozdawca) asesor WSA Anna Janowska Protokolant starszy referent Elżbieta Parda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 maja 2023 r. sprawy ze skargi W. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 15 grudnia 2017r., nr 2801-IOV.4103.246.2017 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące : od października do grudnia 2012r. oraz od stycznia do czerwca 2013r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w I. (dalej jako: "NUS", "organ I instancji") wydaną 14 lipca 2017 r., w której określono W. W. (dalej jako: "strona", "podatnik", "skarżący") zobowiązanie w podatku od towarów i usług za miesiące od października do grudnia 2012 r., styczeń i luty 2013 r. oraz od kwietnia do czerwca 2013 r, a także określono nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za marzec 2013 r.

Wymienione rozstrzygnięcia zapadły na tle ustalonych przez organy podatkowe następujących okoliczności faktycznych.

Podatnik w okresie objętym decyzjami prowadził działalność gospodarczą pod nazwą P.H.U. "W." w zakresie sprzedaży hurtowej drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego. W rejestrach zakupów VAT za ww. okres podatnik ujął 35 zakwestionowanych przez organ faktur dokumentujących zakup stali budowlanej (prętów żebrowanych, walcówki) w łącznej ilości 1.026,264 ton na łączną kwotę netto 1.952.254,65 zł, podatek VAT 449.018,57 zł od firmy O., dalej również jako: "O.". Podatnik rozliczył podatek naliczony wynikający z ww. faktur w deklaracjach VAT-7.

Organy podatkowe podważyły zasadność dokonanych rozliczeń podatkowych, twierdząc, że ww. faktury VAT nie dokumentują nabycia stali od ich wystawcy, wobec czego doszło do zawyżenia podatku naliczonego. Organy uznały, że odliczenie VAT naliczonego z ww. faktur dokonane zostało z naruszeniem art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a oraz art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054, ze zm.), dalej: "ustawa VAT". Stwierdzono w związku z powyższym, że na podstawie art. 193 §4 i §6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 poz. 201, ze zm.), dalej jako: "o.p", ewidencja nabyć VAT za okres od października 2012 r. do czerwca 2013 r. jest nierzetelna. Dlatego organy dokonały rozliczenia podatku od towarów i usług (dalej jako: "podatek VAT") określając kwoty zobowiązań podatkowych oraz nadwyżkę do przeniesienia – za okresy wskazane w zaskarżonej decyzji.