Wyrok WSA w Lublinie z dnia 28 października 2022 r., sygn. I SA/Lu 420/22

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Kazubińska-Kręcisz Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz (sprawozdawca) WSA Andrzej Niezgoda po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 października 2022 r. sprawy ze skargi P. Spółki Akcyjnej z siedzibą w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 21 czerwca 2022 r. nr SKO.II.41/709/PP/2022 w przedmiocie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2017 - 2020 oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Chełmie (organ) utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy Żmudź (organ I instancji) z 11 kwietnia 2022 r. odmawiającą stwierdzenia nadpłaty podatku od nieruchomości za lata 2017, 2018, 2019 i 2020 w wysokości odpowiednio 634 zł, 2.929 zł, 2.929 zł i 2.929 zł. Adresatem tych decyzji była P. S.A. w L. (spółka), wnioskująca o stwierdzenie nadpłaty podatku od nieruchomości za wymienione lata podatkowe.

W uzasadnieniu tej treści rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że 3 stycznia 2022 r. wpłynął do organu I instancji wniosek spółki o stwierdzenie nadpłaty podatku od nieruchomości za lata od 2017 do 2020 w wysokości kolejno 634 zł, 2.929 zł, 2.929 zł i 2.929 zł. Spółka tłumaczyła, że deklarując podatek od nieruchomości za wymienione lata podatkowe zawyżyła wysokość zobowiązań podatkowych, bowiem zaliczyła do budowli łączniki sterowane zdalnie instalowane na liniach napowietrznych średniego napięcia (por. zestawienie tabelaryczne na s. 2 decyzji organu).

Odnosząc się merytorycznie do wniosku spółki, organ ocenił, że nie zasługuje on na uwzględnienie.

Zdaniem organu, łączniki zdalnie sterowane, o których mówi spółka, stanowią budowle opodatkowane podatkiem od nieruchomości.

Organ nawiązał do art. 1a ust. 1 pkt 1, pkt 2, art. 2 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U.2016.716 ze zm. w brzmieniu obowiązującym w latach 2017-2020 - u.p.o.l.) oraz do art. 3 pkt 1, pkt 3, pkt 9 ustawy Prawo budowlane (Dz.U.2016.290 ze zm. w brzmieniu dla lat 2017-2020 - u.p.b.), a następnie do stanowiska i argumentów Trybunału Konstytucyjnego przyjętych w sprawie sygn. P 33/09 i na tym tle tłumaczył, że bezspornie łącznik zdalnie sterowany instalowany na liniach napowietrznych SN jest urządzeniem służącym do załączania, przewodzenia i wyłączania prądów w normalnych warunkach pracy linii. Może też pracować w określonych warunkach anormalnych, jak zwarcie. Łącznik jest między innymi sterowany zdalnie z systemu dyspozytorskiego, co daje możliwość telemechanizacji procesów łączeniowych w głębi sieci SN. Zastosowanie łącznika zapewnia sprawne prowadzenie połączeń planowych, a w przypadku awarii sieci SN pozwala na szybką lokalizację uszkodzeń w sieci i - o ile istnieje taka możliwość - przełączenie pozostałego odcinka linii nieobjętego awarią na zasilanie rezerwowe z innej linii, przyczyniając się tym samym do skrócenia czasu trwania wyłączeń awaryjnych.