Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 11 kwietnia 2023 r., sygn. II SA/Wr 809/22

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Filipowicz - Kremis Sędziowie: Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn Sędzia WSA Wojciech Śnieżyński (spr.) Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Biłous po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 28 marca 2023 r. sprawy ze skargi Z. D. na uchwałę Rady Miejskiej W. z dnia [...] lipca 2022 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego w obrębie miejscowości W. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Pismem z 10.10.2022 r. Z. D. (dalej jako skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na uchwałę Rady Miejskiej w W. z [...].07.2022 r., nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego w obrębie miejscowości W. Wnosząc o stwierdzenie nieważności tej uchwały w całości pełnomocnik skarżącego zarzucił Radzie naruszenie przepisów prawa materialnego:

- art. 140 k.c. w związku z art. 21 ust. 1, art. 22, art. 64 Konstytucji RP, przez nadmierną i nieuzasadnioną interesem publicznym ingerencję w przysługujące skarżącemu prawo własności nieruchomości;

- art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy z 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – dalej: u.p.z.p. polegające na zbagatelizowaniu przez organ obowiązku stosowania takich środków prawnych, które będą najmniej uciążliwe dla poszczególnych podmiotów oraz pozostaną w racjonalnej proporcji do zamierzonych celów wskutek czego przyjęta przez Radę uchwała nr [...] de facto wymusza na skarżącym zaprzestanie prowadzenia działalności gospodarczej na należącej do niego nieruchomości położonej w W. (działka nr [...]), którą to działalność prowadził w sposób niezakłócony od wielu lat;

- art. 1 ust. 3 w zw. z art. 28 ust. 1 u.p.z.p. poprzez przekroczenie granic władztwa planistycznego i dowolność wprowadzenia zaskarżonych zapisów planu miejscowego bez realnego uzasadnienia merytorycznego;