Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 marca 2023 r., sygn. VII SA/Wa 837/22

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Nawrot (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Iwona Szymanowicz-Nowak, Asesor WSA Elżbieta Granatowska, , Protokolant specjalista Monika Gąsińska-Goc, , po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 marca 2023 r. w Warszawie sprawy ze skargi P.K. na uchwałę Rady Gminy R. z dnia [...] listopada 2020 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1) stwierdza nieważność § 15 ust. 2 zaskarżonej uchwały w zakresie sformułowania "i 4"; 2) stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej działek nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] położonych w obrębie geodezyjnym B. oraz w części dotyczącej działki nr [...] położonej w obrębie geodezyjnym B. w zakresie, w jakim działka ta została objęta symbolem R; 3) oddala skargę w pozostałym zakresie; 4) zasądza od Gminy R. na rzecz skarżącego P.K. kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez P. K. (dalej także skarżący) jest uchwała Rady Gminy R. Nr [...] z [...] listopada 2020 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszarów położonych na terenie części obrębu geodezyjnego B.

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarżący powyższej uchwale zarzucił naruszenie art. 140 Kodeksu cywilnego w związku z art. 2, art. 7, art. 21 ust. 1, art. 22, art. 31 ust. 3 i art. 64 ust. 3, art. 87 ust. 2 i art. 94 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej poprzez przekroczenie granic władztwa planistycznego oraz nieuzasadnione, niezgodne z zasadą proporcjonalności i niecelowe ograniczenie prawa własności nieruchomości i swobody prowadzenia działalności gospodarczej przez Skarżącego.

Skarżący podniósł również, że poprzez nieumieszczenie w części graficznej Planu miejscowego linii zabudowy na terenach obejmujących działki należące do Skarżącego, mimo iż działki te zgodnie z ich przeznaczeniem w Planie miejscowym mogą być zgodnie z Uchwałą zabudowane - dotyczy to w szczególności działki nr [...], która przeznaczona została w Planie miejscowym na tereny zabudowy zagrodowej (RM 2) i która wobec braku zaznaczenia na niej linii zabudowy nie będzie mogła nawet podlegać modernizacji. Zarzut braku linii zabudowy dotyczy również pozostałych działek należących do Skarżącego położonych na terenie objętym Planem miejscowym, tj. działek o nr ew. [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], które przeznaczone zostały zgodnie z Uchwałą na tereny rolnicze, na których, zgodnie z § 15 pkt 3 lit. a) Uchwały dopuszcza się lokalizację budynków rolniczych w obrębie wyznaczonych linii zabudowy, natomiast takie linie zabudowy w ogóle nie zostały wyznaczone.