Wyrok WSA w Łodzi z dnia 9 listopada 2022 r., sygn. II SA/Łd 307/19

Prawo miejscowe; Planowanie przestrzenne

. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędziowie Protokolant Sędzia WSA Michał Zbrojewski Sędzia WSA Robert Adamczewski Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Asystent sędziego Robert Latek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2022 r. sprawy ze skargi C.S. i A. S. na uchwałę Rady Miasta Zgierza z dnia 7 sierpnia 2018 r. nr LII/675/18 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Zgierza dla terenu zwartych obszarów rolnych, położonych w rejonie ulicy [...] oddala skargę. dc

Uzasadnienie

Rada Miasta Zgierza w dniu 7 sierpnia 2018 r. podjęła uchwałę nr LII/675/18 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Zgierza dla terenu zwartych obszarów rolnych, położonych w rejonie ulicy Aleksandrowskiej - Północ.

C. S. i A.S.zaskarżyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi powyższą uchwałę i stwierdzili, że nie zgadzają się z założeniami przyjętego planu miejscowego. Wskazali jednocześnie, że kwestionowali wytyczne do przyjętego już dokumentu na etapie projektu Studium zagospodarowania przestrzennego.

Skarżący wnieśli o wyjaśnienie przeznaczenia terenu działki nr [...] położonej w Zgierzu przy ulicy [...], w szczególności jakie przyczyny i okoliczności spowodowały uchwalenie, w ich ocenie krzywdzącego, planu zagospodarowania przestrzennego w zakwestionowanym zakresie wskazując, że wnioskowali o przeznaczenie terenu w całości pod zabudowę mieszkaniową. Jednocześnie zaoponowali wprowadzeniu strefy buforowej na ich działce. Skarżący nie zgodzili się również z przeznaczeniem terenu za gazociągiem wysokiego napięcia jako teren rolniczy, a nie pod budownictwo.

Skarżący stwierdzili, że Urząd Miasta nie jest właścicielem nieruchomości, a podejmuje decyzje jakby nim był, niezgodnie z wolą mieszkańców i z prawem. Wprowadzając takie przeznaczenie terenu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przyczynia do drastycznego obniżenia wartości nieruchomości wyrządzając szkodę skarżącym. W ocenie skarżących nastąpiło rażące przekroczenie władztwa planistycznego.