Wyrok WSA w Krakowie z dnia 29 marca 2023 r., sygn. II SA/Kr 26/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Małgorzata Łoboz (spr.) Sędziowie : Asesor WSA Anna Kopeć Sędzia WSA Maria Zawadzka Protokolant: sekretarz sądowy Katarzyna Cyganik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 marca 2023 r. sprawy ze skargi C. M. na uchwałę Rady Miasta Krakowa nr XXX/362/11 z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Dębniki" skargę oddala

Uzasadnienie

C. M. (dalej: skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę nr XXX/362/11 Rady Miasta Krakowa z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "Dębniki". Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności skarżonej uchwały w odniesieniu do działki nr [...] obr. [...], położonej przy ul. [...] w Krakowie oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W skardze podniesiono zarzuty naruszenia:

– art. 3 ust. 1, art. 4 ust. 1 i art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (u.p.z.p.) w zw. z art. 140 ustawy – Kodeks cywilny w zw. z art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez przekroczenie granic przysługującego gminie władztwa planistycznego i nadmierne ograniczenie uprawnień skarżącego związanych z prawem własności nieruchomości, z uwagi na wyłączenie w planie miejscowym możliwości przebudowy i nadbudowy zlokalizowanego na tej nieruchomości budynku, podczas gdy takie ograniczenie nie znajduje uzasadnienia w uwarunkowaniach historycznych i architektonicznych tego terenu,

– art. 1 ust. 2 pkt 4 i 7 u.p.z.p. poprzez wadliwe uwzględnienie wymagań ochrony dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz wymagań związanych z ochroną prawa własności nieruchomości, z uwagi na wprowadzenie w planie miejscowym nadmiernych ograniczeń w zagospodarowaniu nieruchomości należącej do skarżącego,

– art. 1 ust. 3 u.p.z.p. poprzez naruszenie nakazu starannego ważenia interesu publicznego i prywatnego, co w konsekwencji przyczyniło się do przyjęcia w planie miejscowym rozwiązań nieadekwatnych do zamierzonych celów związanych z ochroną konserwatorską nieruchomości należącej do skarżącego,