Wyrok WSA w Krakowie z dnia 6 grudnia 2021 r., sygn. III SA/Kr 1085/20

Drogi publiczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Michna Sędziowie : SWSA Tadeusz Kiełkowski (spr.) AWSA Marta Kisielowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 grudnia 2021 r. sprawy ze skargi M. S. i A. W. na akt Starosty z dnia 11 września 2012 r. znak [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu stałej organizacji ruchu oddala skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia 31 sierpnia 2020 r. M. S. i A. W. wniosły do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na akt Starosty z dnia [...] 2012 r., znak: [...], w przedmiocie zatwierdzenia projektu stałej organizacji ruchu wprowadzonej w związku z rewitalizacją Parku Miejskiego na ul. G, Plac [...], S i G w Z na odcinku Plac [...] - ul. T. Skarżące zarzuciły, że zaskarżony akt stanowi podważenie legalności prawa oraz narusza normy prawne niebudzące wątpliwości interpretacyjnych określone w dyspozycji: 1) art. 6-8, art. 75 § 1, art. 77 § 1, art. 78 § 1, art. 80, art. 81 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks Postępowania Administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 60); 2) art. 10 ust. 5 i ust. 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.); 3) § 5 i § 8 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad tym zarządzaniem (Dz. U. z 2003 r. nr 58, poz. 515 ze zm.; 4) art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. nr 14, poz. 60 ze zm.) - oraz narusza zasady wynikające z art. 7, art. 22 i art. 32 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej. Zaskarżonemu aktowi skarżące zarzuciły nadto poprzez charakter rażącego naruszenia prawa w świetle art. 156 § 1 pkt. 2, pkt 3 i pkt 7 k.p.a. obrazę i pogwałcenie ustawowych zasad procesowych - norm prawnych niebudzących wątpliwości interpretacyjnych oraz ignorancję woli ustawodawczej w zakresie gwarancji stosowania zasad praworządności przez organy państwowe działając tym samym na szkodę interesu publicznego i interesu jednostki. Skarżące wniosły o: uwzględnienie skargi i na zasadzie art. 147 § 1 p.p.s.a. o stwierdzenie nieważności w całości zaskarżonego aktu, wobec zaistnienia przesłanek określonych w dyspozycji art. 156 § 1 pkt. 2, pkt 3 i pkt 7 k.p.a.; na zasadzie art. 200 p.p.s.a. zasądzenie na rzecz skarżących zwrotu kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw.