Wyrok WSA w Łodzi z dnia 25 kwietnia 2023 r., sygn. II SA/Łd 1077/22

Planowanie przestrzenne

Dnia 25 kwietnia 2023 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Mikołajczyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Agata Sobieszek-Krzywicka Asesor WSA Marcin Olejniczak Protokolant Starszy asystent sędziego Marcelina Niewiadomska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2023 roku sprawy ze skargi Z. G. i U. G. na uchwałę Rady Miejskiej w Pajęcznie z dnia 27 września 2022 roku nr 328/XXXV/22 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wybranych fragmentów miasta i gminy Pajęczno oddala skargę. a.bł.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 16 listopada 2022 r. U.G. i Z.G., reprezentowani przez adw. J.Ś. , wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Pajęcznie z dnia 27 września 2022 r. nr 328/XXXV/22 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wybranych fragmentów miasta i gminy Pajęczno w części objętej § 1 pkt 1 lit. e i dalszych ustaleń integralnie związanych z zakresem zaskarżenia, obejmującego fragment wsi Ładzin. Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego:

1) naruszenie art. 140 k.c. i art. 144 k.c. w zw. z art. 1 ust. 2 pkt 7, art. 6 ust. 1 i 2 u.p.z.p. w zw. z art. 64 ust. 3 w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP polegające na nieuzasadnionym przyjęciu, iż nie doszło do naruszenia interesu prawnego i prawa własności skarżących, podczas gdy ingerencja w prawo własności skarżących de facto wyłącza przysługujące im prawo do korzystania z nieruchomości w sposób nie pozwalający na uniknięcie nadmiernej uciążliwości i ingerencji w sferę prawa własności, która nie pozostaje w racjonalnej i odpowiedniej proporcji do celów, dla osiągnięcia których ustanawia się określone ograniczenia, zaś ingerencja w prawo własności skarżących nie nastąpiła w racjonalnych proporcjach do celów, których ochrona uzasadniała ograniczenie prawa własności, w tym także, aby różnicowanie sytuacji podmiotów — adresatów norm planowych było racjonalnie uzasadnione, proporcjonalne, pozostawało w związku z innymi wartościami wyżej cenionymi, a ograniczenia ustaleniami przyjętymi w planie prawa własności korzystały ze środków prawnych, które były najmniej uciążliwe, co kumulatywnie stanowi naruszenie istoty prawa własności;