Wyrok WSA w Warszawie z dnia 9 sierpnia 2022 r., sygn. VII SA/Wa 1056/22

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Janeczko, Sędzia WSA Andrzej Siwek, Asesor WSA Anna Milicka- Stojek (spr.), , Protokolant sekretarz sądowy Grażyna Dmitruk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 sierpnia 2022 r. sprawy ze skargi S. R. M.S. i R. R. na uchwałę Rady Miasta .W. z dnia [...]września 2010 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność § 20 ust. 1 pkt 4 lit. a) zaskarżonej uchwały w części tekstowej w zakresie, w jakim ustala warunki obsługi komunikacyjnej dla terenu oznaczonego symbolem [...] z terenu drogi wewnętrznej jednokierunkowej wytworzonej w 6 m pasie przy północnej granicy terenu oraz w części graficznej w odniesieniu do terenu wyznaczonego pod tę drogę i nieprzekraczalnej linii zabudowy przy północnej granicy terenu oznaczonego symbolem [...] 2. w pozostałym zakresie skargę oddala; 3. zasądza od Rady Miasta W. na rzecz skarżących S.R., M.S. i R. R. solidarnie kwotę 831 (słownie osiemset trzydzieści jeden) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Rada [...] (dalej jako "organ") w dniu [...] września 2010 r. podjęła uchwałę nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru [...] (powoływanej dalej jako "uchwała" lub "m.p.z.p.").

S. R., R. R. i M. S. (dalej jako "skarżący"), wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyższą uchwałę, w zakresie, w którym dotyczy dz. nr [...] z obrębu [...] w dzielnicy [...], wnosząc o stwierdzenie jej nieważności w części dotyczącej tej działki oraz zasądzenie kosztów postępowania. Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie:

1. art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.), powoływanej dalej jako "K.c.", w zw. z art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (w dacie podjęcia zaskarżonej uchwały Dz.U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm.), powoływanej dalej jako "u.p.z.p.", tj. rażące naruszenie przysługującego stronie prawa własności do gruntu dotkniętego działaniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ustanowienie nieracjonalnych, nieproporcjonalnych i nieuzasadnionych ograniczeń prawa własności, które prowadzą do naruszenia istoty tego prawa, przez wyznaczenie na terenie nieruchomości należących do skarżących ciągu pieszego oraz ustalenie przebiegu nieprzekraczalnej linii zabudowy w taki sposób, że uniemożliwia to skarżącym zagospodarowanie jej przez wzniesienie budynku mieszkalnego;