Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 28 czerwca 2022 r., sygn. III SA/Gl 1510/21

Samorząd terytorialny

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Apollo Sędziowie Sędzia WSA Dorota Fleszer Sędzia WSA Małgorzata Herman (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 czerwca 2022 r. sprawy ze skargi Wojewody Śląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Dąbrowie Górniczej z dnia 5 lutego 2020 r. nr XVIII/323/2020 w przedmiocie wysokości stawek opłat za zajmowanie pasa drogowego stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały Rady Miejskiej w Dąbrowie Górniczej z dnia 5 lutego 2020 r. nr XVIII/323/2020 w całości.

Uzasadnienie

Rada Miejska w Dąbrowie Górniczej, zaskarżoną uchwałą, Nr XVIII/323/2020, z 5 lutego 2020 r. na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 2, art. 18 ust. 2 pkt 15, art. 40 ust. 1 i art. 42 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 506 z późn. zm., dalej: u.s.g.) oraz art. 40 ust. 8 i 9 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2068., dalej: u.d.p., ustawa) zmieniła uchwałę, nr XXXV/680/04 z 30 grudnia 2004 r. Rady Miejskiej w Dąbrowie Górniczej w sprawie ustalenia dla dróg, których zarządcą jest Prezydent Miasta, wysokości stawek opłaty za zajmowanie pasa drogowego w celu umieszczania urządzeń i obiektów nie związanych z funkcjonowaniem dróg oraz reklam.

Na powyższą uchwałę, Wojewoda Śląski (dalej: organ nadzoru), na podstawie art. 93 ust. 1 u.s.g. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, w której wniósł o stwierdzenie jej nieważności w całości jako sprzecznej z art. 40 ust. 8 w zw. z art. 40 ust. 2 pkt 2, 3 i 4 ustawy z 21 marca 1985 r. o drogach publicznych w związku z art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (t.j. Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 ze zm., dalej: Konstytucja),

W skardze, organ nadzoru wskazał, że postanowienia zawarte w zaskarżonej uchwale w sposób istotny naruszają ww. przepisy ustawy o drogach publicznych.