Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 13 kwietnia 2023 r., sygn. II SA/Ol 110/23

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Matczak (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Osipuk Sędzia WSA Piotr Chybicki po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 13 kwietnia 2023 r. sprawy ze skargi Ł. Z., J. Z. na decyzję Warmińsko-Mazurskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektów oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 6 października 2022 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego

w Szczytnie (dalej: "PINB", "organ pierwszej instancji") nakazał L. i J.Z. (dalej: "skarżący", "inwestorzy") rozebrać dwa budynki rekreacji indywidualnej, budynek gospodarczy i szambo wybudowane na działkach nr [...].

W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji podał, że w wyniku kontroli przeprowadzonej 20 kwietnia 2022 r. ustalono, że na działce nr [...] znajdują się dwa budynki rekreacji indywidualnej i budynek gospodarczy, zaś na działce nr [...] znajduje się szambo połączone instalacją z ww. budynkami. Inwestorzy oświadczyli, że na budowę nie uzyskali decyzji pozwolenia na budowę i nie dokonali skutecznego zgłoszenia zamiaru budowy. PINB zaznaczył, że postanowieniem z 17 maja 2022 r. wstrzymał roboty budowlane związane z budową ww. obiektów i poinformował inwestorów o możliwości legalizacji przedmiotowej budowy. Inwestorzy nie złożyli wniosku o legalizację, lecz zażalenie na ww. postanowienie, zaś Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, postanowieniem z 11 lipca 2022 r., utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie organu pierwszej instancji. PINB wyjaśnił, że zgodnie z art. 49e pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz.U. z 2021 r. poz. 2351 z późn. zm.), dalej: "Pr.bud.", organ nadzoru budowlanego wydaje decyzję o rozbiórce obiektu budowlanego lub jego części w przypadku niezłożenia wniosku o legalizację w wymaganym terminie.

W odwołaniu złożonym od powyższej decyzji skarżący, reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika, wywiedli, że domki holenderskie - przyczepy kempingowe, które znajdują się na ww. działkach, nie są "budynkami rekreacji indywidulanej", lecz należy uznać je za pojazdy, które przemieszczają się po drogach. Nie są więc obiektami budowlanymi, w tym tymczasowymi obiektami budowlanymi. Organ nakazał rozbiórkę ww. obiektów na podstawie art. 49e pkt 1 Pr.bud., mimo że przepis ten odnosi się do rozbiórki obiektu budowlanego lub jego części. Skarżący zaznaczyli, że sporne domki nie są trwale związane z gruntem i regularnie ulegają przemieszczeniu jako pojazdy. Ponadto zarzucili, że PINB naruszył art. 7 i art. 77 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2022 r. poz. 2000 z późn. zm.), dalej: "k.p.a.", przez brak całościowego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy i błędne rozpatrzenie materiału dowodowego, a także naruszył art. 8 k.p.a. przez nieprzyczynienie się do prowadzenia postępowania zgodnego z przepisami prawa, mającego zagwarantować równość wobec prawa. Inwestorzy wnieśli o przeprowadzenie dowodów z 25 fotografii i 2 nagrań w celu wykazania, że przyczepy poruszają się. Wskazali ponadto, że przedmiotowa decyzja jest niewykonalna od chwili jej wydania, gdyż nie budowali przyczep typu domek holenderski.