Wyrok WSA w Lublinie z dnia 28 grudnia 2022 r., sygn. II SA/Lu 478/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Parchomiuk (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza Asesor sądowy Marcin Małek po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 grudnia 2022 r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia 25 kwietnia 2022 r. nr SKO.1873/21 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wójta Gminy Godziszów z 22 października 2021 r. znak: OPS.ŚP.5211.O.24.2021; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu na rzecz J. B. kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do sądu decyzją z 25 kwietnia 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu, po rozpatrzeniu odwołania J. B. (dalej jako: "skarżąca"), utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy Godziszów z 22 października 2021 r., w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.

Decyzja została wydana w następującym stanie sprawy:

Wnioskiem z 6 października 2021 r. (data wpływu do organu), skarżąca wystąpiła o ustalenie na jej rzecz prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad mężem – W. B., legitymującym się orzeczeniem zaliczającym go do znacznego stopnia niepełnosprawności.

Decyzją z 22 października 2021 r. organ I instancji odmówił skarżącej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, wskazując w uzasadnieniu, że nie została spełniona przesłanka wynikająca z art. 17 ust. 1b ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 615; dalej jako: u.ś.r.), gdyż niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała po ukończeniu wieku określonego w ww. przepisie, a ponadto skarżąca pobiera emeryturę z KRUS.

W odwołaniu od powyższej decyzji pełnomocnik skarżącej zarzucił błędne zastosowanie w sprawie art. 17 ust. 1b u.ś.r., bez uwzględnienia skutków wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21 października 2014 r. (K 38/13). Ponadto pełnomocnik zarzucił błędną wykładnię art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ) u.ś.r. i przyjęcie, że okoliczność pobierania przez skarżącą emerytury z KRUS stanowi negatywną przesłankę do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, podczas gdy obowiązkiem organu było poinformowanie skarżącej o możliwości wyboru pomiędzy emeryturą, a wnioskowanym świadczeniem.