Wyrok WSA w Opolu z dnia 20 października 2022 r., sygn. II SA/Op 91/22

Inne; Inspekcja sanitarna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie Sędzia WSA Beata Kozicka Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Protokolant Marta Gajowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2022 r. sprawy ze skargi K. G. na czynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Opolu w przedmiocie nałożenia kwarantanny 1) stwierdza bezskuteczność zaskarżonej czynności, 2) zasądza od Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Opolu na rzecz skarżącego K. G. kwotę 200 (dwieście) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 9 lutego 2022 r. K. G. (dalej zwany skarżącym) złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na czynność Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Opolu (dalej w skrócie: PPIS) o nałożeniu na niego kwarantanny od dnia 25 stycznia 2022 r. do dnia 1 lutego 2022 r., o której dowiedział się w dniu 26 stycznia 2022 r. Skarżący wniósł o stwierdzenie bezskuteczności zaskarżonej czynności oraz o zasądzenie od organu na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych. Zaskarżonej czynności zarzucił naruszenie:

- art. 33 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 oraz art. 34 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2021 r. poz. 2069, z późn. zm. - dopisek Sądu), zwanej dalej ustawą, przez brak wydania decyzji administracyjnej w przedmiocie nałożenia kwarantanny, wskutek zastosowania sprzecznego z treścią tych przepisów § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 maja 2021 r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. z 2021 r. poz. 861, z późn. zm. - dopisek Sądu), zwanego dalej rozporządzeniem, wyłączającego formę decyzji administracyjnej, bez stosownej podstawy ustawowej, co stanowi jednocześnie nielegalne pozbawienie skarżącego wolności osobistej, wbrew art. 41 ust. 1 i 2 Konstytucji RP oraz wolności poruszania się po terytorium Rzeczypospolitej, wbrew art. 52 ust. 1 Konstytucji RP;