Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 27 kwietnia 2023 r., sygn. I SA/Po 3/23

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Asesor sądowy WSA Michał Ilski Protokolant: st. sekr. sąd. Marta Ziewińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2023 r. sprawy ze skargi O. I. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] z dnia 27 października 2022 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 30 grudnia 2021 r., znak [...], Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] orzekł o solidarnej odpowiedzialności podatkowej O. I. (dalej jako: "strona", "skarżący") jako byłego członka zarządu Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością M. z siedzibą w W. , [...], NIP [...] (dalej jako: "spółka") wraz ze Spółką z o.o. M., za zaległość tej spółki z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2015 r. w kwocie [...]zł wraz z odsetkami za zwłokę w wysokości [...] zł oraz koszty egzekucyjne w wysokości [...] zł.

Postanowieniem z 17 marca 2022 r., znak [...] Dyrektor Izby Skarbowej odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania, które to postanowienie zostało następnie zaskarżone do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.

Dnia 7 lutego 2022 r. skarżący złożył wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] z 30 grudnia 2021 r., znak [...], orzekającej o odpowiedzialności solidarnej. Jako podstawę prawną stwierdzenia nieważności wskazano art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm. – w skrócie: "o.p."). Zdaniem strony decyzja została wydana z rażącym naruszeniem prawa materialnego, tj. art. 116 § 1 o.p. w zw. z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 1520 ze zm.- w skrócie: "p.u.n.").

W uzasadnieniu wniosku wskazano, że jedynym wymagalnym i niezrealizowanym zobowiązaniem spółki w okresie kadencji O. I. była zaległość z tytułu podatku od towarów i usług w kwocie [...]zł, a biorąc pod uwagę wysokość dochodu spółki w 2015 r., trudno w tak drobnej zaległości upatrywać podstaw do składania wniosku o ogłoszenie upadłości. Kondycja finansowa spółki była w tamtym okresie bardzo dobra i nie wskazywała na trudności w realizacji zobowiązań. Zdaniem strony sama obiektywna okoliczność niewykonywania wymagalnych zobowiązań pieniężnych nie jest wystarczająca dla ogłoszenia upadłości. W świetle przesłanki utraty zdolności płatniczej niezbędne staje się ustalenie, że kondycja finansowa dłużnika wyklucza możliwość wykonania wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Wskazano, że skoro wniosku o ogłoszenie o upadłości w ogóle nie należało składać, to jego niezłożenie nastąpiło bez winy strony, tym samym ziściła się przesłanka opisana w art. 116 § 1 pkt 1 lit. b) o.p., a przepis ten nie został przez organ zastosowany, choć w zaistniałych okolicznościach potrzeba jego zastosowania była oczywista. Zdaniem strony w niniejszej sprawie mamy do czynienia z przypadkiem, w którym treść decyzji pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu, co da się ustalić przez proste ich zestawienie. Podkreślono, że spółka nie była dotknięta stanem niewypłacalności w rozumieniu art. 11 ust. 1 p.u.n. Wskazano, że organ powołał się na domniemanie ustanowione w art. 11 ust. 1a p.u.n. , zapominając, że podlega ono wzruszeniu, oraz że w istocie same ustalenia organu poskutkowały obaleniem tego domniemania. Stwierdzenie tego naruszenia nie wymaga żadnych zabiegów interpretacyjnych.