Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 lipca 2022 r., sygn. II SA/Gd 3/22

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Diana Trzcińska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Protokolant Referent Dagmara Szymańska po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2022 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi Wojewody na uchwałę Rady Miejskiej w Ustce z dnia 30 grudnia 2013 r. nr XLI/357/2013 w sprawie miejscowego plan zagospodarowania przestrzennego "Wczasowa i Okolice" w Ustce 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej § 18 odnoszącego się do karty terenu 05 pkt 2 tiret 5 – wysokość projektowanej zabudowy, 2. zasądza od Rady Miejskiej w Ustce na rzecz Wojewody kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewoda w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na uchwałę Rady Miasta z 30 grudnia 2013 r. nr XLI/357/2013 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "[..]" w U. w części obejmującej postanowienia § 18 karta terenu numer 05 wniósł o stwierdzenie nieważności tej uchwały w tym zakresie.

Zaskarżonej uchwale zarzucono istotne naruszenie zasad sporządzania planu poprzez pominięcie w planie ustaleń określonych w art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2021 r. poz. 741 ze zm.). W uzasadnieniu skargi wyjaśniono, że zaskarżona uchwała wpłynęła do Wojewody 7 stycznia 2014 r. i została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa z 30 stycznia 2014 r. pod poz. 320. Wojewoda wskazał też, w § 18 uchwały na 14 kartach terenu określono dla poszczególnych terenów objętych planem ustalenia, o których mowa w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Art. 15 ust. 2 ustawy zawiera wyliczenie ustaleń, które w planie miejscowym określa się obowiązkowo; ust. 3 natomiast wskazuje te ustalenia, które określa się w zależności od potrzeb. Stosownie do art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w brzmieniu obowiązującym w dacie podjęcia uchwały w planie miejscowym określa się obowiązkowo zasady kształtowania zabudowy oraz wskaźniki zagospodarowania terenu, maksymalną i minimalną intensywność zabudowy jako wskaźnik powierzchni całkowitej zabudowy w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, minimalny udział procentowy powierzchni biologicznie czynnej w odniesieniu do powierzchni działki budowlanej, maksymalną wysokość zabudowy, minimalną liczbę miejsc do parkowania i sposób ich realizacji oraz linie zabudowy i gabaryty obiektów.