Wyrok WSA w Opolu z dnia 19 stycznia 2023 r., sygn. II SA/Op 250/22

Służba więzienna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędzia WSA Beata Kozicka (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 19 stycznia 2023 r. sprawy ze skargi R. W. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w Opolu z dnia 5 sierpnia 2022 r., nr 21/2022 w przedmiocie zwolnienia ze służby funkcjonariusza służby więziennej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Aresztu Śledczego w [...] z dnia 10 czerwca 2022 r., nr [...].

Uzasadnienie

Zaskarżoną przez R. W. (dalej: strona, skarżący, funkcjonariusz) decyzją personalną z 5 sierpnia 2022 r., nr 21/2022, Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w Opolu (dalej także: Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej lub SW), działając na podstawie art. 104 i art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 735 z późn. zm.), dalej: Kpa, oraz art. 96 ust. 2 pkt 6 w związku z art. oraz art. 218 ust. 1 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o służbie więziennej (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 1064 z późn. zm., obecnie: Dz. U. z 2022 r., poz. 2470 ze zm.), dalej: ustawa lub ustawa o służbie więziennej, lub też ustawa o SW - po rozpatrzeniu odwołania strony od decyzji personalnej z 10 czerwca 2022 r., nr [...], wydanej przez Dyrektora AŚ (dalej także: Dyrektor AŚ) w przedmiocie zwolnienia ze służby w służbie więziennej na podst. art. 96 ust. 2 pkt 6 ustawy o SW, tj. z powodu nieobecności w służbie spowodowanej chorobą, trwającej nieprzerwanie przez okres 12 miesięcy - decyzję pierwszoinstancyjną utrzymał w mocy.

Argumentując podjęte rozstrzygnięcie organ odwoławczy na wstępie przybliżył dotychczasowy przebieg postępowania, według chronologii zdarzeń, wskazując przy tym prawne regulacje przedmiotu. W tych ramach przypomniał, że 10 czerwca 2022 r. Dyrektor AŚ wydał decyzję nr [...], zwalniającą funkcjonariusza ze służby w służbie więziennej z dniem 30 czerwca 2022 r. z powodu jego nieobecności w służbie spowodowanej chorobą, trwającej nieprzerwanie przez okres 12 miesięcy. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Dyrektor AŚ wskazał, iż długotrwała nieobecność funkcjonariusza w służbie związana z przebywaniem od dnia 28 kwietnia 2021 r. do 21 kwietnia 2022 r. nieprzerwanie na zwolnieniach lekarskich, bez wątpienia obciążała pozostałych funkcjonariuszy pracą oraz dezorganizowała wykonywanie ustawowych zadań. Sytuacja ta wpływa negatywnie na organizację służby ochronnej w jednostce. Organ I instancji wskazał również na treść art. 2 ust. 2 pkt 5 i 6 ustawy o służbie więziennej, zgodnie z którym do podstawowych zadań służby więziennej należy m.in. ochrona społeczeństwa przed sprawcami przestępstw lub przestępstw skarbowych osadzonymi w zakładach karnych i aresztach śledczych oraz zapewnienie w zakładach karnych i aresztach śledczych porządku i bezpieczeństwa. Realizacja tych zadań jest możliwa tylko przy odpowiednim doborze kadry i dlatego w interesie społecznym leży to, aby służbę w służbie więziennej pełnili jedynie funkcjonariusze dający rękojmię prawidłowego wykonywania zadań. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji podał także, że stosownie do treści art. 96 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 9 kwietnia 2010 r. o służbie więziennej funkcjonariusza służby więziennej można zwolnić ze służby w przypadku nieobecności w służbie spowodowanej chorobą, trwającej nieprzerwanie przez okres 12 miesięcy. W świetle § 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 5 sierpnia 2010 r. w sprawie stosowania do funkcjonariuszy służby więziennej przepisów Kodeksu pracy w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. nr 145, poz. 979), wydanego na podstawie upoważnienia zawartego w art. 117 ust. 3 ustawy o służbie więziennej - kierownik jednostki organizacyjnej służby więziennej w celu realizacji zadań w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny służby przestrzega przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy określonych w art. 217-2221, art. 228 § 3, art. 229 § 2-7, art. 2373 i art. 2375 Kodeksu pracy.