Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 października 2022 r., sygn. II SA/Wa 4091/21

Policja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki (spr.), Sędzia WSA Andrzej Wieczorek, Asesor WSA Michał Sułkowski, , Protokolant referent Edyta Brzezicka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2022 r. sprawy ze skargi R. G. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] października 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia [...] października 2021 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej także: "Minister" lub "organ"), działając na podstawie art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r., poz. 723 - dalej także: "ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy"), po rozpatrzeniu wniosku R. G. (dalej także: "skarżący" lub "strona skarżąca") odmówił wyłączenia stosowania wobec skarżącego przepisów art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy.

Do wydania zaskarżonej decyzji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji doszło w następującym stanie faktycznym.

Wnioskiem z dnia [...] października 2017 r. skarżący R. G. wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o zastosowanie wobec niego art. 8a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy i wydanie na podstawie wskazanego przepisu decyzji administracyjnej w sprawie wyłączenia stosowania wobec niego przepisów art. 15c, art. 22a i art. 24a ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy.

W uzasadnieniu wniosku skarżący przedstawił szczegółowo przebieg swojej służby, w tym m.in. przytoczył szereg spraw o charakterze kryminalnym, za realizację których był wyróżniany i awansowany. Skarżący wskazał ponadto, że jako funkcjonariusz Służby Bezpieczeństwa nigdy nie przekroczył prawa, nie nadużywał uprawnień oraz uczciwie i zgodnie z ogólnie przyjętymi społecznie zasadami wykonywał swoją pracę. Skarżący zauważył jednocześnie, iż w 1990 r. poddał się pozytywnej weryfikacji i podjął służbę w Policji, w ramach której do jego podstawowych obowiązków należało realizowanie zadań w zakresie wykrywania sprawców przestępstw i prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawach kryminalnych.