Wyrok WSA w Łodzi z dnia 11 maja 2023 r., sygn. I SA/Łd 274/23

Podatek dochodowy od osób fizycznych; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Cezary Koziński (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda, Asesor WSA Grzegorz Potiopa, po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2023 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. F. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 12 czerwca 2019 r. nr 1001-IOD4.4102.31.2018.52.U13.SJ UNP:1001-19-061836 w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 12 czerwca 2019 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Łodzi z dnia 18 maja 2012 r. - którą ustalono J. F. (dalej: skarżąca) zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007r. w kwocie 301.641,00 zł od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu w wysokości 402.188,00 zł – i ustalił zobowiązanie w tym podatku w kwocie 40.266,00 zł od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów w wysokości 53.688,00 zł.

Z przedstawionego przez organ odwoławczy stanu faktycznego sprawy wynika, że decyzją z dnia 18 maja 2012r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Łodzi ustalił skarżącej zobowiązanie w zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007r. w kwocie 301.641,00 zł od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu w wysokości 402.188,00 zł. Organ I instancji nie uznał za źródło finansowania wydatków 2007r. kwoty 180.000 euro – tj. części kwoty pochodzącej z pożyczki udzielonej przez A. G. na mocy umowy z dnia 15 lutego 2006r. (łączna kwota pożyczki wyniosła 250.000 euro), z uwagi na brak dowodów potwierdzających transfer przedmiotowych środków do Polski.

Po rozpatrzeniu odwołania złożonego od tej decyzji, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi decyzją z 22 lutego 2013r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu podatkowego I instancji. Z kolei Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z 2 grudnia 2014r., sygn. akt I SA/Łd 1137/14, oddalił skargę złożoną na tą decyzję. Jednak Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 3 lipca 2017r., sygn. akt II FSK 1033/15, uchylił ww. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. NSA wskazał, iż ponownej analizy wymaga kwestia miejsca zamieszkania skarżącej w latach 2005-2007, tj. ustalenia czy podlegała nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.