Wyrok WSA w Lublinie z dnia 8 września 2022 r., sygn. II SA/Lu 8/22

Planowanie przestrzenne; Zagospodarowanie przestrzenne; Samorząd terytorialny

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza, Asesor sądowy Marcin Małek Protokolant Referent Justyna Kłosowska-Pietrynko po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2022 r. skargi kasacyjnej Wojewody Lubelskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 29 marca 2022 r. (sygn. akt II SA/Lu 8/22) uzupełnionego postanowieniem z dnia 25 maja 2022 r. w sprawie skargi Gminy Piaski na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody Lubelskiego z dnia 29 października 2021 r. nr IF-II.4131.25.2021 w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały nr XXXV/319/2021 Rady Miejskiej w Piaskach z dnia 24 września 2021 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Piaski - obszar nr 22 (działka nr ewid. 10/8, obręb Janówek Kolonia) I. uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 29 marca 2022 r. (sygn. akt II SA/Lu 8/22) uzupełniony postanowieniem z dnia 25 maja 2022 r.; II. oddala skargę; III. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania w całości. .

Uzasadnienie

Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 29 października 2021r. Wojewoda Lubelski stwierdził nieważności uchwały Nr XXXV/319/2021 Rady Miejskiej w Piaskach z dnia 24 września 2021 r. w sprawie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Piaski - Obszar Nr 22 ( działka nr 10/8 ) w obrębie Janówek Kolonia , argumentując, że została podjęta z istotnym naruszeniem trybu sporządzania planu miejscowego. Zdaniem organu nadzoru uchwała narusza art. 17 pkt 6 lit. c ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w związku z art. 7 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. 2021 poz. 1326 ze zm.) poprzez brak uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze. Naruszenie dotyczy terenu zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oznaczonego symbolem MN na załączniku nr 1 do uchwały. Z podkładu mapowego na którym sporządzono część graficzną zmiany planu miejscowego wynika, że działka przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną znajduje się na gruntach rolnych klasy RIIIb. Tymczasem w przedłożonej organowi nadzoru dokumentacji prac planistycznych brakuje dowodu, iż dla terenu MN uzyskano zgodę Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych klasy III na cele nierolnicze. Wojewoda zwrócił uwagę, że ustawodawca przewidział wyjątek od konieczności uzyskania powyższej zgody w przypadku spełnienia warunków określonych w art. 7 ust. 2a ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych jednak przy łącznym spełnieniu warunków, aby co najmniej połowa powierzchni każdej zwartej części gruntu zawiera się w obszarze zwartej zabudowy; położone są w odległości nie większej niż 50 metrów od granicy najbliższej działki budowlanej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. 2020 poz. 1990 ze zm.); położone są w odległości nie większej niż 50 metrów od drogi publicznej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 2021 poz. 1376 ze zm.); ich powierzchnia nie przekracza 0,5 ha bez względu na to czy stanowią jedną całość czy stanowią kilka odrębnych części. Wprawdzie w dokumentacji prac planistycznych znajduje się oświadczenie Burmistrza Piask o braku potrzeby uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze z uwagi na zastosowany przepis art. 7 ust. 2a ww. ustawy, jednakże w ocenie organu nadzoru powyższe warunki w punkcie 1 dla terenu oznaczonego symbolem MN nie zostały spełnione. Organ zaznaczył, że zgodnie z art. 4 pkt. 30 ustawy o ochronie gruntów obszar zwartej zabudowy to obszar wyznaczony przez obwiednię prowadzoną w odległości 50 m od zewnętrznych krawędzi skrajnych budynków tworzących zwartą zabudowę lub po zewnętrznych granicach działek, na którym położone są te budynki, jeśli ich odległość od tych granic jest mniejsza niż 50 m. W art. 4. pkt. 29 ustawy zwarta zabudowa to zgrupowanie nie mniej niż 5 budynków za wyjątkiem budynków o funkcji wyłącznie gospodarczej, pomiędzy którymi największa odległość sąsiadujących ze sobą budynków nie przekracza 100 m. Jak wynika z podkładu mapowego na którym sporządzony został rysunek planu w sąsiedztwie terenu MN zlokalizowane są budynki w zabudowie typowo siedliskowej, tj. od strony wschodniej jeden budynek mieszkalny oznaczony jako Im oraz dwa budynki gospodarcze o symbolach 2g i 3g, natomiast od strony północnej jeden budynek gospodarczy o symbolu 2g. Jeden budynek mieszkalny znajduje się również na działce 10/8. Jak wynika z Analizy potrzeby uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze organ planistyczny wskazując, iż na analizowanym terenie występuje zwarta zabudowa wziął pod uwagę zarówno budynki mieszkaniowe jak i gospodarcze występujące w sąsiedztwie terenu MN. W ten sposób, prowadząc obwiednię od budynków gospodarczych wyznaczył obszar zwartej zabudowy, w którym znajduje się teren MN. Zdaniem organu organ planistyczny wadliwie uznał jednak, że przy interpretacji zwartej zabudowy do zgrupowania 5 budynków mogą być zaliczone również są budynki, które mają przeznaczenie wyłącznie gospodarcze. W przypadku wyznaczenia funkcji zabudowy jednorodzinnej na terenie oznaczonym symbolem MN objętym uchwałą zachodzi zatem sytuacja, w której w najbliższej okolicy nie ma wymaganej przez ustawodawcę minimalnej liczby pięciu budynków, które potencjalnie mogłyby wchodzić w skład zwartej zabudowy. Ponieważ teren oznaczony w uchwale symbolem MN, na którym występują gleby klas chronionych położony jest poza obszarem zwartej zabudowy konieczne było uzyskanie zgody ministra właściwego do spraw rozwoju wsi na zmianę przeznaczenia gruntu na cele nierolnicze.