Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 kwietnia 2023 r., sygn. VII SA/Wa 2236/22

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Nawrot Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak Sędzia WSA Leszek Kobylski (sprawozdawca) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 3 kwietnia 2023 r. sprawy ze skargi R O na uchwałę Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 13 grudnia 2012 r. nr XLVIII/1305/2012 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru węzeł M-P oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 3 października 2022 r. R. O. (dalej: "skarżący", "strona") reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Nr XLVI11/1305/2012 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru węzeł M., w części dotyczącej działki nr ew. [...] w obr. [...] w dzielnicy P. m. st. Warszawy.

Zaskarżonej uchwale skarżący zarzucił naruszenie art. 15 ust. 3 pkt 4a ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 – w dacie podjęcia zaskarżonej uchwały) przez jego niewłaściwe zastosowanie oraz naruszenie art. 31 ust. 3 i art. 64 ust. 3 Konstytucji RP w związku z art. 140 Kodeksu cywilnego w stosunku do działki skarżącego nr ew. [...] w obr. [...] w W.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty skarżący, na podstawie art. 147 § 1 p.p.s.a., wniósł o stwierdzenie nieważności wskazanej części uchwały na terenie działki nr ew. [...] w obr. [...] w W. oraz zasądzenie kosztów postępowania od organu wg norm przepisanych z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że zaskarżona uchwała, podjęta w roku 2012, ustaliła na nieruchomości skarżącego lokalizację inwestycji publicznej nie przewidzianej do realizacji przez co najmniej licząc od daty uchwalenia planu - 33 lata, przy czym nie można stwierdzić obecnie, czy inwestycja ta będzie wykonana po roku 2045. Na tej podstawie uzasadniony będzie wniosek, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego obszaru węzła P. ustala przeznaczenie nieruchomości skarżącego na cel publiczny całkowicie zbędny Miastu, nie tylko w perspektywie obowiązywania tego planu, ale również w dalekiej, nie dającej się określić przyszłości. Towarzyszy temu brak możliwości korzystania z działki, chociażby przez jej zabudowanie tymczasowym obiektem mogącym służyć celom mieszkaniowym lub usługowym, gdyż zostało to przez plan zabronione. Skarżący wskazał, iż nie może ponadto korzystać z funkcji "usług" przewidzianej na terenie [...], ponieważ usługi te, zgodnie z planem, mają istnieć "w jednej bryłę obiektu budowlanego usług oraz zintegrowanego węzła przesiadkowego".